ЕскермесЖа қ сымбет ұ л ы Алтын ине

Құлатып Ленин тіккен «ұлы» туды.

Ғасырлар бодандықтың бұғауында,

Қазақтың армандаған күні туды.

Хабардар болсын елдің тыс аймағы.

«Қазақстан егемендік алды» деген,

Қазаққа хабар жетті Қытайдағы.

Тұрғандай бүгін дүние күлімсіреп.

Жүрегі жарылардай қазақтардың,

Қуанып, ат шаптырып сүйіншілеп.

Қуанта бер , кеудеге сияды әлі.

Отанға деген ыстық махаббаттан,

Ұлы арман жүрегіне ұялады.

Ісімен ұстаздарға ұнады да.

Қытайда ине сырын білгіш дейтін,

Алынды «жүз емшінің» құрамына.

• 
  Өтетін кедейлікпен өмір осы,
  

Жетеді тәжірибеміз, біліміміз.

Жүр, Жасан Америкаға , – деді досы.

• 
  Жоқ, - деді бірден Жасан ойланбастан,
  

Сарғайтып сағынышын жасыл мекен,

Кеудеде асыл арман болған жастан.

• 
  Ғасырлар көндік тағдыр азабына,
  

Тәуелсіз мемлекет тәй – тәй басқан,

Мен керекпін дәл қазір қазағыма.

• 
  Бұл елде жаныма азық – алғаным көк
  

Қанаты қатаймаған жас қоғамның,

Қалансам кірпіші боп арманым жоқ.

• 
  Тыңда дос, - деді Жасан,- қара маған,
  

Күтіп жүр біздің шипа алақанды,

Қаракөз қарындасың, қара балаң.

• 
  Бүгінде бақ сынасып таласар кім,
  

Алғысын алғаныңа не жетеді,

Әзіз ана, қарындас пен қара шалдың.
Бойдағы тылсымдықтың бәрі күшті,
Бір тәтті сезім кешті сағынышты.

Өн бойын баурап алған бір құштарлық,

Атажұртқа Жасанды алып ұшты.
Қырау шалып мойылдай қара шашы,

Басталғандай өмірдің жаңашасы.

Дер кезінде Жасан да келді елге,

Кәрін төккен ажалға арашашы.

Көңілге көп ойларды түйіп еді.

Егемендік енді алған еркін елде,

Іске асыру ойларын қиын еді.

Бөленіп армандарға алыс бұрын.

Атажұртта үстемдік жасап тұрған,

Оқуы керек болды орыс тілін.

Күн санап жетістікпен озды ғылым.

Басынан бастап Жасан жалықпастан,

Үздіксіз жетілдірді өз білімін.

Жаңалық тапса осы өңірде ашпақ.

Тыныстап тәуелсіз ел ауасымен,

Қайтадан студенттік өмір бастап.

Қытайлар өзгелерден жасыратын.

Қайта оқып он екі том «Он Цзин» мен,

«Қола адам нүктесінің» атласын.

Біліммен қиындықты жеңбек те еді.

18 томдық «Хаңды Нцз узин» мен,

Атақты Ибн-Сина еңбектері.

Инемен сабақтастық дөп кеп дендеп.

Даңқты Өтейбойдақ Тілеуқабыл,

«Шипагерлік баянда» шөппен емдеп.

Студенттің жайы анық барша жанға.

Жатқа айтып «Мен қазақпын» поэмасын,

Демейтін өзін өзі шаршағанда.

Бауырыңдағы қызы мен ұлы ұясы.

Алдыннан күліп сонда қарсы алатын,

Шаршап келген Жасанды Гүлиясы.

Сол жолға күш-жігерін арнады да.

Бөгенбай, Қарасай мен Райымбек,

Бабалардың сыйынып әруағына!

Сыйынбай жұмысын да бастамайды.

Есіл-дерті оқу мен білім алу,

Ұмытып маңайдағы басқа жайды.

Ағайын аялапты, жасқамапты.

Бауырына жақсы жандар тарта білді,

Аман аға, Есентай, Аппаз атты.

Көзінен ұшқын атып бір бақыттың.

Көп кешікпей қорғады кандидаттық,

Шәкірті академик Нұрмақовтың.

Жасанның әр ісінен үлгі алатын.

Доктор-ғалым атанды көп ұзамай,

Мадақтап ерен ісін жырлады ақын.

Қанша уақ талай биік алынғалы.

Инемен емдеу Академиясы,

Жасанды мүше етіп қабылдады.

Кеудеден тәтті қиял өріледі.

IV халықаралық конгрессте,

«Үздік емші» атағы беріледі.

Жазылып сырқат жүзге күлкі еніпті.

«Жасан інім қырықта» деп Тұманбай,

Селдетіп ағыл- тегіл жыр төгіпті.

Еңбегі жанған сайын нұрланатын.

Әлем солай таңдана тани берді,

Қазақтың ине ұстаған бір баласын.

Біледі жұрт жігіттің талмайтынын.

Сан сырына үңіліп сырқаттардың,

Бос уақыты Жасанның болмайтұғын.

Елі үшін ауырлатып арқа жүгін.

Кешікпей Жасан ашты «Жас - Ай» атты,

Шығыс – Тибет медицина орталығын.

Қырық мың науқас жазған аз дегені.

Қаншама адамдарды тегін емдеп,

Бұдан да кеңейтуді көздеп еді.

Ерінбепті, сол оны сенімді етті.

Еліне қызмет ету – басты парыз,

Мақсатқа жету үшін терін төкті.

Қолдан – қолға тимейтін жазбалары.

Алғашқы «Алтын ине» орталығы,

Ғаламтормен шет елге тез тарады.

Сөйледі тек шындықты, жалғанға жоқ.

Ағылды шипа іздеп Алматыға,

Жасанға жете алмаған арманда боп.

Арманмен асқақтаған қиялы бар.

Қаламгер, ғалым, қоғам қайраткері –

Жасанның емін алды зиялылар.

Еңбегі әр жүректе қалады анық.

«Ажалға арашашы емші» деген,

Атағы елге кетті дараланып.

Тамыр ұстап, тіл көріп, бәрін біліп.

Жеті жүз нүкте сырын тап басады,

Он екі мүшең тұрған бағындырып.

Жететін алда талай арманы бар.

Түрлі ауру, түрлі емнің сырын жазар,

«Жас-Ай» атты қазақша жорналы бар.

Кісінің ала жібін аттамаған.

Табиғат талмайтұғын талап беріп,

Алла – жар,қыдыр дарып,бақ қараған.

Өріс берсе, молайып жеңіс келер.

Ғайып – ерен,қырық шілтен желеп-жебеп,

Пәледен қорғап жүрсін періштелер.

Тигесін ащы дәмі таңдайыңа.

Қасқиып қара дертке қарсы шығар,

Жасанды берген қазақ маңдайына.

Аурудың батпан болып енгені ұмыт.

Халқының сеніміне ие болды,

Алтайдың ар жағынан келген жігіт.

Өзені таудан аққан Өшетінің.

Қимастай мұңая ағып жатты сол күн,

Білгендей Жасанының көшетінін.

Өтеді күндер талай сырғып әлі.

Тай – құлындай тебісіп бірге өскен,

Аман ба екен сол құрдас – құрбылары.

Балалық, жастық өтті өңірде осы.

Студенттік шақтар-ай Шыңжаңдағы,

Күйтүннің қыдыратын қоңыр кеші.

Жиі- жиі кіреді түсіне де.

Кей кезде сағынады алыс жүріп.

Жайнаған жастық шағы қалған қала,

Күйтүнді Алматыға ауыстырып.

Жететін туған жерге бар ма, сірә!

Жетісу – жер жәннаты,ата мекен,

Жеті өзен сыймай аққан арнасына.

Бар ма екен ғылымның бір биігі.

Еліктіріп әкетіп бара жатыр,

Иненің таңғажайып тұңғиығы.

Жасан да өзіне өзі сенімді еді.

Екі мың сегізінші жылы халықаралық ,

«Алтын жүрек» сыйлығы беріледі.

Енді бүгін Венаға шақырылды.

Еуропа шығыс емін танып білді,

Жаратқан талапты етіп асыл ұлды.

Армандар алыстарға асықтырып.

Еске алды туған жерін, ата жұртын,

Австрияның топырағын басып тұрып.

Болатын үлкен мінбе көздегені.

Ең алғаш дүйім жұрттың шықты алдына,

Өзіне келген кезде сөз кезегі.

• 
  Инені мойындамау – бүгінгі айып,
  

Сөйледі сонда Жасан қазақшалап,

Ғажайып алтын ине сырын жайып.
Болған жоқ баяндама ағымдағы,

Жасан да айтар сөзден жаңылмады.

Есітіп Шығыс – Тибет емін алғаш,

Таң қалды барлық елдің ғалымдары.

Ұлтжанды қып өсірген халқың болар.

Жасанды Еуропа құрметтеді,

«Құрметті профессор», «Алтын медаль».

Жасанның нарттай болып жүзі жанған.

Гуледі сарай ұзақ қазақшалап,

Моцарт пен Бетховеннің ізі қалған.

Қазақты құшағына бүгін алды.

Паллавичини сарайы ұзақ уақыт,

Қошеметтеп, қол соғып тұрып алды.

Аттай тулап жүрегі тұра берді.

Басы айналып бақыттан тұрғандай – ақ,

Көкке жетпей төбесі бір – ақ елі.

Жүрегі жарылардай, байқалды анық.

«Мен қазақпын,қазақпын»- дегісі кеп,

Бар даусымен әлемге айқай салып.

Шексіз – шетсіз мөлдір көк телміреді.

Атақты Австрия аспанында,

Қазақтың көк байрағы желбіреді.

Мұраттар-ізденіспен құлшыныста.

Алтын ине салатын Жасан атын,

Танып білген Жапондар күншығыста.

Қытай бірақ үйретпей қырын қарап.

Барған ауру алдына жазылатын,

Жасан да жайып салмақ сырын ғажап.

Қыранға қанат берген дала дана.

Токио. Әуежайға келіп түсті,

Қазақы домаланған қара бала.

Таппаған теңеу ақын өлеңдері.

Аспалы көпір, ғажап ғимараттар,

Теңдессіз сұлулықтар әлемдегі.

Ел болу деген халық сенімінде.

Токио – Хансю атты аралының,

Оңтүстік – шығыстағы бөлігінде.

Токио бұзылыпты, сан қаланып.

Көгілдір тынық мұхит көмкеретін,

Әлемге әйгіленген Канто жазық.

Жағаны толқын сүйіп ғашығындай.

Төрт ірі, төрт мың ұсақ аралы бар,

Ұзындығы отыз мың шақырымдай.

Жұпар иіс – ақ гүлдің ашылғаны.

Қарасаң тік шаншылған үйлеріне,

Тақияң жерге түсер басыңдағы.

Өшіріп шамын қайта қала жақты.

Емдеу орталығының президенті,

Нишизава қаланы аралатты.

Бұрысынан көп қазір дұрыс жағы.

Атқарылған электр жүйесімен,

Ота столдар,медбике жұмыстары.

Көп тыңдап өркениет өсиетін.

Дүниеде ең көп көрген ел болатын,

Атомдық жарылыстар қасіретін.

Адамнан осы ауру жасырды өңін.

Рактың сұрайды әлем құпиясын,

Инемен емдеу сырын,тәсілдерін.

Арнайы мәселе етіп қозғағасын.

Сұрады Жасан барлық жапондардан,

Тибеттік емге деген көзқарасын.

Жасанның орындалды ойындағы.

Тамыр ұстап, көз көріп, тіл қарауды,

Жапондық дәрігерлер мойындады.

Өздерін озықтарға іліктіріп.

Техникаға сүйеніп алған әбден,

Шектелген дәрігерлік біліктілік.

Сонымен жапондардың бар қадірі.

Тарихы үш жүз елу жылдай екен,

«Cameda»деген емдеу орталығы.

Қиялды көз қыздырып қозғалтпады.

Қалада зеңгір көкке тік шаншылған,

Отыз қабат емхана көз тартады.

Бүгінгі талапқа сай сан салалы.

Екі қабат бөлігі жер астында,

Көргенде он үш қабат емхананы.

Бар елге ортақ ғылым арқасында.

Бірлесіп салған Жапон-Америка,

Аурухана теңіздің ортасында.

Тірлік көп таңданатын, аялдайтын.

Бар екен су үстінде үлкен көрме,

Халықтың салт-дәстүрін баяндайтын.

Танығанның ұялмай соңынан ер.

Алдыңғы қатардағы таңғажайып,

Дүние жүзіндегі дамыған ел.

Жұмбақ әлем – көңілдің жарым жаны.

Тыңдады ойын айтқан қазақшалап,

Бес ірі елдің келген ғалымдары.

Емшілік құдіреті таң қылады.

Ежелгі Жапон елі аспанында,

Қазақ тілі, қазақы үн жаңғырады.

Уран болып келді алдан жаңа ғасыр,

Ойларың бар ғажайып далада асыл.

Ішкен суың уранмен ластанып,

Дүние сығымдалып бара жатыр.
Далиып түк білместен дала жатыр,

Болмағаның болады қара да тұр!

Жайлаған улы дерттен хабары жоқ,

Бесікте бұлқынады бала батыр.

Даланың сұлық түсі – тылсым өңі.

Кешегі думан шағын көре алмай,

Қаратау күңірене күрсінеді.

• 
  Құдайым сақтай гөр,- деп қатерінен.
  

Басталған Қаратаудың етегінен.

Ақ шаңдақ бүгін дала аңыраған.

Жабылып у жайлаған құдықтары,

Иесіз дала қалды қаңыраған.

Мұңаяды ішіне түйіп нені?

Шаңдатып жарты аспанды суға құлар,

Оралмай Қарақақтың киіктері.

Ылажсыз жұрт күн кешіп амалдаған.

У татып бүлінген соң мөлдір суы,

Ұшқан құс, жүгірген аң оралмаған.

Дүние – ай,алағаудан – алағатты.

Созақтан көшті халық бас сауғалап,

Ағыла бетке алып қала жақты.

Қозғалды өз жеріне симағандар.

Ілеспей көшкендерге қала берді.

Туған-жер, өскен елін қимағандар.

Жаңында лапылдап бір жасын жанды.

Арқалап бар азабын қайсарлықпен,

Тапжылмай туған жерде Ақын қалды.

Бірақта көз жетпейді алдағыға.

Жатса- тұрса сыйынып, дұға қылды,

Шашты Әзиз,Қарабура әруағына.

Сындыртпай туған жердің бір бұтағын.

Жырлаған махаббатты мол жылдарды,

Шығарды ақын толғап жыр кітабын.

Қимайды ата – баба, ұлы анасын.

Кенеттен қан қысымы артып кетіп,

Қалжырап абайсызда құлады Ақын.

Дәрігер тіл қата алмай күмәнданып.

Тіл күрмеліп, көз көрмей, бас ауырып,

Жарық дүние кетіпті тұманданып.

Аурудың айта берсе түрлері мың.

Тұруға төсегінен шама келмей,

Жаны жоқ бір аяқ пен бір қолының.

Самарқау тартқан мына салқын қанды-ай!

Кешегі дүбірлеткен думан дүние,

Арнасы бір- ақ сәтте тартылғандай.

Болады дәрігер де білмеген ем!

Естіді профессор Зекейұлын,

Емдейтін ауруды алтын инеменен.

• 
  Е,Тәңір, емнен маған тарылмашы, –
  

Жүруге жарағанда Алматыға,

Жасанға әкелді Үріш қарындасы.

Тамыр ұстап, деді тек: -Жазыласың!,

Жүзінде бір сенімнің жазы басым.

Бір сәтке ауруыңды ұмыттырып,

Әзілді әңгімеден наз ұғасың.

• 
  Жазыламын, - дейді Ақын, - жазыламын,
  

Қолыма қайта ұстаймын қаламымды,

Инеден рухани азық алдым.
Былайша көзге ештеңе білінбейді,

Үмітті жарқын бір шақ күлімдейді.

Аурумен арпалысып тұрған сынды,

Қолдағы алтын ине дірілдейді.

Бір үміттің сәулесі көрінеді.

«Жазыласың» деген сөз медеу болды,

Дерт қайғы айықпастай болып еді.

Айналып ақындықтың өртіне өлең.

Өзін-өзі жігер мен қайрат беріп,

Қайсарлықпен күресті дертіменен.

Емшіде жүректегі бар сенімі.

Қасынан кетпейді тек Бибан ғана,

Өмірлік құдай қосқан жан серігі.

Күмбір көңлі, жүрегі жыр құрайды.

Ауруменен айқасқан иненің де,

Байқасаң «сай сүйегі сырқырайды».

Адамдық,азаматтық жүрекпенен.

Жасанның «Е,Алла»деп ем бастаған,

Инесі қолыңдағы дір етпеген.

Тұрса да айналада толып қайғы.

Күзетіп қас-қабағын ауру жанның,

Күтуден жақсылықты жалықпайды.

Әрқилы Америка

Сыйлайды келер күндер бізге нені,

Болашақ ғалым ойын жүз бөледі.

Әлемдік жетістікке жету үшін,

Жасан да тыным таппай ізденеді.

Келер күн көз жіберсең таңғажайып.

"Жас-Ай" бүгін өркендеп келе жатыр,

Күннен күнге қанатын кеңге жайып.

Алар асу талпынтар білімдіні.

Бір биікке жеткен соң, бір биік бар,

Алыстап жеткізбейді білім шыңы.

Сіңіріп бойына әлем даналығын.

Шығыс -Тибет медицинасына тың,

Енгізу керек жаһан жаңалығын.

Тынымсыз бөлінеді ойы саққа,

-Жетпедік, - деп, - Қытайға байысақта.

Сапар шегіп, автобус, пойыздармен,

Жасан кетіп барады қай ұшақта?

Өзгертер алуан түспен реңін көк,

Жаяды жасыл дала кілемін көк.

Сырына сан аурудың үңіледі,

Табамын, іздестіріп білемін деп.

Алтын ине иесін танып та алды.

Жасанның маңызды бұл іс сапары,

Америка жұртына бағытталды.

Мақсаты үшін сапардан шаршасын ба?

"Бісіміллә" деп Нью - Йоркке келіп жетті,

Қоян жылы, мамырдың ортасында.

Көз алмай бүкіл әлем қарап қалған.

Сексен қабат қонақ үй бес жұлдызды,

Бос емес келіп - кеткен қонақтардан.

Өркениет осылай танылады,

Не іздесең бәрі де табылады.

Қаланы көру үшін саяхаттап,

Дүниенің төрт бұрышы ағылады.

Ақ бесік секілді бір тербетілген.

Роккфеллер орталығы баурап алар,

ТОР ОF THE ROCK алаңы келбетімен.

Ғажайып тылсым сырын алып қара.

Әлемдік өркениет үлгісі боп,

Жетілген заманауи алып қала.

Тарихында бар талай "әттегені".

Сауда үйін жылан жылы қыркүйекте,

Жанкештілер қиратып кеткен еді.

Әлі де жаңғырады азалы үні.

Сондықтан сақшылары көз ілмейді,

Теңдессіз тәртібі мен тазалығы

Биік тым сәулетшінің талғамдары,

Талғамдары - қиялы, болжамдары.

-Нью - Йорктей болса,- деп Астанамыз,

Жасан бір сәт қызығып, армандады.

Ауылда даурыққанның бос таласы.

Сақтап тұр алуан түрлі қасиеттер,

АҚШ - тай алпауыттың бас қаласы.

Қалаға келген білер барша мұны.

Мейманды қабылдайтын алғашқы орын,

Рузвельт Медицина орталығы.

Сәт сайын өзгерістер қосылады.

Жылт еткен жаңалықты әлемдегі,

Өзіне пайдаланып отырады.

Америка әлеммен бірге бүгін.

Денсаулық сақтау үшін кәсіпкерлер,

Аударған табысының бір бөлігін.

Келеңсіз жағдайлардан алыс жүру.

Олар үшін шешілген мәселе екен,

Жүрек, бүйрек, бауырды ауыстыру.

Ойларын тұжырымдап, саралады.

Маунт Синай ауруханасында болып,

Ленокс Хил госпитолін аралады.

Ризасың көмек қолын ұсынғанға.

Ойын алаң, спорт зал, интернет пен,

Бөлме бар намаз оқыр мұсылманға.

Күшейіп жан жүйесі жеңеді екен.

Ит, мысығын өзімен алуына,

Ауруларға рұқсат береді екен.

Жетпейді бәрі дархан даласына.

Гарвард университеті орналасқан,

Сапарлап келді Бостон қаласына.

Жиырма екі мың адам бар, қол жоғары.

Қалада Массачусетск госпиталі,

Екі ғасыр болыпты орнағалы.

«Ғылым мен тәжірибе» егіз дейді.

Қартайған клетканы ауыстырып,

Жазылмас ауруларға ем іздейді.

Қонақтың үндемеуін қалайды екен.

Шығыс медицинасын қолдап олар,

Біліп, танып, қызыға қарайды екен.

Ай қыдырсаң таусылмас тамашасы.

Қонақтарды шығарып салу үшін,

Яхтада берді арнайы қонақасы.

Жұлдызды әлем секілді болашағы.

Көктегі жұлдыздармен шағылысып,

Жарқырап самаладай қала шамы.

Батыстың әуенімен жол жаңғырды.

Академик Жасанды көзбен көрген,

Әр қилы Америка ойландырды.

Емдеудің жаңа тәсіл – жолын біліп.

Тек қана жетіспейді адамдарда,

Еркін ойлау, табиғи дарындылық.

Адамдарша ойлаудан шаршағандар.

Техникаға сүйеніп алған әбден,

Компьютербас, секілді жарты адамдар.

Қашанда рухани күш жеңеді.

Шаханов Мұхтар айтқан мына өлең,

Еріксіз сонда есіне түскен еді.

Ұлан-байтақ жерімізді жарты адамдар қаптады.

Қайда барсаң көз алдыңда өнеге боп жарқылдар,

Жарты ұстаздар,

жарты бастық,

жарты қыздар,

жарты ұлдар.
Қайтсек екен, монитор көз, компьютер бас жас талап,

Білім+Рух болуы үшін ажырамас қос қанат?

Қай кезде де білім-күшің әрі нұрлы жетегің,

Білімнің де адамзатқа зияны бар екенін...

Оян, Данте, Фирдоусидің және Абайдың айбыны!

Бөгей алмау ғасырға сын бұл тасқынгөй қайғыны.

Қол қусырып көнеміз бе,

Үнсіз жата береміз бе,

Робот-түйсік арқаланған,

Мейірімі тұл жарты адамдар

Жердің бетін түгел жаулап жеңгенше?..»

Мына заман шымшықты, шөрегейлі,

Жаңалықтар тасқыны төбелейді.

-Ертеңіміз не болар? – дейді Жасан,

Нью–Йорк ештеңе елемейді.


Жылдар. Жетістіктер мен жеңістер
Ұлы ойлар ұялатып санаға асыл,

Өмірде болмағаның болады ақыр.

ХХІ – ші ғасыр да күрделеніп,

«Ине ғасыр» атанып бара жатыр.

Деп еді : «Халқым үшін ашам ғажап».

«Шығыс емі» әлемге шеру тартты.

Басында ұлы көштің Жасан қазақ.

Гүліндей ең даланың жаңа ашылған.

Алтын қол, ақ көңілді, асыл адам,

Ажалдан құтқаруға жаратылған.

Жасайды дәрігер де білгесін ем.

Ажал да құты қашып қорқады екен,

Жасанның қолыңдағы инесінен.

Қарады сенімменен өзіне елі.

Туған ел, өскен орта,бейбіт еңбек,

Жасан да бақытты жан сезінеді.

Туған жер, алтын ұя – бөле бесік!

Ақмарал,Ұлпан, Баян, Нұрсұлтаны,

Бақытты жанұяда келеді өсіп.

Жасанның арқалаған жарым жүгін.

ҚазҰПУ-де жастарға дәріс берген,

Гүлия Әлиханқызы ғалым бүгін.

Сілкініп сергек сезім оянасың.

Созақтан қол,аяқсыз келген Ақын,

Жазып отыр осы бір поэмасын.

Тәкаппар тауларынан ой алады.

Алматыдан тағы бір хабар жетті,

Аяқтап қалған кезде поэманы.

Бақ басыңа қарадай келіп пе еді.

Халықаралық «Сократ» орденіне,

Ие бопты поэма кейіпкері.

Күй толғап, толықсиды тау ырғағы.

Тағы да таң қаларлық іс жасапты,

Өнерпаз – Толыдағы бауырлары.

Толының жасы бірақ танылмапты.

Он мың адам қосылып домбырамен,

Халықтың «Кеңес» күйін орындапты.

Өнерде ұлы жолға көш түзеген.

Таңырқап тыңдап қалды құлақ түре,

Қазақтың домбырасын естімеген.

Асқақтап екі шектен жаңғырады үн.

Бір сәтке әлем көгін тербеп тұрды,

Күмбірлі әсем сазы домбыраның.

Өнерде Толылықтар сең бұзыпты.

«Халықаралық гиннестер» кітабына,

Теңдессіз жаңалықты енгізіпті.

Жапырақ жай, қарағай, қайың да аман.

Тағы әлем Толылықтар арқасында,

Қазақтың ұлылығын мойындаған.

Кетеді жердегі әлі-ақ алағаттар.

Жарқын – жарқын жылдардың қойнауынан,

Жасанды іздеп келер марапаттар.

Ел үшін адал қызмет атқарады.

Жарты әлем таңырқаған бұл ғажайып,

Жасанға ине ұстаған жалт қарады.

Халқының әдет – ғұрып, салтын алған,

Сол салтын білген бүгін жарты ғалам.

Елімен бірге Жасан келе жатыр,

Алтын ине ұстаған алтын адам

Соңы.