Патофизнологиялық бүзылыстар сатысы. Цитокиндердің әсерлерінен аллерген орналаскан жерде бірнеше сағаттын ішінде макрофагтар, лимфоциттер, моноциттер жиналып калады, қан тамырлары қабырғаларының өткізгіштігі жогарылайды, кабыну дамиды. Жасушалар мен тіндердің бүліністері цитокиндердің, Т-жендет жасушаларынын, макрофагтардың лизосомалык ферменттерінің эсерлерінен дамиды. Осыдан жасуша өзінің қозғалысын жоғалтады, бөлінуін токтатады, бір ядролы жасушалардың тіндерге шығуынан оларда тығыз сіңбелер калып- тасып, аллергиялык түйіршіктелген (гранулематоздық) кабыну дамиды.
Гипосенсибилизация - деп организмніи антигенге котерінкі сезімталдығының иммундык тетіктерін тежеуге немесе онын дамуынан алдын-ала сактандыру жолдарына бағытталған профилактикалык шаралардын жнынтығын айтады. Гипосенсибилизация кубылысын 1907 жылы А. М. Безредка ашты.
Гипосенсибилизация спецификалық және бейспецификалык болады.
Спецификальк гипосенсибилизация аллергиялық ауруы бар наукаска сезімталдыкты көтерген аллергеннің өте аз мелшерін енгізу аркылы жүзеге асырылады. Бұл кезде енгізілген аллергенге карсы организмде тежегіш (корғаныстык) антиденелер (IgG) өндіріледі. Бұл антиденелер арнайы аллергенмен тез байланысып:
— фагоцитозға үшырайтын аллерген +антидене кешенін құрады; аллергиялық антидене IgE тузілуін азайтады; аллергиялык дәнекерлердің тез бейтарапталып улгеруіне мүмкіншілік пайда болады;
— Т-супрессорлардың белсенділігі калпына келеді.
Бейспецификалык гипосенсибилизация организмнің аллергенге сезімталдығын кейбір дерілермен, физиотерапиялык, және шипажайлық емдеу шараларымен төмендету арқылы жүзеге асады. Бүл шараларда организмнін жоғары сезімталдығының иммундык тетіктерін (антиденелердің түзілуін) тежеуге бағытталған. Осы максатта магниттік epістер, глюкокортикоидтық гормондар, кейде иммундык тежегіштер (циклофосфан, 6-меркаптопурин, имуран т. б.), иондағыш сеулелер, цитостатикалык (нәруыздар түзілуін тежейтін) антибиотиктер, арнайыланған антилимфоциттік антиденелер колданылады.
