6.3. Талап бойынша қорғану және талапқа қарсыласу Жауапкер қойылған талаптарды мойындайды әлде даулайды. Талапкердің талаптарын мойындаған кезде сот өкімі істің (in jure) 1 кезеңіне шығуы мүмкін. Мойындау институты XII тақтадағы кестелі заңдарда ерекше орын алды, себебі онда жауапкердің мойындаған қарызы сот шешімімен қатар есептелген. 1933 ж. табылған Гайдың үзінділерінде 2 жол көрсетілген: соттың сұрақтары және кондикция бойынша сот процессі жүргізілген
Cоттың сұрақтарына жауапкер тек қана “иә” әлде “жоқ” деп жауап беруге тиісті еді. Егер жауапкер қарызын мойындамаса “мен ешкімге берешек емеспін” (non oportere), cot процессі жалғасты (in judicium). Егер жауапкер “иә” деп жауап берсе, сот шешімін қабылдайды.
Сотта талапкердің жеке талаптарының мойындауымен қатар тағыда талапкердің затқа деген құқығын мойындаудың басқа формасы бар еді, бірақ ол меншік құқығын қайтаруымен байланысты еді. Негізінде ол соттың in iure cessio - яғни сотты толық анықтауға (in jure) жеткізу. Затқа деген құқықтан бас тартса иесі және өз құқығынан талап ет деген ұсынысқа үндемесе әлде құттамаса, бұл іс жауапкердің пайдасына түсіріледі. Магистрат өзінің шешімін дәлелдеп, екі жақтың келісімін заңды деп жариялайды.
Сот ісіндегі кінәні мойындау жеке құқықтық сипат алды. Жауапкер қарызды төлеу қажеттілігін мойындаса, өзі затқа талап қоюшы ретінде табылды. Талапты мойындаушы өз ісі бойынша өзі шешімді қабылдайды деп түсінді бұл жағдайды классиктер. (confessus pro judicato est gui giodam mode sua sententia damnatur) Д. 42. 2. 1.
Талап құқығында ең қиыны талап мойындату емес, шығынның көлемін анықтау және үкім шығару. Басында сұрақ сотқа беріледі. (in judicio) Ескерту керек: сот негізінде шешім беру үшін емес, яғни оны тағайындау үшін тағайындалады (Д.9.2.25.2) Осындай жүйе бойынша жауакер өзінің мойындағанынан бас тартып кетуі мүмкін еді. Сондықтан II ғасырдың соңғы ширегінде сенатус консульт қабылданды. Енді талапты мойындағанда, сот үкімін шығарып, затқа деген талапкердің құқығы расталады - ret actoris esse.
Егер де жауапкер талапты мойындамаса, ол өзінің келіспеушілігін білдіруге құқығы бар еді. Жауапкер талапкердің талабын анықтайтын мәліметтерінен бас тартуы немесе жоққа шығару мүмкіншілігі бар еді.
Рум құқығында эксепция және интенция деген ұғымдар бар. Бұл ұғымдарды екі юрист Ульпиан және Павел анықтаған:
Excepti dicta est guasi guaedam excbusio, guae opponi actioni culusgue rel solet ad excludendum id untentionen condemnationemve deductum est (Д.44.1.2. Ulplanus) -эксцепция дeген интенцияға немесе кондемацияға қарсы тұрған ұғым.
(2) Exceptio est conditio guae modo eximit reum domnatione sive modo minuit damnotionem (Д.44.1.22. Paulus) - эксцепция жауапкерді мүлде жауаптан босатады немесе азайтады.
Рим эксепциясы талаптарға қарсы тұратын заңды тосқауыл ретінде табылды. Эксепциялар жауапкерді қорғаушы күш ретінде қолданды. Мысалы, егер талапкердің қарызын қайтармаған болса, жауапкер оны мойындамай: бұл жағдайда ақша алмадым әлде оны төледім десе, бұл жағдайда тек қана талапкердің негіздеулерінің қарапайым құттамауы кездеседі. Оны сот ескере отырып жауапкердің қорғануын тексеру міндетті және талапты қарамыстырмай қайтаруы мүмкін, бұл тек қана талапкер ақшаны төлемегенін дәлелдеген және жауапкер қарызды қайтарғанын дәлелдеген жағдайда.
Гай заманында эксцепциямен қатар прескрипция қолданды. Ол жеке дербес тезис ретінде пайдаланды және оны еа res agatursi деп атады. Талапқа қарсы шығу Рум құқығында рұқсат етілген, негізінде талапқа қарсыласу даудың шешуіне ықпал жасаған.
Эксцепция түрлері:
перемпторлық /жоюшы/ эксцепциялар: заң күшін сақтаған, әртүрлі себептер «қорыққандықтан», «қастандықтан», әлде заңға сәйкес болмағандықтан немесе ақшаны талап ету туралы келісім болғандыққа қарамастан анықталады және қарастырылады.
Дигаторлық /шегіндірілген/ эксцепциялар уақытша орын алады және олардан талапкер бас тартуы мүмкін. Дигаторлық экспенциялар күшін белгілі уақытқа дейін сақтайды, мысалы келісім бойынша 5 жылға дйін талап етпеу; 5 жылдан кейін экспенция қолданылмайды.