АЛТЫН АЙДАРЛЫ ӘТЕШ
Ертеде мысық, барылдауық торғай және бір алтын айдарлы әтеш дос болыпты. Олар орманда, бір үйде тұрыпты. Мысық пен барылдауық торғай орманға отынға барады, әтешті үйде қалдырады. Кетіп бара жатып айтып кетеді:
—Біз алысқа кетеміз, сен үйде қаласың. Бірақ үйден шықпа, түлкі келетін болса, терезеге жақындама.
Әтештің үйде жалғыз екенін естіген түлкі келіп, терезенің түбіне отырып әнін бастайды:
—Алтын айдарлы әтешім,
Майлы басты әтешім,
Жібек сақалды әтешім,
Терезеге қарашы,
Менен бұршақ алшы.
Әтеш басын шығарып қарады, сол кезде түлкі әтешті мықтап ұстап алып, өзінің ініне қашты.Әтеш бар дауысын салып айқалады:
— Қара орманға,
Ағынды өзенге,
Биік тауларға,
Түлкі алып барады,
Құтқарыңдар мені!
Мысық пен барылдауық торғай естіп қалып, түлкіні қуып жетеді де әтешті алып қояды.
Келесі жолы мысық пен барылдауық торғай орманға отынға барады. Әтешке тағы айтады:
— Біз осы жолы алысырақ кетеміз, сенің дауысыңды естімейміз. Сен терезеге қарама.
Олар отынға орманға кетті, ал түлкі тағы келіп өзінің әнән айтты:
— Алтын айдарлы әтешім,
Майлы басты әтешім,
Жібек сақалды әтешім,
Терезеге қарашы,
Менен бұршақ алшы.
Әтеш дыбысын шығармай отыр. Ал түлкі тағы әнін бастады:
— Балалар жүгіреді,
Бидай шашылады,
Тауықтар шұқиды,
Әтешке бермейді...
Әтеш шыдамай басын шығарып:
— Ко-ко-ко! Қалай бермейді?
Түлкі тағы да әтешті ұстап алып, сол кезде түлкі әтешті мықтап ұстап алып, өзінің ініне қашты.Әтеш бар дауысын салып айқалады:
— Қара орманға,
Ағынды өзенге,
Биік тауларға,
Түлкі алып барады,
Құтқарыңдар мені!
Мысық пен барылдауық торғай естіп қалып, түлкінің соңынан түседі. Мысық жүгіріп барады, барылдауық торғай ұшып барады... Қуып жетіп— әтешті тартып алады.
Біраз уақыт өткен соң, мысық пен барылдауық торғай отынға орманға жиналады. Кетерде әтешке тағы қатал түрде тапсырады:
— Түлкі келсе оны тыңдама, терезеден қарама, біз ары қарай алыс кетеміз, сені естімейміз.
Сонымен мысық пен барылдауық торғай орманға кетеді. Сол кезде түлкіде келіп, әнін бастйды:
—Алтын айдарлы әтешім,
Майлы басты әтешім,
Жібек сақалды әтешім,
Терезеге қарашы,
Менен бұршақ алшы.
Әтеш дыбысын шығармай отыр. Ал түлкі тағы әнін бастады:
— Балалар жүгіреді,
Бидай шашылады,
Тауықтар шұқиды,
Әтешке бермейді...
Әтеш дыбысын шығармай отыр. Ал түлкі тағы әнін бастады:
— Адамдар жігірді,
Жаңғақтар шашылды,
Тауықтар шұқиды,
Әтешке бермейді...
Әтеш шыдамай басын шығарып:
— Ко-ко-ко! Қалай бермейді?
Түлкі тағы да әтешті ұстап алып, сол кезде түлкі әтешті мықтап ұстап алып, өзінің ініне қашты, қара орманға, ағынды өзенге, биік тауларға...Қалай әтеш айқаласады, көмекке шақырсады — мысық пен барылдауық торғай оны естімеді.
Үйге қайтып келгенде — әтеш үйде жоқ екен. Мысық пен барылдауық торғай түлкінің ізімен жүгіре жөнелді. Түлкінің ініне жүгіріп келді. Мысық өзінің аспабын күйіне келтіріп, әндете бастады:
—Трень, брень, гуслиі,
Алтын ішектері...
Түлкі бикеш бар ма,
Өзінің жылы үйінде ме!
Түлкі тыңдап-тыңдап, ойлады:
— Көрейін, кім ол сонша жақсы ойнап, тәтті ән айтып отыр.
Түлкі інінен шығып еді. Сол кезде мысық пен барылдауық торғай оны ұстап алды — ұрып-соқты. Түлкі зорға құтылып кетеді.
Әтешті себетке отырғызып, түлкіден қорғап, әтешін алып қайтады.
Содан бері бәрі тату, бақытты ғұмыр кешеді.
СУРЕТТЕР
Достарыңызбен бөлісу: |