-дәріс АДЪЕКТИВАЦИЯ МӘСЕЛЕСІНІҢ ҚАЗАҚ ТІЛ БІЛІМІНДЕ ҚОЙЫЛЫСЫ

Қозғалыс, даму күйіндегі тілді танып білу, зерттеу ісі, әсте, тоқталмақ емес. Себебі, үрдіс дамып бара жатқан ғылымның қол жеткен табыстары мен шыққан биігі тіпті әлі де болса зерттелмей, соны жатқан проблемаларды былай қойғанда, ғылымда әбден пысықталып, аксемаға айналып кеткен тұжырымдар мен қағидалардың өзін әлсін-әлсін қайта бір қарауға, тағы бір ой елегінен өткізуге жетелейді. Сондықтан да тілдік құбылыстар өзінің проблемалық қалпын сақтап отырады. Бұған, әрине, алдымен тілдің табиғи жаратылысы, одан кейін оның даму заңдылығы себеп болады.

Қазақ тіл білімінде, жалпы түркологияда сын есімдердің жеке сөз болып қалыптасу процесінде адъективацияның аса зор шешуші рөл атқарғандығын, ең бастысы, оның басты фактор болғандығын айтып алғаш пікір білдірген ғалым - профессор Мархабат Томанов. Ғалымның тарихи морфологияға байланысты жарияланған еңбектерінде адъективация процесі, оның табиғаты, сыр-сипаты туралы көп-көп қызықты, құнды ойлар айтылады. (Томанов. 1-180, То­манов. 2-73). Ғалымның пікірінше, сын есімдердің сөз табы болып қалыптасуында басқа да тілдік факторлармен бірге адъективация процесі де тарихи маңызды роль атқарған. Қазіргі қазақ тіліндегі "негізгі сын есімдер" санатындағы көп сөздердің адъективация процесінің нәтижесінде қалыптасқандығын, олардың о баста өзге сез таптары­нан ауысып келгендігін мол тілдік деректердің негізінде байыпты ойлар айта отырып, сенімді дәлелдейді. Мысалы қазіргі тіліміздегі "байырғы" деп қарастырылып жүрген қызыл, сары, жасыл, ұзын, ұзақ, қыңыр тәрізді сын есім сөздердің о баста етістік сөздер екендігін, олардың түбір мен қосымшадан құралғандығын, кейіннен тілдің та­рихи даму барысында түбірдің не қосымшаның, кейде екеуінің де көнеленіп, қолданыстың барысында адъективацияға ұшырағандығын, сөйтіп сын есімге айналғандығын айтады.

Сонымен адъективация процесі тілдің даму барысында басқа сөз таптарының сын есімге ауысуын білдіретін лингвистикалық құбылыс болып табылады. Тілдегі сын есімдер тобы өз дамуында сөзжасамның әбден орныққая лексика-семантикалық, синтетикалық, синтаксистік тәсілдерімен ғана толығып қоймайды, ол, сонымен бірге, басқа сөз таптарынан сөз қабылдап алу арқылы да көбейіп, өрісін үнемі кеңейтіп отырады.

Қазіргі қазақ тілінің сын есімдер тобында арғы тегі өзге сөз табы болып келетін, бүгінде әбден адъективацияланып, "байырғы" сын есімдер болып кеткен сездер мен сөз тұлғалары мол ұшырайды. Мысалы: жатаған, сүзеген, күлдіргі, жинақы, ауру, ақсақ, бұзык, жамау, кебу, ұшқыр, жаңғалақ, ұшқалақ т.б. Бұлардың өзге сез таптарынан ауысып, адъективтенгендігі олардың сыртқы формаларынан көрініп түр, олардың құрамындағы қосымшалар тарихи тұрғыдан қарағанда сын есім тудыратын жұрнақтар емес, етістіктің қимыл есім мәнін берген формалар. Егер бұлардың қатарына қазіргі қазақ тіліндегі күрделі сын есімдер деп қаралатын жарымжан, тасбауыр, желөкпе, қанішер, көрсе қызар, ұр да жық, бос белбеу сықылды адъективацияланған күрделі сөздер мен сөз тіркестерін қосатын болсақ, онда адъективациялану ауқымы тіпті ұлғая түседі. Адъективация процесіне ұшырап, сын есім мәнін иеленген мұндай сөздердің молдығы аталған процестің қазақ тілінің грамматикалық құрылысында, әсіресе сын есімнің сөзжасам жүйесінде кең қанат жайғандығын көрсетеді. Басқа сөз таптарының сын есімге айналу процесі казірде де тоқталмаған процесс. 'Тілдің негізгі сөздік қоры мен грамматикалық құрылысының қарым-қатынасына және олардың ішкі даму заңдылығына лайық сөздердің ішінара бір категориядан екінші категорияға ауысып отырулары тек өткен, қазіргі заманның ғана жемісі емес, ілгері уақыттарда да болатын құбылыстар екені даусыз" (Ысқақов. 1-273). Сонымен, адъективация процесі тілдегі басқа да құбылыстар секілді сын есімнің де үнемі даму күйінде бола­тын тілдік құбылыс екенін дәлелдейтін фактор болып табылады. Адъ­ективация процесін мойындамау, бұл ең алдымен, тілдің қозғалыста, дамуда болатынын мойындамау деген сөз.

Адъективация процесінің нәтижесінде, біріншіден, сын есімнің сөзжасам жүйесі өз шеңберін кеңейтеді. Екіншіден, бір мағынасында сын есім, басқа бір мағынасында өзге сөз табы мәнінде көрінетін лексика-грамматикалық омонимдерді сөз таптарына дұрыс топтастыруға мүмкіндік береді. Үшіншіден, сын есім мен басқа сөз таптарының арасындағы сан алуан грамматикалық қатынастарды, әр түрлі семантикалық байланыстарды танып білуге көмектеседі. Төртіншіден, сын есім туралы теорияның мазмұнын арттырады. Бесіншіден, кейбір сын есімдер құрамында "морфологиялық дериват" деп танылып жүрген кейбір қосымшалардың табиғатын қайта танып, қайта саралауға мұрындық болады.

Қысқасы, қазіргі қазақ тіл білімінде адъективация процесі туралы айтылған ой-пікірлердің жалпы сыр-сипаты осындай. Адъективация процесінің лексикалық-грамматикалық тұрғыдан терең зерттеу, оның өзіне тән болмыс-бітімін анықтау ауқымды да іргелі зерттеудің объектісі.

ӘДЕБИЕТТЕР

1.А. Ысқақов. Қазіргі қазақ тілі. Морфология. Алматы, 1964

2. А.М.Щербак. Сравнительная морфология тюркских языков. Имен. Ленинград, 1977

3. Н.К.Дмитриев. Грамматика башкирского языка. Москва-Ленин­град, 1948

4. А.Ф.Ганиев. Конверсия в татарском языке. Казань, 1987

6.М.Томанов. Қазақ тілінің тарихи грамматикасы. Алматы, 1988

Сөздер тілдің даму барысында түрлі өзгерістерді басынан өткізеді. Олар тілдің даму процесінде кейде өзінің семантикалық мәні мен синтаксистік қызметінен қол үзіп, көмекші сөздерге не болмаса грамматикалық форманттарға айналып отырады, енді бірде сөздер өздерінің категориялық мағынасы мен парадигмінен жекешеленіп, өзге бір грамматикалық топтардың қатарына ауысып, тілдегі лексикалық-грамматикалық омонимдердің түзілуіне себепші болады. Сондықтан да профессор А. Пешковский: "Процесс этот вечен в языке" (2.142) дейді. Тарихи тұрғыдан қарағанда тілдегі синкретикалық жұптар немесе етістік - есім омонимдер (дүрысы: тарихи омонимдер) болып саналатын, ал тілдің қазіргі қалпы тұрғысынан лексика-грамматикалық омонимдер ретінде қарастырылатын ақ, қара, той, жөн, күй, т.б. сықылды сөздерді, біздіңше, конверсиялық процесс аясында қарастыру жөн сияқты. Өйткені, етістік-омоним сөздердің тарихи қалыптасуын белгілі бір дәрежеде конверсиялық процестің негізінде түсіндіруге болады. Бұл жерде, біріншіден, конверсиялық процестердің сөз таптарына жіктелу дәуірінен бастау алатынын ескеру керек, екіншіден, оның Э.В. Севортян айтқандай, өлу үстіндегі процесс емес, қайта ағылшын және басқа да тілдердегідей даму, жетілу күйіндегі құбылыс екенін есте ұстау қажет.

Прономинализация конверсияның ең өнімді процестерінің бірі болып табылады. Прономинализация өзге сөз таптарының есімдіктер тобына ауысуын білдіреді. Есімдіктердің сөз табы ретінде пайда болуы, қалыптасуы тілдегі үнем заңымен тікелей байланысты. Есімдіктер о баста адам баласының көптеген ұғымдарды тез әрі қысқа түрде жеткізу әрекеті барысында, сөздерді үнемдеп пайдалану және оларды сөйлеу процесінде ыкшамдап қолдану ниетінен келіп пайда болған сөздер. Бұл жөнінде орыстың ғалымы М.В. Ломоносов "Множество понятий и поощрение к скорому и краткому их сообщению привело человека нечувствительно к способам, как бы слово свое сократить и выключить скучные повторения одного речения" деген болатын. Мәні қазіргі қазақ тіліндегі тұрақты сөз тіркестерінің, қос сөздердің құрамынан байқалады. Мысалы: өзің өз болғалы, өзінен өзі (сөйледі), өз-өзімен, өз-өзіңмен. Бұлардан "өз" сөзінің о бастағы түлғалық қалпын да, алғашқы мәнін де көруге болады. "Өз" сөзі мысалға келтірілген сөз орамдарында есімдіктен гөрі зат есім мағынасына жуық. Бұл фактілер "өз" есімдігінің әуел баста прономинализация нәтижесінде зат есімдер тобынан ауысқандығын дәлелдейді.

Прономинализация процесі сұрау есімдіктерінің жеке топ болып орнығуында да шешуші рөл атқарған. Себебі, сұрау есімдіктеріне негіз болған не, қай (қан), кім түбірлері о баста есім мәнін берген. Ондай жорамалға "әлгі түбірлердің кейіннен, тілдің даму барысында, есім ұялас сөздер жасауы ғана емес, түбір қалпында қолданысы да дәлел бола алады" (6. 217).

"Қай" есімдігі о баста сұрау мәнін емес, қатыстық мән (қатыстық сын есім) бергендігіне оның қолданысы куә: қай адам, қай нәрсе, қай бір. Сол сықылды, не, кім сұрау есімдіктері де бір кезде қатыстық мағынада жұмсалғандығына көне түркі ескерткіштерінің тілі, сонымен бірге, олардың қазіргі тілдегі қолданысы нақты дәлел: не нәрсе, не іс, не зат, кім де кім және т.б.

Неше, немене, неме сұрау есімдіктеріне негіз болған не сөзі о баста зат есім мәнінде қолданылғанын зерттеушілердің барлығы да атап көрсетеді. Н.К. Дмитриев өзінің "Башқұрт тілінің грамматикасы" атты еңбегінде "Исторически было, по-видимому, существительными в значений, "предмет, вещь" и потом уже превратилось в вопросительное местоимение" деп жазады (7.107). Бұл пікірді қазақ тіл білімінде А. Ибатов та қостайды. Не сөзінің о баста зат есім мәнінде жұмсалғандығына оның қазіргі күндегі кейбір қолданыстары айғақ. Не нәрсе, не зат, не іс тәрізді тіркестердің құрамындағы не сөзі тек қана зат есім мәнін береді. Бұл есімдіктің әуелгі кезде зат есім сөз болғандығына тағы бір дәлел - оның септелуі: не, ненің, неге, нені, неден, немен. Не сөзінің бастапқы заттық мағынасын ажыратып, сұраулық мәнде қалыптаса бастауы Орхон-Енисей дәуірінен бұрын болып өткен процесс. Себебі, Орхон және Енисей бойынан табылған тас жазулардың тілінде не есімдігі нәң, нең түрінде келіп, "зат, нәрсе, бұйым" деген заттық мәнде қолданылған. Негү біз икегү түп өтүнелім. (Біз екеуміз қалай өштестік), неге қорқұрбыз (неге қорқамыз), неде өйрү йок (не үшін жоқ).

"Не" сөзінің прономиналдық мәні орта ғасырларда жазылған ескерткіштер тілінде көріне бастайды. ХІҮ ғасырда жазылған (еңбек иесі белгісіз) "Китаб аттух фат уз-закийа фил-л лұғат ит-туркийа" ("Түркі тілдерінің асыл маржанын сыйлайтын кітап") атты жазба ескерткіште аталған есімдіктің әрі заттық мәні де, әрі есімдік мәні де қатар көзге түседі. Аталған сөз түркі тілдерінің көпшілігінде толық прономиналданып, біржола есімдікке айналып кетсе, кейбір түркі тілдерінде бұл есімдік күні бүгінге дейін әрі сұраулық мәнінде, сонымен бірге белгісіздік ұғымындағы зат есім мағынасында да қолданылады. Түркі тілдерінің бір бұтағы салар тіліндегі "не" есімдігінің қазіргі кездегі қолданысы – сөзіміздің айғағы.

"Қай" түбірінің атрибуттық ыңғайда қолданылуы түбірдің есім екендігін және қатыстық мәнде жұмсалғандығын көрсетеді. Белгілі түрколог ғалымдар түркі тілдеріндегі қай есімдігін және одан әр түрлі аффикстердің жалғануы арқылы өрбіген есімдіктерді (қалай, қайсы, қайтіп, қашан, қані) өзінше бөлшектейді.

Қай сөзінің о баста сөз болғандығын айқындайтын тағы бір факті - оның септелуі, қайдан және қайда сұрау есімдіктері түбір мен жатыс, шығыс жалғауларының бірігіп барып прономиналданғаны айқын. Ал, қайсы сұрау есімдігі есім түбір мен тәуелдік жалғауының III жағының бірігуінен қалыптасқандығы, содан кейін ғана тұтас негіздің есімдікке айналғандығы айқын. Қазіргі қазақ тілінде қалай, қайтіп тәрізді сұрау прономиналдану арқылы есімдіктер қатарына ауысқан. Қалай сұрау есімдігінің о баста көсемше тұлғасы болғандығын, оның кейіннен есімдік болып қалыптасқанын Ф.Г. Исхаков оны (қалай сөзін) мынадай бөліктерге бөліп көрсету арқылы дәлелдейді: (қа(й)-ла-й. Ф.Г. Исхаков мұндағы -ла жұрнағы етістік тудыратын қосымша, -й-ді көсемше формасы деп түсіндіреді (8. 223). Бұдан қалай сұрау есімдігінің тілдің өте көне кезеңінде әуелі есім сөз, одан туынды етістік болғанын, одан көсемше тұлғасын иеленгендігін, ақырында тұтас негіздің прономиналданғаны айқын көрінеді. Қайтіп сұрау есімдігінде дәл осы жолмен кұрама бөліктерге ажыратуға болады: қай-ет-іп. Мұндағы қай-түбір есім сөз, ет-көмекші етістік, -іп-көсемшелік қосымша. Бұл есімдіктің де прономиналдану жолымен калыптасқандығы анық. Мұның үстіне көсемше тұлғаларының сұраулық мәнде қалыптасуы түркі тілдері үшін жат құбылыс емес екені мәлім.

Басқа сөз таптарының прономиналдануы, әр түрлі грамматикалық тәсілдер арқылы жүзеге асады. Академик А.Н. Кононов өзге сөз таптарының есімдікке айналуының екі түрлі жолы бар деп көрсетеді: а) лексикалық тәсіл; ә) морфологиялық тәсіл (9.185). Біз бұл пікірді толық қолдаймыз. Лексикалық жолмен прономиналданған есімдік түлғаларына негізгі түр-тұрпатын сақтай отырып, семантикалық жақтан дами отырып есімдіктер қатарына ауысқан лексикалық единицаларды жатқызуға болады: не, кім, бір, бар және т.б. Ал, морфологиялық-синтаксистік жолмен қалыптасқан прономиналданған есімдіктерге түбірге түрлі аффикстердің жалғануы арқылы, сөздердің бір-бірімен тіркесіп келуі негізінде есімдікке айналған сөз тұлғалары жатады. Оған мысал ретінде мынадай сөз түрлерін келтіруге болады: бір-біріне, бірін-бірі, бірінен-бірі, бұл жақ, барша, сонша, қанша және т.б.

Прономинализация процесінің нәтижесінде есімдіктер өз алдына бөлек, жеке лексика-грамматикалық категория болып қалыптасқан. Прономинализация процесінің лексика-грамматикалық табиғатын, бір мақала аясында толық талдап көрсету мүмкін емес. Бұл - өте күрделі процесс. Біз соның кейбір қырларын ғана еңбегімізге арқау еттік.
Пайдаланылған әдебиеттер:

1. В.В. Виноградов. Вопросы современного русского словообразования. "Русский язык в школе". 1952, №2, 17-6.

2. А. Пешковский. Русский синтаксис в научном освещении. Изд. 7. М, 1956, 142-6.

3. М.В. Ломоносов. Полное собрание сочинений. Изд. Ан СССР, 1953, Т.7, 26-6.

4. Ғ. Мұсабаев. Қазақ тіліндегі сын есімнің шырайлары. А., 1951,77 б

5. А. Ибатов. Қазақ тіліндегі есімдіктер. А., 1961,51-6.

6. М. Томанов. Қазақ тілінің тарихи грамматикасы /Фон., морф. А., "Мектеп", 1981, 217-6.

7. Н.К. Дмитриев. Указательные местоимения в османском языке. Дан-в, 1926, 101-6.

8. Ф.Г. Исхаков, А.А. Пальмбах. Грамматика тувинского языка/Фон., морф. М., 1961, 233-6.

9. А.Н. Кононов. Грамматика современного узбекского языка. М-Л., 1960.

12-дәріс
КОНВЕРСИЯЛЫҚ ТӘСІЛ БОЙЫНША ЖАСАЛҒАН ЛЕКСЕМАЛАРДЫҢ СӨЗДІКТЕРДЕ БЕРІЛУ ЖАЙЫ
Конверсиялық тәсіл бойынша сөз тудыру мәселесі жалпы лингвистикада, әсіресе европа тіл білімінде көп зерттелген, басы ашық, шешімін тапқан пробелмалардың қатарына жатса, түркологияда аталған тәсіл кеш қозғалған тақырыптардың бірі болып табылады. Бұл салаға байланысты алғашқы зерттеу мақалалар, біздің байқауымызша, өткен ғасырдың 70-жылдарынан бастап жарық көре бастады. Содан бері түркологияда тілдің сөзжасам жүйесінде өзінің көнелілігімен, орнымен, лексикалық-грамматикалық өзгешеліктерімен айрықшаланатын бұл тәсілдің сипатын, қыры мен сырын зерделеген бірсыпыра еңбектер баспа бетін көрді. Олардың ішінде А.Юлдашевтің, А.Ганиевтің, А.Джафаровтың, А.Павловтың зерттеулері өздерінің танымдық тереңдігімен, проблемалық сипатының өткірлігімен ерекшеленетінін атап өткен жөн.

Түркітанудың бір арнасы – қазақ тіл білімінде істің жайы жақсы деп айта алмаймыз. Қазақ тіліндегі конверсиялық процесс және оның сөзжасам жүйесіне қатысы туралы тұңғыш зерттеу-мақала осы жолдардың авторлығымен 1989 жылы «Конверсия туралы» деген атпен «Қазақстан мектебі» журналының №3 санында жарияланған болатын. Бүгінгі күнге дейін біздің конверсиялық тәсілдің грамматикалық ерекшеліктерін, түрлерін, формаларын сөз еткен арнаулы монографиямыз, жиырмадан астам ғылыми мақалаларымыз жарық көрді. Конверсиялық тәсілді сөзжасам түрлерінің бір формасы ретінде қарастыру туралы ұсыныс-пікірлеріміздің текке кетпегенін, оның өзге белгілі ғалымдардың тарапынан қолдау тапқанын айта кетсек, бұл мақтанғандық емес, тарихи әділдік деп ойлаймыз. Сөзіміздің дәлелі ретінде айтулы ғалым С.Исаевтың аталған тәсілді «Қазіргі қазақ тіліндегі сөздердің грамматикалық сипаты» атты кітабында сөзжасамның негізгі амал-тәсілдерінің бірі ретінде қарастырғанын атап өтсек те жеткілікті. Сондай-ақ, профессор Берікбай Сағындықұлы да тіліміздегі көптеген лексика-грамматикалық омонимдердің қалыптасуын конверсиялық тәсілмен байланыстыратынын ескерткіміз келеді. Десек те, конверсия мәселесі өзінің толық шешімін тапты деуге әлі ерте. Оның өз зерттеушілерін тосып күтіп жатқан проблемалары әлі де болса бастан асады. Соның бірі, біздіңше, конверсия тәсілі арқылы пайда болған сөздердің түрлі сөздіктерде берілу жайы. Бұл мәселе тек қазақ тілінде ғана емес, жалпы түркологиядағы ең өзекті проблемалардың бірі болып табылады. Конверсияланған сөздердің жалпы теориясы жасалмағандықтан, лингвистикалық сөздіктерді жасау барысында оны өзіне ұқсас құбылыстардан, мысалы, омонимдерден, формалас сөздерден, олардың бастапқы және соңғы жаңа мағыналарын ажыратып көрсетуде, әсіресе, сөздікшілер қатты қиындыққа, кедергіге тап болады. «Всего грамматисты по возможности стараются не затрагивать этого трудного несущного вопроса, чего никак не могут себе позволить лексикографы, перед которыми он встает в их работе на каждом шагу и которые за отсутствием каких бы то не было ясных теоретических установок вынуждены решать его по своему усмотрению в соответствии с какой-либо из приведенных точек зрения»,- дейді бұл орайда башқұрт ғалымы А.Юлдашев.

Әдетте, қазақ тілінде зат есімнен сын есім жасалғанда, зат есім сөздерге сын есім тудыратын аффикстердің жалғанатыны белгілі. Жоғарыда мысалға келтірілген сөз тіркестеріндегі алтын, күміс, тас, болат, т.б. сөздерді сын есім деп мойындауымыздың себебі, оларға сын есім тудыратын аффикстер жалғанбаған. Бірақ қазақ тілінде зат есімдердің үлкен бір тобы арнаулы жұрнақсыз сындауға бейім. Өйткені, олардың бойында, профессор Құдайберген Жұбанов айтқандай, «жасырын жатқан сындық мағыналар болады». Ондай «зат есімдер» сөйлемде атрибутивтік функцияда жұмсалғанда сындық мағына иеленіп шыға келеді. Мұндай зат есімдер, әлбетте, сын есім тудыратын қосымшаларды керек етпейді. Олардың адъективтенуіне анықтауыштық функцияның өзі жеткілікті болады. Анықтауыштық қызметте қолданылуға, әдетте, барлық зат есімдер қабілетті бола бермейді. Мысалы, кітап, орман, шам, қаламсап, дәптер, көл, т.б. зат есімдер еш уақытта атрибутивтік позицияда қолданылмайды. «Кез-келген зат есімдер анықтауыштық қызметте жұмсала алады» деген пікір, әлбетте, шындыққа жанаспайды. Сөйлем құрамында атрибутивтік функцияда жұмсалуға бәрінен бұрын, өз бойларында айрықша қасиеті бар, сол қасиеті оның өзін басқа заттар мен құбылыстардан ерекшелеп тұратын зат есім сөздер бейім тұрады. Мысалы, «болат, темір» деген зат есімнің мағынасында «мықты, күшті» деген сын есімге мегзеу бар, сондай-ақ, «құм» сөзі «жұмсақ, бос» деген атрибутивтік ұғымды ауыстыруға бейім тұрады. «Алтын» сөзі «таза, мөлдір» деген сын есімнің мәнін бере алады. Мұндай зат есімдер синтаксистік қолданыс барысында конверсияланып, өзінің бұрынғы мағынасымен бірге тілде лексика-грамматикалық омонимдер қатарын құрайды да, олардың әрқайсысы жеке, бөлек сөз ретінде танылады.

Сөйлем құрамында жалғаусыз, сөздердің орын тәртібі арқылы қатар келген зат есімді сөз тіркестердің алғашқы сыңарының конверсияланған сөз болып табылатындығын грамматикалық тұрғыдан да дәлелдеуге болады. Грамматикада тілдегі сөздердің барлығы да грамматикалық объект болып табылады да, олар өздерінің лексика-грамматикалық ерекшеліктеріне қарай белгілі бір сөз таптарына топтасады. Тілдің сөздік құрамында, әлбетте, сөз таптарының біріне жатпайтын сөз болмайды. Грамматиканың заңы бойынша, белгілі бір сөз табының құрамына енетін сөздердің барлығы да, әйтеуір, сол сөз табына тән грамматикалық категорияның бірінде тұруға тиіс. Мысалы, зат есімдер тобына жататын сөздің барлығы да септік категориясының формаларымен түрленеді де, сөйлем құрамында сол септік формаларының бірінде тұруы қажет. Осы орайда, алтын сағат, күміс белбеу, жібек орамал, ағаш қасық т.б. сөз тіркестеріндегі анықтауыштық қызметтегі алдыңғы сыңарларды атау септігінде тұрған зат есімдер деп қарауға бола ма? Оларды атау септігінде тұрған зат есімдер деп тану үшін бұлар біріншіден атау септіктің кім? не? деген сұрауларына жауап беруі керек. Бұларды ондай сұрауларға жауап береді деп айта алмаймыз. Екіншіден, атау септігіндегі сөздің сөйлемде бастауыш мүше қызметін атқаратыны белгілі. Жоғарыдағы сөздерді бастауыш мүше қызметінде тұр деп тағы айта алмаймыз. Морфологияның ең басты міндеттерінің бірі – сөздерді грамматика-лексикалық белгілеріне қарай сөз таптарына топтастыру. Ал, сөз болып отырған тұлғалар лексикалық мәні жағынан да, грамматикалық белгілері жағынан да сын есімдерге өте ұқсас екені дәлел тілемейді. Бұл лексикалық тұлғалар сын есімнің категориалды мағынасын да, грамматикалық ерекшеліктерін де қабылдайды. Ең дұрысы анықтауыштық қызметте жұмсалған мұндай зат есімдерді А.Байтұрсынов, әділ атап көрсеткендей, «текті білдіретін сын есімдер» деп таныған мақұл. Біз тек қана конверсияланған зат есімдердің өзіндік ерекшеліктерін, оның лингвистикалық сөздіктерде қалай берілу жайын теориялық тұрғыдан әңгіме еттік. Бұл талдаудың, сондай-ақ, белгілі бір дәрежеде конверсияланған басқа да сөз таптарын да қатысы бар ғой деп ойлаймыз.

Қорыта айтқанда, конверсияланған сөз таптары ағылшын, неміс, француз, т.б. тілдеріндегідей қазақ тілінде де түрлі лингвистикалық сөздіктерде жеке реестр сөз ретінде берілуі тиіс.

1. 
   А.Юлдашев. Конверсия в тюркских языках и ее отражение в словарях. –«Советская тюркология», 1970, №1
   
2. 
   Принципы описания языка мира. Москва, «Наука», 1975
   
3. 
   Н. Гаджиева. О морфологической реконструкции тюркских языков. «Проблемы современной тюркологии», Алматы, 1980
   
4. 
   А.Якубинский. Из истории их имени прилагательного. Доклады Института языкознания АН СССР, 1951
   
5. 
   Қ. Жұбанов. Қазақ тілі жөніндегі зерттеулер. «Ғылым», Алматы, 1966.