ды. Біз енді тұрақты өзгерістер дәуірінде өмір сүреміз. Ж аңа заман-
дағы және қазіргі замандағы революциялар туралы сөз қозғағанда,
1789 жылды (¥лы француз), 1848 жылды (либералдық), әлде 1917 жыл-
ды (орыс революциясын) еске аламыз. Қазір жыл сайын - революция.
Бүгінде отыз жастағы адам жасөспірімдерге: «Балалық шағымда әлем
мүлде басқаша болған» деп кеудесін астамси кере алады (тек әлгілер
оның сөзіне сене қойса жақсы-ау). Мысалы, интернетті тек 20 жыл бу
рый, 1990 жылдардың басында ғана кеңінен пайдалана бастаған еді.
Қазір онсыз өмір сүре алмайтын сияқтымыз.
Сайып келгенде, қазіргі замандағы қоғамға сипаттама беруге ты-
рысудың кез келген жолы құбылғы кесірткенің бояуын суреттегенмен
бірдей. Біз алғаусыз сенетін бір ғана нәрсе - шетсіз-шексіз өзгергіштік
қана. Адамдар соған әбден үйреніп алды, көпшілігі әлеуметтік құры-
лыс салтын илеуімізге көнетін, қалауымызша қалыптап, жетілдіруге
келетін, иілгіш, ептейлі нәрсе сияқты көреді. Ерте жаңа заманға дейін
ел билеушілер дәстүрлі құрылыс салтын сақтауға, тіптен жоғалтып ал-
ған Алтын ғасырға қайта оралуға серт беретін. Соңғы екі жүзжылдықта
саясаткерлер ескі дүниені қиратып, оның орнына жаңа әрі озық қоғам
3 1 4
ҒЫ ЛЫ М И РЕВО ЛЮ ЦИЯ
орнатуға әлсін-әлсін емексітумен келеді. Тіпті тастабан консерватор-
лардың өздері статус-квоны сақтап қалуға құлықты емес. Бәрі әлеу-
меттік саланы, білім беру ісі мен экономиканы реформалауға уәде бе-
реді - көбінесе өз уәделерінің үдесінен шығып та жатады.
Тектоникалық ығыспаның зілзалалар мен жанартаулар атқылауы-
на ұласатынын геологтардың алдын ала білетіні сияқты, біз де жойқын
әлеуметтік ілгерілеулердің түбінде қанқұйлы зорлық-зомбылық өртін
Достарыңызбен бөлісу: |
