Жаратылыстанудың этикалық мәселері

Этика (грек. ethos – дағды, әдет-ғұрып) – зерттеу нысаны мораль, адамның мінез-құлқы болып табылатын ежелгі теориялық пәндердің бірі. Термин және айрықша зерттеу пәні ретінде өз бастауын Аристотель еңбектерінен алады. “ Этизм” термині Аристотельдің ар-ождан мәселесіне арналған үш шығармасының (“Никомах этикасы”, “Евдем этикасы”, “Үлкен этика”) атауына кірген. Аристотель Этизм жайлы сөз қозғағанда негізгі үш мәселеге тоқталып, этик. теория, этик. кітаптар, этик. іс-тәжірибе туралы айтады. О баста грек тіліндегі Этизмның латын тіліндегі баламасы ретінде мораль қолданылса, кейіннен білім беру дәстүрінде Этизм – ілім мәнінде, мораль – оның пәні ретінде қарастырылды. Әдетте, Этизмлық ой-толғамдар адамдардың мінез-құлықтары мен салт-дәстүрлерінің әралуан екендігін баяндаудан басталады. Сократ әр-түрлі мінез-құлықтарды бағалап, саралау үшін парасатқа жүгіну керек деп білді. Платон адам жан-жақты ұйымдастырылған мемлекетте өмір сүріп, оның басшылығын дана-философтар атқарғанда ғана рухани және мінез-құлық кемелдігіне жете алады деп білді. Парасат иесі ретінде өз мүмкіндіктерін жүзеге асырған адам, өз өмірінің жоғ. мақсатын айқындап, мемлекеттің негізі болып табылатын саясатқа, экономикаға Э-лық нормалармен жетекшілік жасайды. Этизм ұғымы жайлы Д.Юмның “Адамның табиғаты” туралы трактатында жан-жақты айтылады. Қазақ халқының дәстүрлі дүниетанымында Этизм ұғымының баламасы ретінде ар-ождан ұғымы қолданылып, негізгі тақырып ретінде ұсынылған.

Экология-адам үшін оның тікелей табиғи ортасын зерттейтін өмірлік маңызды ғылым. Табиғатты және оған тән үйлесімділікті бақылайтын адам еріксіз бұл үйлесімділікті өз өміріне енгізуге тырысты. Бұл тілек табиғи ортаның жойылуына әкелетін негізсіз экономикалық қызметтің салдары айтарлықтай байқалғаннан кейін жақында ғана өткір болды. Бұл, сайып келгенде, адамның өзіне жағымсыз әсер етті. Сондықтан "экология" термині кең таралды.

Экология негіздерін білу олардың өмірі мен қоғамын және жеке адамды саналы түрде құруға көмектеседі; олар әркімге ұлы табиғаттың бір бөлігін сезінуге, бұрын табиғи күштермен негізсіз күрес болған жерде үйлесімділік пен жайлылыққа қол жеткізуге көмектеседі.

Қазіргі уақытта экология біздің заманымыздың өзекті мәселесін шешетін пәнаралық синтетикалық ғылымдардың біріне айналды-адамзаттың қоршаған ортамен қарым-қатынасын зерттеу. Бұл, ең алдымен, антропогендік факторлардың жердің биосферасына әсер етуінің теріс экологиялық салдарымен байланысты: парниктік эффект, қышқыл жаңбыр, "озон қабатының" сарқылуы, ормандардың жойылуы, шөлейттену, қоршаған ортаның әртүрлі токсиканттармен ластануына, табиғи экожүйелердің сарқылуы мен тозуына қауіп төндіреді.

Лиотардың сыны посткеңестік әділеттілік теориясындамытатын "тек ойындар" (1979) және "Дифференд" (1983) еңбектерінде қатал сипатқа ие. Лиотар микро-баяндау мен тілдік ойындар ұғымымен тұжырымдалғанадамдардың атомизациясы (бытыраңқылығы) этиканыңқұлдырауына әкеледі деген қорқынышты білдіреді. Бұрынәмбебаптылық этикалық пайымдаулардың болуы үшінқажетті шарт болып саналды: мысалы," ұрламаңыз "- этикалық үкім, ал" Маргаретті ұрламаңыз " - бұл емес. Соңғысы этикалық шешім ретінде қызмет етуге тымтыйым салынған (бұл Маргареттің ерекшелігі неде?); мұндай шешім жалпыға ортақ шешімге сүйенген кездеғана этикалық бола алады ("ешкімнен ұрламаңыз"). БірақМета-әңгімелерге деген сенімін жоғалтқан әлемдеәмбебаптар рұқсат етілмейді, бұл жағдайда этика үлкенмәселе болып табылады. Бұл жағдайда әділеттілік пенәділетсіздік тек тілдік ойындар шеңберіндегі терминдергеайналады, ал этиканың әмбебаптығы жоғалады. Лиотарәділеттілік пен әділетсіздік ұғымы Постмодернизм жағдайында ғана дұрыс болып қала береді дейді. Әділетсіздіктің жаңа анықтамасы тіл ережелерін бір"фразалық режимнен" қолданып, екіншісіне қолдануыкерек. Этикалық мінез-құлық-бұл әділетсіздік қаупінесезімтал, заттарды ерекше тыңдайды және олардыабстрактілі тұжырымдамалық шеңберге салмайды. Басқа логикаға - "differend" логикасына адал болу керек.

Идеологиялардың үнемі өзгеруі ақылдың үстемдігіне, құқықтық бостандыққа және әлеуметтік прогреске дегенсенім бұзылғанын растайды. Гегельдің алыпсатарлықфилософиясында синтезделген жеке бас философиясықұндылықтарының дағдарысы жалпыға бірдейжиынтықтан кетуді және микро деңгейдегі жекетәжірибенің өзіндік құндылығына оралуды білдіреді. "Қазіргі заман жобасы" осылайша моральдық Заңныңавтономиясына бағытталған және И.Канттыңметафизикасына жүгінеді. Оны жүзеге асыруда жекетаңдау құқығы көптеген әртүрлі тілдердің, гетерогенді"тілдік ойындардың" қатар өмір сүру практикасынаәкеледі, олардың мақсаттарының ("денотативті", ойындарды білдіретін) және стратегияларының("сипаттамалық", қолданыстағы тілдік ойындар) айырмашылығына байланысты толық сәйкестендірумүмкін емес. Әлеуметтік саясаттың міндеті-көптіктіқоғамның біртұтас "ұжымдық денесіне" мәжбүрлепбіріктіру емес, тіпті олардың арасындағы диалог үшінәмбебап тілді іздеу емес, сонымен бірге осы гетерогенділікті сақтау, әртүрлі "тілдікойындардың"тәжірибесін қолдау. Алайда, лиотаррадикализмінің өзі барлық билік өкілеттіктерімен бір ғанадискурс беріп, оған үстемдік мәртебесін бере отырып, метафизиканың дәстүрлі желісін жалғастырады.

59)Беллдің пікірінше, постиндустриалды қоғамтұжырымдамасы бес негізгі компонентті қамтиды:

жұмыспен қамту құрылымында-кәсіби және техникалықсыныптардың басым болуы, жаңа "меригократия" құру»;

қоғамның осьтік принципі-теориялық білімнің орталықорны;

болашақ бағдар - технология мен технологиялықбағалаудың ерекше рөлі;

жаңа "зияткерлік технология"негізінде шешім қабылдау. Постиндустриалды қоғам теориясы (немесе үш кезеңтеориясы) 50-60 жылдары пайда болды.XX ғ. бұл кезеңөркениеттің сапалы жаңа күйге көшуінің негізгі қозғаушыкүші ғылыми-техникалық революция болған кезде жалпыиндустрияландыру дәуірі деп аталады. Бұл теорияныжасаушы көрнекті американдық әлеуметтанушы Даниэль Белл (1919 ж.Т.) болып саналады. Оның негізгі еңбектері: "идеологиялардың соңы", "келе жатқан постиндустриалды қоғам". Ол әлемдік тарихты үш кезеңге бөлді: индустрияға дейінгі (дәстүрлі), индустриалды және постиндустриалды. Бір кезеңекіншісін алмастырған кезде технология, өндіріс әдісі, меншік нысаны, әлеуметтік институттар, саяси режим, Мәдениет, өмір салты, халық саны, қоғамның әлеуметтікқұрылымы өзгереді. Сонымен, дәстүрлі қоғам аграрлықөмір салтымен, қозғалғыштығымен, ішкі құрылымныңтұрақтылығымен және көбеюімен сипатталады. Өнеркәсіптік Қоғам ірі машина өндірісіне негізделген, адамның бостандығы мен мүдделері жалпы қабылданғанәлеуметтік-мәдени нормалармен үйлесетін дамыған байланыс жүйесіне ие.

Қазіргі әлеуметтануда дәстүрліден индустриалды қоғамғакөшу модернизация деп аталады, оның екі түрінажыратады: "бастапқы" және "екінші". Модернизация теориясын Батыс әлеуметтанушылары (П.Бергер, Д. Белл, А. Турен және т. б.) дамушы елдерге қатыстыәзірлегенімен, ол кез-келген қоғамды реформалаупроцесін, оның әлемнің алдыңғы қатарлы елдерініңүлгісімен өзгеруін түсіндіреді. Қазіргі уақыттамодернизация қоғам өмірінің барлық салаларын — экономиканы, әлеуметтік және саяси салаларды, руханиөмірді қамтиды.