Гравиметриялық анықтаудың оптимальды жағдайын жасауға теориялық негіздері

Кез-келген затты анықтау үшін, анализдің дәл мәні қажет, сондықтан оптимальдық жағдайды жасау керек:

• 
  Тұнбаға түсіргішті анықтау;
  
• 
  Тұнбаға түсу және гравиметриялық форманы дұрыс анықтау;
  
• 
  рН тұнбаға түсуге әсері;
  
• 
  Кешен түзілудің әсері;
  
• 
  Жуатын сұйықты таңдау;
  
• 
  Тұз эффектісі.
  
• 
  Бірігіп тұнбаға түсу (соосаждение).
  

• 
  адсорбция: қоспа қатты фазаның бетінде орналасады;
  
• 
  окклюзияда қоспа тұнбаның ішкі қабатында орналасады;
  
• 
  изоморфизмде аралас кристаллдар түзіледі.
  

• 
  гравиметриялық анықтау жүргізгенде қате жіберу;
  
• 
  микрокомпонент кез-келген коллектор-мен (носитель) бірігіп түседі;
  
• 
  реакцияның сезімталдығын артырады;
  
• 
  тұнбаға түсу жағдайын арттырады;
  
• 
  анализге кедергі жасайтын заттарды жою.
  

• 
  қоспаларды басқа иондармен біріктіріп, аз тұнбаға түсетін формаға ауыстырады;
  
• 
  тұнбаны жақсылап жуу;
  
• 
  қайта тұнбаға түсіру;
  
• 
  тұнбаға түсіру талаптарын бұзбау.
  

• 
  Анализге берілген заттың сынамасын есептеу.
  

m(анализ. зат) К (1)

мұндағы, К – тұнбаның түріне сәйкес коэффициент.

Егер тұнба аморфты болса К = 0,1, ал кристалды болса К = 0,5

p, q - стехиометриялық коэффициен

• 
  Тұнбаға түсіргіштің (т. т) көлемін есептеу.
  

V(т. т. )  1,5 (2)

мұндағы, q, р – стехиометриялық коэффициент;

, - тұнбаға түсіргіштің тығыздығы;

• 
  анықталатын заттың мөлшерін есептеу.
  

F (3)

мұндағы, Р, q – стехиометриялық коэффициент.
m(анық. зат)  m (грав. ф)F (4)
(анықзат)   (5)