«Аққыз» повесінен ұнаған эпизодтарын оқушылардан сұрау Аққыз повесінен көрініс көрсету. -Асслаууағалейкүм! – деп Наймантайлар кіріп келеді. Аққыз: - Жоғары шығыңыздар, - деді. Келте ғана айтылған алғашқы лебізінің өзі қонақтарға ашық көңілімен айтады. Наймантай: -Жоғарыда бол, бикеш! Наймантай: Іздеп келгенім өзің болғанымен, ныспыңмын Аққыз екенін ауылыңа келген соң білдік. Бізді де танымайтын шығарсың. Аққыз: -Е, аттың жалы, түйенің қомында көрдік демесек, танымағанымыз рас. Наймантай: -Бәрекелді, Аққыз, аттың жалы, түйенің қомы өзіңдей аяулы замандаспен жолығысар жер ме еді! Ол жолғыны таныстықтың дәнекері демей-ақ қой. Сол үшін де алыстан ат артып, айыбымды арқалап алдыңа келіп отырған жайым бар. «Жақсыда кек жоқ, кектікте тек жоқ» деген емеспе, кешірім болса, шын таныстық – білістігіміз енді басталсын. Наймантай Аққызға бір қолқасын айтады: Айтсам, уәдедей белгің болсын, үш затыңды бер. Бірі, басыңа киген бөркің, екіншісі мойныңа салар алқаң. Үшіншісі білезігің. Елге барған соң, өзіңе деп отау көтеріп төріңе қояйын. Бір шаңырағым деп өзіңе деген сағынышымды басып жүрейін.
