Игілігіміз үшін болатын азаптар Құдай неге қиындыққа жол береді?

Дарындар көп берілген адамға Құдай берген күйреу кезеңін бастан кешіру қиынға соғады. Нақты дарынды адамдар көбірек даңғой әрі өркөкірек болады. Егер мұқият қарасаңыз, дарынды тұлғалар басқа адамдардың алдында артықшылыққа ие.

Сыйлар мен дарындардың мәселесі оларды иемдену фактілеріне емес, адам соларға толықтай иек сүйеп алатындығында. Біз Құдай берген өз қабілетімізге сүйенген кезде, көп нәрседен айырыламыз. Біз өзімізді Құдай қалай Өз қатысуымен дарындарымызды күшейтіп, үш ұйықтасақ түсімізге енбегендей көбейтіп бергенін сезіну мүмкіндігінен ажыратамыз.

Өзінде барды қанағат еткендер шынымен мұқтаж нәрселерін Құдайдан сирек сұрайды.

Олар өздерінің неден айырылғандарын түсінбейді.

Олар өздерін Құдайдың қалай пайдалана алатынын көрмейді.

Олар өз өмірлеріне қатысты Құдайдың ниетін түсінбейді.

Олар жарылқаудың тұсынан өтіп бара жатқандарын түсінбейді.

Менің көп жылғы бағушылық тәжірибем кімде көп дарын немесе көп ақша бар болса, солар көбірек өз өмірлерін басқаруға тырысатынына көзімді жеткізді. Олар жоғалтатын нәрсе бар деп есептейді, сондықтан өз байлығын сақтап қалу үшін, қолда бар мүмкіндіктің бәрін пайдалануға тырысады. Оларды бәрінен, тіпті өздерінен де жасыруға дайын.

Дегенмен, дарынды адамдар бір нәрсені түсінбейді. Адам өзін Құдайға бағыштаған кезде, ештеңені де жоғалтпайды. Өзін Құдайға арнау бізді байлықтан айырмайды. Құдайдың бізді Өз қолындағы қаруы ететін ұлы қабілетінің құпиясы қарапайым қағидаға негізделген: «Беріңдер, сонда сендерге де беріледі: шайқап, нығыздап толтырып, тасып-төгілген мөлшерде салып беріледі. Сендер өзгелерге қолданған өлшем өздеріңе де қолданылмақ» (Лұқа 6:38).

Бұл аятта тек қаржы немесе дүниедегі игіліктер ғана емес, адамда бардың бәрі туралы да айтылған. Біз Құдайға не берсек те, Ол бізге молынан қайтарады. Біз сонда өзіміздікін өсімімен қайтарып алып, қуаныш, тыныштық пен қанағат сезіміне ие боламыз. Оның бізге беретінінің көптігі сондай, Оған соның өтемін қайтара алмай қаламыз.

Біз өз өмірімізді де саналы түрде Құдай сияқты реттей алмаймыз. Ол бізді жарылқайды, сондықтан Ол біздің неге қабілетті екенімізді біледі және біздің потенциалымызды қалай толық іске асыру керектігін де біледі.

Өз өмірімізде пайда болған мүмкіндіктерге қарап, біз көбінесе мойындаймыз: «Не істеу керектігін мен білмеймін. Нені таңдау керек, ары қарай қайда бару керек екенін де білмеймін», – дейміз.

Бірақ Құдай біледі. Ол біздің неге қабілетті екенімізді ғана емес, сондай-ақ тіпті түсімізге де кірмеген қабілетімізді, сыйларымыз бен дарындарымызды қалай жарқыратып көрсету керектігін де біледі.

Дарынды адам күйреуге ұшырағанда, өзінің мүшкіл халін өз күшімен түзетуге тырысады. Бірақ Құдайға мойын бұрып: «Құдайым, Сен менің білмейтінімді білесің. Мен өзімді Саған берем. Маған және менің дарындарыммен Өзің қалағаныңды істе», – деп мойындау абзал болар еді.