| Қорытынды
Паркинсонға дәрілердің емдік әсері біртіндеп дамиды. Олардың бірі көбінесе гипокинезияға және постуральді бұзылуларға (леводопа, дофамин рецепторларының агонистері) әсер етеді, басқалары — тремор мен вегетативті бұзылуларды (холинолитиктер) әлсірейді. Моно-да, сондай-ақ комбинирленген (әртүрлі топтардан жасалған препараттар) антипаркинсониялық терапияны жүргізу мүмкін. Паркинсон ауруын және оның синдромдық формаларын емдеу — симптоматикалық екенін ескеру керек, сондықтан антипаркинсон препараттарының әсері қолдану кезеңінде және оларды тоқтатқаннан кейін қысқа уақыт ішінде пайда болады. Бұл құралдарды мөлшерлеу барынша даралануы тиіс. Тағайындау режимі төзімділіктің туындауының алдын алу үшін қабылдаудағы қысқа мерзімді үзілістерді (аптасына 1-2) көздейді. Паркинсонға қарсы препараттармен емдеуде ұзақ уақыт үзіліс ұсынылмайды (қозғалыс белсенділігінің ауыр немесе қайтымсыз бұзылуы мүмкін), бірақ қажет болған жағдайда емдеуді тоқтату симптомдардың асқынуын болдырмау үшін біртіндеп жүргізіледі.
Пайдаланылған әдебиеттер
Харкевич Д.А. Фармакология: Учебник.-10 изд, перераб, доп.испр.-М.: «ГЭОТАР – Медиа», 2008 – 734 с.
Сұлтанов М.Ә., Ербасова А.А. Фармакология Оқу құралы. — Шымкент, 2008. — 284 бет.
https://studme.org
www.stud.kz
Достарыңызбен бөлісу: |
