Байланысты: Әлем әдебиеті by Көптілеуова Д.Т. (z-lib.org)
Квазимодоның поэзиясына пессимисттік көңіл-күй тән. Оның ерте өлеңдеріндегі мұң мен лирикалық меланхолия өмірдің қатыгездігін көрсететін сезімдерге айналады. Ол бастапқыда табиғат сұлулығы жайлы өлеңдер жазып («Су мен Жер» жинағы, 1930), кейін өмірдің қатыгездігі мен қасіреті жайлы жазуға көшкен. Ол өзінің 1942 ж. жарыққа шыққан өлеңдер жинағын «Кенеттен кеш батты» деп атаған. Қиын қыстау кездегі халықтың ауыр жағдайы ақынның жан дүниесіне қайғы-мұң ұялатады. Ақын өзінің «Менің елім Италия» (1949), «Өмір түс емес» (1947), «Күнен күнге» (1958), «Теңдесі жоқ жер» атты өлеңдерінде адамзаттың жауына қарсы күреске шақырады. 1959 жылы Квазимодо Нобель сыйлығының лауреаты атанады.
