сүйенетіміз:
Тағылым, Дәлел, Уәж. Осыларға сүйеніп, бір
тоқтамға келдік. Тағылымға, дәлелге, уәжге тоқталмасақ, жазу реформасы
бітіспес
айтыс алаңына айналар еді.
Әуелі
сөзді
тағылымнан ,
өмір
тәжірибесінен
бастайық.
А.Байтұрсынұлы кезіндегі төте жазуда
қиын, тиын, ит, киім деп те,
қыйын, тыйын, ійт, кійім деп те жазған.
30-ыншы жылдардағы латында да солай:
тұу деп те,
ту деп те
жазылды. Кирилше жазуда, 1957 жылғы ережеге дейін
тұу деп те,
ту деп те
жазылған болатын. Осы қиындықтан тағылым алуымызға болады.
1957 жылғы Ережеден кейін бұндай ала-құла, әрі-сәрі жазу бірізге
түсті. Егер ережеде кемшілік болса, осы күнге дейін ала-құлалықтан арыла
алмай жүрген болар едік. Қай газетті алып қарасақ та,
у, и әріптерінің
жазылуынан кеткен қатені көрген жоқпыз. Егер өмір сынынан өткен
тәжірибеден тағылым алмасақ, күні ертең-ақ баяғы ала-құлалық қайталанбай
қоймас. Тағылымға тоқтамасақ, тағы да тайғақ кешуде жүреміз.
