қатысты күтпеген әрекеттерді жасауға немесе керісінше әңгімелесуиіі талап ететін әрекеттерді жасамауға мәжбүр болады. Коммуникатквті қарым-қатынастың әлеуметтік-прагматикалық баламасыздыктың терең себебі, әңгімелесушілердің әлеуметтік-психологиялық ерекшеліктері болып табылады. Бұп ерекшеліктер сөйлеу мінез кұлқының әлеуметтік-мәдени өзгешеліктерінде көрінеді. Әңгімелесушілердің мәдени-психологиялық ерекшеліктерінің астында этникалық айтулы ерекшеліктердің санасы мен менталитеті жатыр. Сана мен менталитеті интеракция қатысушыларының мінез күлқы арқылы біліктілікке әлеуметтік-мәдени специфика бере отырып жүзеге асады [5,142 б.]. Демек, әр түрлі мәдениетгің екілдері коммуникативті карым- қатынас кезінде мәдени-психологиялық спецификаға шартталған коммуникативті жүріс-тұрыстың әр түрлі стратегияларын таңдай алады. Нәтижесінде, мәдениаралық қарым-катынас кезінде маңызды жаңылу болуы мүмкін. Мәдениаралык коммуникацияны іске асырушы-әңгімелесуші, саналы түрде әлеуметтік-мәдени қарым- катынас нормаларының көзкарасына қажетті, тілдік безендірулер меи мазмұнды таңдап, сұрыптап алады. Бұл жағдайда шетел тілі әңгімелесушінің пікірінің негізінде мәдениаралық қарым-катынас шарттарын асәйкес сөйлеу актісі үшін релевантты гіікірлер қалыптасады. Әлеуметтік-мәдени біліктілікті мәдепиаралық қарым- катьінастың негізінде қалыптастыру аясында мақсатты түрде қарым-
