86
95-сурет
(Марр, 1970, 354 б.) болса, ал екінші бірінде
ол Алидіц қолы. Ондағы бес саусақ —
шейіттік (ис-ламдық) "бестік": Мүхамед, Али,-Фатима, Хасап жоне Хусейін
(Кисляков, 1970, 10 6.).
Алақанның бейпесі сонымен қатар бақыт әкелетін — сопылық түмар,
қасиетті жерлерді жаман күштер —
діни-мифологиялық
персонаждар
—
шайтан, пері жонс т.б. қорғайтын түмар
ретінде түсіндіріледі.
Қазақ петроглифтерінде кескінделген
ашық алақанның бейнелері де осындай
түргыдан салыпса керек. Себебі, олар —
негізінен мешіт сияқты қүдайға сиынатын
орындар (95-сурет)
мен қайтыс болған
адамдардың
басына
түрғызылған
мазарлардыц қабыргаларына (12; 54;
96—98-суреттер),
сондай-ақ
антропо-морфты
тас
мүсін-қүлпытастар-дың жақтауларына
(76-сурет) салынған.
Деректерге сүйенсек, оның бейнесі әулетке берілгендіктің белгісі қызметін
атқарган (Мирабаев, 1995, 128—129 бб.). Кейбір зерттеушілер Орта Азиядағы қолға табынуды көне
заманнан келе жатқан адамзаттың күдіретімен байланыстырады. Ашық алақанға байланысты басқа да
коптеген мысалдар келтіруге болады. Мәсе-лен, Фатима (Мүхаммед пайғамбардың қызы) алақанының
бейнесі — Солтүстік Африка мүсылмандарында кеңінен дәстүрлі болса (Путинцева, 1973, 32 б.), ал
оңтүстік Түркіменстанның түрғын үйлерінің фасадынан пір түтатын адам қолының символдық
бейнесін кездестіруте болады (Якубовский, 1932, 10 б.).
Осы антропоморфтық белгі-символды мындаған жылдық дәстүрмен
есептелетін көне
түргысынан түсіндірер болсақ, саусақ бейнелері магиямен байланысты және кейбірде адамның
бет-пішінін "алмастырады".
н
У
^\ л\ '^'^ ]^*^
—