І. Жансүгіров атындағы жетісу
Синергетикалық жүйелерді меңгерудің философиялық астарлары
жүктеу/скачать 480,4 Kb.
|
Синергетикалық жүйелерді меңгерудің философиялық астарларыҚазіргі замандағы әлемнің постклассикалық емес бейнесіндегі тәртіптілік, құрымдылық, хаостық шынайылықтың объективті және әмбебаптық сипаттамасы деп танылады. Олар өздерін дамудың барлық құрылымдық деңгейінде көреді. Тең емес жүйелердің қате жүзеге асырылуы мәселесі синергети- каның өзін-өзі ұйымдастыру теориясының назарында. Оның пәні болып спонтанды құрылым негізінің біршама ортақ заңдылықтарын анықтау болып табылады. Синергетика ұғымы қазіргі ғылым философиясы мен методологияда кең тарау алған. Бұл термин ежелгі грек тілінен «ұйымдасу», «көмек көрсету» деген мағынаны білдіреді. Г.Хакен энергияның жасалуы жүйеде микроскопиялық деңгейден макроскопиялық деңгейге айналады дейді: макроскопиялық құрылым құрылуына (морфогенез) бірнеше деңгейдегі еркіндігі бар қозғалыстың және т.б. өзгеріп тұратын параметрлері бар жүйе өзіндік ұйымдастырудың әртүрлі тәсілдерін көрсетуі мүмкін. Тым теңсіздік жағдайлары кезінде жүйелер бұрын теңдік жағдайы кезінде мүдделі болмаған факторларды қабылдай бастайды. Өздігінен ұйымдасушы жүйе үшін олардың теңсіздігі, белсенділігі мен деңгейі маңызды. Синергетика термодинамика, радиофизика сияқты физикалық пәндерде дүниеге келді. Бірақ оның идеялары ғылымаралық сипатта. Күрделі ұйымдасқан жүйелерді зерттеудің парадигмасы ретінде саналатын синергетика қазіргі кезде жаратылыстану және техникалық ғылымдарда ғана емес, әлеуметтік-экономикалық және гуманитарлық ғылымдарда да барған сайын кеңінен қолданылып келеді. Өздігінен дамушы жүйелер сыртқы қоршаған ортаға адаптацияланудың ішкі (имманентті) нысандарын табады. Тәуелсіздік жағдайлар теңдік жағдайы кезінде тәуелсіз және автономды болған элементтердің тиімді корпоративті әрекеттерін тудырады. Теңдіктен алшақтаған сайын когеренттік, яғни жүйе элементтерінің келісімділігі артады. Молекулалардың белгілі бір мөлшері немесе ансамблі когерентті жүріс - тұрысты білдіреді, ол күрделі деп саналады. И. Пригожин былай дейді: сұйықтық әр жағында жүрген молекулалар бір-бірімен қарым- қатынаста болатындай көрінеді. Қандай жағдай болмаса да теңдіктен алшақтықта молекулалардың когеренттігі артады. Теңдікте молекула иек өз көршілерін көріп, тек сол көршілерімен «қарым - қатынаста» болады. Теңдіктен алшақтықта жүйенің әрбір бөлігі барлық жүйені түгелімен көреді. Теңдік кезінде материя соқыр, ал теңдіктен тыс жерде ол көреді деуге болады. Мұндай ұжымдық қозғалыстарды Г. Хакен мода деп атайды. Тұрақты модалар оның ойынша, материяға үйлеседі де жоқ болып кетуі мүмкін. Жалпы ол еркіндік деңгейінің азаюына, яғни тәртіптілікке әкеледі. Синергетикалық жүйелер абиотикалық жағдайы (ұйымдаспаған, шашыраңқы материя) деңгейінде тәртіптелген кеңістіктік құрылым құрумен ерекшеленеді. Бір жасушалы ағза деңгейінде олар сигналдар (белгілер) арқылы қарым-қатынасқа түседі. Көп жасушалы ағзалар өзінің әрекеті процесі кезінде көп құбылысты қызметтесуге кіріседі. Биологиялық жүйенің идентификациясы осындай біріккен қызметтесуге тәуелділікке байланысты. Бас миының жұмысы синергетика жасаушылардың қызметтесуін ғажайып деп бағалайды. Ғылыми ізденістің жаңа стратегиялары өзіндік ұйымдасу синергетикалық жүйелерді меңгеру қажеттіліктеріне байланысты бағытталған тәртіпсіздік теориясы деп аталатын білімді конструктивтік ұлғайтуға сүйенеді. Ол құрылымдық және хаотизация процестерінің өзара байланыс ерекшеліктері мен типтерін зерттеумен байланысты. Тәртіп және хаос ұғымын түсінудің алғышарты ретінде хаостың кең классификациялары және типологиялары бар. Соңғысының қарапайым, күрделі, себепті, салалық, тар, кең масштабты, динамикалық және т.б. түрлері болады. Хаостың ең қарапайым түрі кіші мөлшерлі -ғылым мен техникада кездеседі және суреттелуге себепті жүйе көмегімен жатады. Ол күрделі уақыт аралығымен ерекшеленеді. Бірақ кеңістік түрі өте қарапайым. Көп мөлшерлі хаос сызықтық емес ортаның реттік емес түрімен байланысты. Турбулентті режимде үйлестіруге көбінесе бұл ұғым келісілген әрекет, үздіксіз ынтымақтастық, бірлесіп пайдалану деген мағынада қолданылады. 1973 ж. неміс ғалымы Г. Хакен өзін-өзі ұйымдастыру мәселелеріне арналған бірінші конференцияда сөз сөйлеп жаңа пәннің ашылғанын айтады, содан сол жыл синергетиканың туған жылына айналды. Г.Хакен синергетиканың негізін қалаушы корпоративтік құбылыстардың сан қилы жүйелерде байқалатындығына назар аударады: астрофизикалық құбылыс, фаралық өзгерістер, гидродинамикалық тұрақсыздықтар, атмосфералық циклондардың құрылуы, популяция динамикасы, тіпті мода құбылыстары. өзінің «Синергетика» деген классикалық еңбегінде ғалым астрофизикадан социологияға дейінгі көптеген пәндерде бір жүйенің жеке бөлшектерінің кооперациялары қалайша макроскопиялық құрылымдарға немесе функцияларға әкелетінін үнемі байқайтынымызды айтады. Синергетика көбінесе макромасштабтық деңгейде күшті өзгеріске ұшырайтын жүйенің құрылымдары немесе функциялары орын алатын жағдайларда жиі көрініс табады. Әсіресе синергетиканы өздігінен ұйымдасудың жалпылама шартталған процесстерімен жүйелер саласы немесе оның бөлшектері қалайша өзгеріске ұшырайтындығы мәселесі қызықтырады. Хакен жаңа пәнді неге синергетика деп атағанын былай түсіндіреді. Біріншіден, онымен «... нәтижесінде макроскопиялық деңгейде туындайтын құрылымға және сәйкес қызметтесуге әкелетін көптеген жүйе салаларының бірлескен әрекеті зерттеледі». Екіншіден, ол әртүрлі ғылыми пәндердің өздігінен ұйымдасу жүйесінің жалпы қағидаларын іздестіреді. 1982 ж. Ресейде өткен синергетикалық конференцияда жаңа ғылымның нақты басымдылықтары көрсетілді. Г.Хакеннің айтуынша, тар мамандырылған білім салаларындағы дағдарысқа байланысты ақпаратты біршама аз сандағы заңдарға концепцияға немесе идеяларға дейін қысқарту керек дейді. Ал синергетика осындай талпыныстардың бірі, ғалымның ойынша, табиғаты жағынан әртүрлі жүйелер өзіндік ұйымдасу қағидасын қолданады. Ендеше әңгіме синергетиканы іздеп табуға бағытталған табиғи және әлеуметтік процестердің ортақ детерминанттары жөнінде болу керек. Осылайша синергетика өкімді ғылыми концепциялардың бірі болып табылады. Оның пәні ретінде өзіндік ұйымдасу процесі спонтандық құрылым танылады. Синергетиканың негізін қалаушы идеясы - теңсіздік жаңа ұйымдастық пайда болу қайнар көзі деп танылады, яғни тәртіп. (Порядок из Хаоса) деп аталған (М., 1986) Тәртіптіліктің туындауы материяның өздігінен ұйымдасуына теңестіріледі. Жүйе әрқашанда ашық және сыртқы ортамен энергия алмасады. Ол сыртқы орта параметрлеріне тәуелді. Әржатпайтын күрделілікке уақытша және кеңістікте параметрлер жатады. Ал себепті хаос деп сызықтық емес жүйенің жүріс - тұрысын айтады. Нәтижесінде тұрақтылық жойылуы мен хаосқа әкелудің бірнеше себептері мен жағдайларын атап көрсетуге болады: бұлар дыбыстар, сыртқы кедергілер, жағымсыз факторлар. Хаостіліктің қайнар көзі ретінде кейде еркіндіктің неше түрлілігімен байланыстырады. Себебі ол абсолютті кездейсоқ салдардың туындауына әкеледі. Хаосты тудыратын жағдайларға қозғалыстың қағидалары, тұрақсыздығы жатады. Екі жақын жағдайлар сыртқы әсер етудің стохастикасына жауап бере отырып, дамудың әртүрлі траекториясын тудыруы мүмкін. Қазіргі кездердегі зерттеулер хаотизация процесіне дәстүрлі көзқарасқа елеулі толықтырулар енгізуде. Әлемнің посткласикалық емес бейнесінде хаос деструкция қайнар көзі ретінде емес, спонтандық құрылымгенездің себебі ретінде болуы мүмкін материалдық әрекеттесудің алғашқы тұрақсыздығынан туындаған жағдай ретінде кірген. Соңғы теориялық көзқарас бойынша хаос тек нысанасыз масса ғана емес, сол сияқты аса ұйымдасқан себеп сол ретінде суреттеледі. Ғалымдар хаосты кездейсоқ бөлу сипатталатын кеңістіктік және уақыттық параметрлерді корреяциялаудағы уақытты қайталанбайтын тұрақсыз траекториядағы үнемі қайталанбайтын қозғалыс дейді. Адамдар арасындағы қатынас әлемінде хаостік құрылымдарға теріс, ал тәртіпке оны қарау қалыптасқан. Әлеуметтік тәжірибе хаосқа қарсы экспанцияны жүзеге асырады. Оған жағымсыз баға беріп методологиялық талдаудан тыс шығарғысы келеді. Бұл рационалистік утопиямен тоталитарлық тәртіпті құрумен түсіндіріледі. Яғни, толық тәртіптік орнату және оны көшті қажеттілікпен қолдау. Соңғы ғылыми - теориялық сана бұл қатынасты өтіп, басқа хаотизация процесінің қазіргі синергетикалық парадигмадағы рөлі мен маңызының құрылымдық ұғымын ұсынады. Хаос және тәртіпте де құрылымдық терминдер де спонтандықтың дамуын талқылау тек жаңа табиғи ғылымдық және философия методологиялық талдау жасандыларымен ғана қақтығыспай, ол ежелгі тарихи - философиялық дәстүрге қарама - қарсы келеді. Гесиодтан бастап хаос барлығын қамтушы және тудырушы бастама деп саналады. Антикалық санадан көрінбейтін және байқалмайтын хаос нысан беруші күшке ие делінген. Жиырмасыншы ғасыр өткеннен кейін мұндай антикалық әлемтану, ғылымдардың айтуы бойынша динамикалық хаосты ашу - бұл қозғалыстың жаңа түрлерін ашу дейді. Хаос туралы ғылым бұл жағдай емес процесс туралы, болмыс емес қалыптасу туралы ғылым. Құрылымтану мен хаотизацияның өзара байланыс тек циклдік нұсқаумен емес, сол сияқты бинарлық пен қосымшалық қатынасын ескертумен көрсетілген. Тәртіп пен хаостың арақатынасының бинарлық құрылымы осы екі ағымның өзара тіршілік ету және қақтығысымен байқалады. Циклдің ерекшелігі тәртіп және хаостың бинарлық оппозициясы тиімді нәтижелердің көптігімен сипатталады: бұл негіздің сақталуымен өзгеруі де, одан бас тартуда (мысалы, тәртіп көп немесе хаос көп) және сол қарама - қарсылықтың жаңа негізде үмітсіздігі (мысалы, уақыт басқа да, ал тәртіп сол қалыпта). қосымша қатынас ұйымдасқан бірлестікке құрылымдалмаған күш және қалдықтық құрылымдардың кіруі, яғни бірлескен бүтінге одан тыс элементтердің кіруі. Өзіндік ұйымдасқан синергетикалық жүйені меңгеру үшін жаңа ғылыми ізденістің стратегиясы қабылданған. Ол дамудың баламалылығын тудыратын құрылым ежелгі салалық графикке негізделеді. Бірінші бағыттағы дамудың болашақ траекториясын таңдау оған кіретін элементтердің локалді өзгерістердің кездейсоқ факторлар және энергетикалық әсер етудің шығыстық шарттарына тәуелді. Логика, методология және ғылым философиясы жөніндегі Халықаралық конгресте (1995 ж. тамыз Флоренция) И. Пригожин Әмбебапқа қатысты кванттық өлшем идеясын ұсынады. Ғылыми ізденістің жаңа стратегиясы жүйе мен оның құрамдас бөліктерінің қағидалы қайталанатын жүріс - тұрысын бір траекториядан басқасына секіру мүмкіншілігі және жүйесін жоғалту есепке алу керек. Жүйе өзі өткенін ұмытса ол аяқ астынан және айтарлықсыздай әрекет етеді. Бағытталған өзгерістердің дағдарыс нүктелерінде салаға бөліну жүру мүмкін. Бұл процесс осындай жүйелердің қызмет етуіндегі эволюцияланудың көпсанды комбинациясына жауапты. Мұндай методологиялық көзқарасты британдық тарихшы А. Тойнби жалпы өркениеттік даму процесіне қатысты қолданған. Оның ойы бойынша өркениеттің басқа түрлері жоққа шығарылмайды.Тарихшының ойынша 21 өркениет бар. Жалпы өркениеттік өсу формациялық бөлудің бірыңғай схемасына бағынбайды. Тарихи процесс өркениеттік дамудың көптүрлігін көрсетеді және бір қоғам өкілдері тарихи оқиғаға әр түрлі жауап береді. Кейбіреулері бірден өледі, басқалары тірі қалады, бірақ олар кейін ештеңеге жарамсыз болады; ал соңғылары осы сияқты мықтылардың артынан ереді. (Тойнби. А. Постижение истории М., 1991. 85 бет.) Тәуелсіз өркениет генезисі осы түрдегі бұрынғы қоғамнан құрылымдығы бойы алумен байланысты емес, ол бастапқы түрдегі қоғам мутациясы немесе қолданбалы қоғам мутациясы процесімен байланысты. Қоғам құлдырауы әртүрлі тәсілмен және әртүрлі жылдамдықпен жүреді. Олар дене, ағаш кесегі, ал кейбіреулері желдегі тас тәрізді құлдырайды. А.Тойнби ойынша, қоғам жеке индивидтер белсенділігінің тоғысқан жері дейді. Олардың генеалогиясы-тарихты жасайтын өмірлік күш. Тарихшының бұл көзқарасы посткласикалық емес методологияның ең жетекші ережелерінің бірімен сәйкес. Әлемнің өзіндік ашықтығын шынайылықтың кванттанудың көп түрлі тәсілі, материяның түрлі сахналық - құрылымдық жиынтығы деуге болады. Өзіндік ұйымдастырушы синергетикалық жүйені меңгеру стратегиясы бифуркация, флуктуация, хаосомдылық, диссипация, атракторлар, қисықсызықтар, анықталмағандық ұйымдармен байланысты. Олар категориалдық мәртебеге ие болып, барлық типтегі жүйелердің жүріс - тұрысын түсіндіруге қолданылады: ағзаға дейінгі, ағзалық, әлеуметтік, әрекеттілік этникалық, рухани, және т.б. теңдіктен жағдайларда бифурациялық механизм қызмет етеді. Ол екіге бөлінуі және дамудың жағыз еместік нүктесінің бар екендігін білдіреді. И. Пригожин ойынша бифуркациялық процестер жүйенің әрбір жағдайы күрделенуін куәләндырады. Н.Моисеев әлеуметтік жүйенің әрбір жағдайы бифуркационды дейді. Антропогенездің ғаламдық өлшемінде адамзат дамуы екі бифуркацияны басынан өткізеді. Бірінші, палеолит дәуірінде болған және ол биәлеуметтік шектеуші заң - «өлтірме» деген табу жүйесін бекітуге әкеледі. Екіншісі неолитте, геологиялық нысаны кеңейтуімен байланысты: жер өңдеу және мал шаруашылығын меңгерумен (Моисеев Н.Н. Человек и ноосфера. М.,1990.с.78) Флуктуация келіспеушілік дегенді білдіреді және екі үлкен сыныпқа бөлінеді:сыртқы қоршаған ортадан туындайтын флуктуациялар өте мықты болып, жүйені толығымен алып, оған өз толқынын беріп және оның өмір сүру режимін өзгерте алады. Олар жүйені өзіне қатысты тәртіп типінен шығарады, бірақ міндетті түрде хаосқа немесе басқа тәртіп деңгейіне не деген сұрақ туады. Қарсылық көрсету жүйесі - дисспативті деп аталады. Істің мәніне қарай бұл жүйенің флуктуация кезіндегі жүріс-тұрысының сипаттамасы. Дисспативтік жүйенің негізгі қасиеті кез-келген әрекетке әсер ету сезімділікті және осымен байланысты төтенше теңсіздік. Ғалымдар аттрактор деп аталатын құрылымды бөліп көрсетеді. Ол - көптеген элементтер тартылатын орталық тәрізді. Мысалы, бірнеше көп адамдар тобы жиналғанда өз бағытымен ары қарай қозғалуға жағдай болмай, соларға қарсы кете алмайды. Оның траекториясының қисығы жиналған топ жағына мойын созады. Өмірде оны қызығушылық дейді. Ал өзіндік ұйымдасуы теориясында мұндай процесс жинақталу жүйесіне қарай сырғу деп аталады. Аттракторлар өз айналасына стохастикалық элементтерді тартып жинақтайды, осылайша орта құрып тәртіп қатысушы болады. Жаңа парадигманың негізгі бағыты тұрақсыз тең емес жүйе белгілейтін болашақтың шынайы референті жоқ деп тұжырымдайтын онтологиялық анықталмағандық феноменін зерттеу қажеттілігімен қақтығысады. XX ғ. ортасында анықталмағандық бірнеше батыс ғалымдарын кибернетика және компьютерлік байланыс мәселелері шеңберінде қызықтырады. Н. Винер, К. Шеннон, У. Эшби, Р. Хартли еңбектерінде ақпарат анықталмағандыққа тәуелділікке түскен және оның өлшемімен өлшенген. Анықталмағандылы шынайылылыққа кері пропорционалды деп есептеді. Кейінгі зерттеулер бұл тәуелділіктің болжамды екендігін көрсетті. Анықталмағандылық бұл соңғы тұрақты нысаны жоқ өзара әрекетсіз түрі. Ол гетерономды комплексті табиғи объект жағдайдан туындауы мүмкін. Соңғысы көз алдында болып жатқанда мүмкін ауа райы, есеп пен күтудің алдында жүзеге асырады. Анықталмағандық феномені фундаменталды физикалық константтың барлық мүмкін өзгерістеріне тең. Мүмкіншілікті жиынтықтық белгілерін тұрақты бөлу және мүмкін өзгерістер континууымына есептелуге бағытталғанды білдіреді. Ғылыми ізденістің жаңа стратегиясында кездейсоқ категориясының маңызы зор. Ол кез-келген типтегі (қарапайым не күрделі) жүйе қозғалысының сипаттамасы. Тіпті зерттеу сонша терең жүргізілсе де, ол кездейсоқтықтан еш құтылуға әкелмейді. Яғни жеке құбылыстардың қасиеті мен сапасы оның мәнін тәуелсіз түрде өзгертеді және басқа құбылыстардың сипаттамасымен анықталуға жатпайды. Мұндай кездейсоқтық динамикалық хаос деп аталады. Үнемі қайталанбайтын кіші немесе өзара байланысқан комплексті себептердің әсерінен туған кездейсоқтық бұл белгісіздіктің нақты ерекше көрінуі. Мүмкіндік категориясымен объектінің болашақ күйі көрсетіледі. Мүмкіндік дамушы құбылыс бағытының алғышарттарының сәйкестендіруін және дамуымен өзгерудің соңғы кезеңдерінің түрлерін болжау мақсатын қарастырады. Мүмкіндік жиынтығы белгісіздіктің тұрмыстық жайын көрсетеді. Қалыптасқан жағдай кейде бәсекеше мүмкіндіктердің көптігінен белгісіз деп бағаланады. Белгісіздік таңдау процедураларымен бірге жүреді және жүйенің таңдауға дейінгі жағдайын білдіреді. Таңдау тек саналы және мақсатты болып ғана қоймай, сонымен қатар табиғи немесе тарихи процестердің схоластикалық себептілігінің белсенділігі. Белгісіздік көптеген мүмкіндіктерден тұрады, яғни барлығы да болуы мүмкін. Сосын ол жағдайға айналады да, кейін қалыптасқан күйде өзіне өзі қарама - қайшы болады. Өзіндік ұйымдастырушы жүйені зерттеудің жаңа стратегиясына қажетті статистикалық заңдылықтар мүмкін бөліну тілінде қалыптасады және үлкен сандар негізінде массалық құбылыс заңы ретінде сипатталады. Ол көптеген кездейсоқ себептер аумағында болатын терең қажетті байланыстарда әрекет етеді. Оларда абсолюттік қайталану жоқ, бірақ көптеген жағдайларда ол үшінші қайталанатын себептер заңдылығы деп бағаланады. Синергетика дамуының екі эволюциялық саласы бар: организмикалық және органикалық емес. Тіршілік әлемі тәртіптелген нысанды ендіруге қабілетті екендігін көрсетеді, яғни «тәртіптен тәртіп!» қағидасын ұсынады. Хаостық материя ұмтылысы хаосқа жақындасу болып табылады. Энтропияны ұлғайту құрылым генезисі арқылы жүреді. Нақты физикалық заңдар негізінде атомдық тәртіпсіздік жатыр. Тіршіліктің басты эволюциялық ерекшелігі энтропияның ең кіші ісіміне энтропия өндірісінің минимумы теоремасынан, егер жағдайлар жүйенің теңдікке өтуіне кедергі жасаса, ол жағдайлар мүмкіндігімен теңдікке жақын болатын энтропия жағдайына ауысады. Қазіргі кездегі тіршіліктану постулаты «біршама мүмкіндік, шынайылық» ұғымы кездейсоқ болуы мүмкін емес және максималды ақпаратты жағдайды «жеке» талдауды жоққа шығармайды. Жағдайды қарастыру идеясы жаңакантшылдық Баден мектебінің суреттемелік тәсілі идиографикаға да жақын. Немесе әлеуметтанушы С.Мангеймнің ситуациялық детерминацияны танудың ажырамас факторы ретінде қабылдауға назар аударуы керек деген ойымен де астасып жатыр. Фактілерді жақсы түсіну үшін қорытынды «фазасы абдукация» деп аталады. Мұндай ой қорытынды жасау тұрмыста және тәжірибеде кең қолданылады. Әрбір адам мұны байқамай түсіндірме іздегенде абдукацияға жүгінеді. Дәрігер ауру белгілері арқылы оның себебін іздейді, тергеуші қалған іздер бойынша қылмыскерді іздейді. Тура осылай, ғылым да болып жатқан жайды түсіну үшін абдукация тәсілін қолданады. Оның жаңа және тиімді методологиялық стратегияны құруда маңызы зор. Тағы бір ковация - куматаид (грек тіл - толқын) Ол біресе пайда болатын, біресе жоғалып кететін жүзіп жүруші объектіні білдіреді. Куматаид барлық элементтерді бір уақытта көрсетпейді, тек сезіммен өкілдейді. Мысалы, халық тәрізді жүйелік объект белгілі бір кеңістіктік уақытты учаскеде өкілденуі және шектелінуі мүмкін емес. Жай сөзбен айтқанда объектіні көрсету үшін барлығын жинауға болмайды. Бірақ бұл объект шынайы, бақылауға жататын және барлық өркениеттік тарихи процестің бағытын анықтайтын күш. Жай мысал - студенттер тобы. Ол да жүзіп жүрген объект тәрізді, біресе пайда болады, біресе жоқ болады. Осылайша ол жүйелердің барлық өзара байланысында байқалмайды. Оқу аяқталғаннан кейін топ бүтін объект ретінде болмайды. Ал белгілі бір институциалды бағдарламаланған жағдайларда (топ номері, студенттер саны, құрылым жалпы сипаттамасы) ол объект ретінде танылып өзіндік ұйымдастырылады. Бұдан басқа куматаид мынадай импульстық жағдайларда байқалады: достық, бәсекелестік, қолдау көрсету және т.б. Куматаид ерекшелігі оның тек кеңістік уақыттық шектелуге қатыстығы жоқтығында емес, сонымен қатар субстраттың өзіне, яғни оны құрайтын материалға да тығыз байланысты емес екендігінде. Оның қасиеттері жүйелі. Сәйкесінше оған кіретін элементтерге тәуелді, яғни олардың бар және жоқтығына, дамуы немесе жүріс тұрысының траекториясына қатысты. Куматаид тек бір қасиетпен немесе бірнеше қасиеттерімен жекешелендіруге болмайды. Бүкіл әлеуметтік өмір осындай жүзуші куматаидтармен толы. Оның тағы бір сипаттамасы - қызмет етуінің белгілі бір предикативтігі: халық болу, мүғалім болу, бір топтың мүшесі болу, Куматаидтан жүріс-тұрыстық біршама типтік ерекшеліктерінің қалыптасуын күтуге болады. Жаңа ғылыми ізденістер білімнің қағидалы гипотетикалығына назар аударады. Постклассикалық емес әлем бейнесін суреттеуде флуктуацияға (бастапқы шарттардың кездейсоқ өзгеруі) қарамастан мүмкін траекториялар жиынтығы (жүйенің эволюциялану жолы) анықталады және шектеледі. Кездейсоқ флуктуациялар мен бифуркация нүктелері жүйе траекториялардың өздері белгілі бір атракторға тартылады және соның нәтижесінде жүйенің алғы шарттарын болар болмас өзгертіп, тұрақты жағдайға әкеледі. Синергетикалық парадигмада жүйелердің асқынған жүріс тұрыс режимі танылады. Синергетикалық объектінің күрделілік критериі өзіндік ұйымдастыру белсенділігінің көрсеткіші болып табылады. Синергетика тең емес жүйелерді немесе теңдіктен алшақ тұрған жүйені зерттейді. Мұндағы тұрақсыздық белгілі бір параметрлер саласындағы кездейсоқ қозғалыстар дегенді білдіреді. Ғалымдар белгілі бір жағдайларда кеңістік бейненің уақытында үнемі өзгеріп отыратын өзіндік ұйымдасудың макроскопиялық құбылысы мозаика, сақина, спираль, т.б. түрінде пайда болады деген тұжырым айтады. (Г. Николис, И. Пригожин) "Тұрақсыздық біткен жерде жаңа құрылым туындайды дейді "- Г.Хакен. жүктеу/скачать 480,4 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|