І. Кіріспе ІІ. Негізгі бөлім

Агрохимия -- өсімдіктердің қорегі, тыңайтқыштар мен өсімдіктерді қорғайтын химиялық заттарды қолдану және бітік егін шығаруға арналған топырақ пен өсімдіктердегі химиялық және биохимиялық процестерді зерттейтін ғылым. Егіншілікті химияландырудың ғылыми негізі. Диқаншылықтың өркендеуіне байланысты пайда болды.Агрономиялық химияның дамуы егіншілік мүддесімен тікелей байланысты. Ол адамзаттың қажетін қамтамасыз ету мақсатына орай, теориялық жағынан нақты тұжырымдалмастан, бірден практикада қолданыла бастады. Мысалы, ертедегі римдіктер мал көңінің, күл, гипс, әк сияқты заттардың топыраққа әсер ететін қасиетін біліп, оларды пайдалану арқылы жердің құнарлылығын арттырған. Римдіктер сол сияқты, бірдей мөлшерде тыңайтқыштарды қолдана отырып, бір дақылды алмастырып еккен кезде мол өнім алатынын да ескерген.

Француздың табиғат зерттеушісі Бернар Палисси 1563 жылы топырақтағы минералдық заттардың өсімдік үшін қоректік элементтердің көзі екендігі туралы пікір айтты. Ол минералдық тыңайтқыштардың тегі, әсері жөнінде жазған шығармасында “тұз дегеніміз тірішіліктің және барлық егістің өсіп-өнуінің негізі болып табылады”,-деген. Осыдан кейін 1656 жылы Глаубер “Өсімдіктің өсуіне селитра негіз болады”,-деген жорамал (гипотеза) ұсынды. 1766 жылы профессор Валлериус өсімдік күліне химиялық талдау жасап, оның құрамы топырақтағыдай емес екенін көрсетті де мынадай қорытынды жасады: топырақтағы органикалық заттар ғана өсімдік үшін қорек болады. Топырақтың басқа құрамдас бөліктері көмекші қызмет атқарады.

Жалпы XVIII ғасырда француз ғалымдары О.Б.Соссюр (1804 ж.) мен Ж.Б. Буссенго (1836 ж.) және неміс оқымыстылары Х.К.Шпренгель мен Ю.Либих (1840 ж.) өсімдіктің қоректенуі туралы ілімнің дамуына үлкен үлес қосты. О.Б.Соссюр өсімдік күліне тыңғылықты талдау жасап, минералдық заттардың өсімдік организміне енуі кездейсоқ емес деген қорытындыға келді.”Тұздардың өте аз мөлшерде болуы олардың пайдасыз екендігінің дәлелі емес”‚-деп жазды Соссюр. Ол құнарлылыққа қатысты шіріндінің маңызына тоқтала келіп, оның өсімдік құрамында да кездесетінін айтты. Ж.Б. Буссенго өсімдіктің көміртегі мен азотты ассимиляциялауы жөніндегі жүйелі жұмыстары арқылы әйгілі болды. Ол ауыспалы егістегі жеке элементтердің кірісі мен шығысын есептеп шығаруға әрекет жасады. Бұршақ дақылдарының топырақты азотпен байытатындығын көрсетті. Сол сияқты О.Б.Буссенгоны ең алғашқы агрохимиялық тәжірибе стансасының негізін қалаушы деп санауға болады. Сонымен бірге О.Б.Буссенго Тэйердің гумус теориясын қоштамай, орнына өсімдіктің қоректенуі жөнінде өзінің азот теориясын ұсынды.

Француз және неміс агрохимиясының көрнекті өкілдерінің алшақ көзқарасына байланысты, 1843 жылы Англияда Лооз жүргізген тәжірибенің маңызы зор болды. Лооз Ротамстед тәжірибе стансасының негізін қалады, кейіннен стансаның атағы бүкіл әлемге жайылды. Ю.Либих пікірін тексеру үшін Лооздың жасаған тәжірибесі, күлдің өзі көңді алмастыра алмайтынын, ал азотты күл заттармен бірге тыңайтқыш құрамына енгізу қажет екенін дәлелдеді.

Егер өсімдіктер қоректенуі жөніндегі ілімнің дамуы Батыс Еуропа елдерінде басталса, одан кейінгі кезеңде жалпы агрохимия ғылымын дамытуда орыс ғалымдарының еңбектері көрнекті орын ала бастады.

XVIII ғасырдың соңында және XIX ғасырдың бас кезінде ауыл шаруашылығында тыңайтқыштарға ерекше көңіл бөлген, орыс оқымыстыларынан А.Болотов, И.Комов және А.Пошман еңбектерін атауға болады. Бұлар батысеуропалық тәжірибелерді көрсетумен қатар, тыңайтқыш ретіндегі көңнің рөлі жөнінде өз ойларын ортаға салды.

Ресейде өсімдіктің қоректенуі саласындағы жүйелі ғылыми-зерттеу жұмыстарының басталуы, тыңайтқыштар қолдану, оған байланысты белгілі бір әдістемені жетілдіріп пайдалану Д.И.Менделеев пен К.А.Тимирязев есімдерімен байланысты. Д.И.Менделеев еңбегінің аса маңызды жағына тыңайтқыштардың тиімділігін анықтау үшін, Ресейдің түрлі аймақтарында жүргізген тәжірибелері жатады. Ол егістік тәжірибені бірнеше рет жасап, және тәжірибе нәтижелерін математикалық жолмен өңдеу қажет екенін көрсетті. Химияны ауыл шаруашылығында қолдану жөнінде Д.И.Менделеев былай деп жазды: ”Егіншілік ғылымы ұзақ уақыт бойы өзінің өркендеуіне тірек таба алмады, егер жаңадан бір нәрсе таба қалса, оның өзі де кездейсоқ болды, әрі қажетті талап қойылмады. Химия осы түнек жолға жарық берді, жүйелі қорытынды жасады, сондықтан істі дұрыс жүргізгісі келетін әркімнің соған ілесуі қажет”. Д.И.Менделеев ғылыми болжам туралы айта келіп, егер ол адамдарға пайда келтірмесе, онда оның маңызы болмайтындығын атап көрсетті.

Фотосинтез туралы тамаша зерттеулері нәтижесінде әйгілі болған, өсімдіктер физиологиясы саласындағы аса ірі ғалым К.А.Тимирязев, өзінің ғылыми қызметінің бастапқы кезінде Д.И.Менделеев бағдарламасы бойынша тыңайтқыштармен тәжірибе жүргізді. К.А.Тимирязев егін шаруашылығында, бұршақ тұқымдастардың азот жинаушы өсімдіктер ретінде ерекше бағалы екенін ескертті. Ресейде агрохимиялық зерттеу жұмысын дамытудағы К.А.Тимирязевтің еңбегі - вегетациялық әдісті енгізуі болды. Ол сонымен қатар агрономиялық мәселелерді шешуді вегетациялық және далалық әдісті үйлестіре қолдану керек екенін көрсетті.

Өткен ғасырда Ресейде агрохимиялық зерттеулердегі ғылыми жұмыстардың дамуы А.Н.Энгельгардт есімімен де тығыз байланысты. А.Н.Энгельгардт фосфорит ұнын қолдану жөнінде тәжірибе жасады. Фосфорит ұны құнарсызданған күлгін топырақ құнарлылығын жоғарылатуда өте тиімді болып шықты. Ол фосфаттармен қатар топырақты азотпен байытуға зор мән берді.

Өсімдіктің қоректенуі мен тыңайтқышты қолдану, топырақ химиясын зерттеумен тығыз байланысты. Ал топырақ химиясы жөніндегі ғылымның белгілі өкілінің бірі К.К.Гедройц болып саналады. Оның топырақтың сіңіру қабілеті жөніндегі ғылыми жұмысы тыңайтқыш қолдануда үлкен рөл атқарады.

Ауыл шаруашылығында тыңайтқыштарды қолдануда Д.Н.Прянишниковтың ғылыми жұмыстарының маңызы ерекше. Ол өсімдіктің аммиакпен, нитратпен қоректену теориясының негізін салды. Өсімдіктегі азотты заттардың алмасуы жөнінде теориялық мәселелерді шешіп, талдады. Оның ғылыми жұмыстары егіншілікті химияландырудың және түрлі аймақтарда өсірілетін дақылдарға тыңайтқыш қолдану арқылы, олардың шығымдылығын арттырудың теориялық негізі болып саналады.

Агрохимия ғылымының дамуына Д.Н.Прянишников оқушылары В.М. Клечковский, П.Г.Найдин, Ф.В.Чириков, А.Н.Лебедянцев, Ф.В.Турчин, И.И. Синягин, Н.С.Авдонин, А.В.Петербургский тағы басқалары үлкен үлес қосты. Бұл ғалымдар өз еңбектерінде тыңайтқыштар әсерінің географиялық заңдылығын, минералдық және органикалық тыңайтқыштарды қолдану деңгейіне байланысты ауыспалы егіс дақылдарының өнімінің жоғарылауын, тыңайтқыш әсерінен топырақтың агрохимиялық, агрофизикалық және биологиялық қасиеттерінің өзгеруін, тыңайтқыштың өнім сапасына әсерін зерттеді.