Гиппократ (б.з.д. 460-377) – бүкіл медицинаның атасы. Ол ұсынған ауруды анықтау, емдеу және болжау қағидалары, дәрігерлер этикасы туралы көзқарастары осы күнге дейін өз маңызын жойған жоқ.
Гиппократ (б.з.д. 460-377) – бүкіл медицинаның атасы. Ол ұсынған ауруды анықтау, емдеу және болжау қағидалары, дәрігерлер этикасы туралы көзқарастары осы күнге дейін өз маңызын жойған жоқ.
Аристотельдің (б.з.д. 384-322) жануарлар туралы еңбектері көп жылдар бойы зоология, салыстырмалы эмбриология, анатомия, психология ғылымдарының дамуына негіз болды.
Клавдий Гален(129-201) тұңғыш рет қолданған вивисекциялық (тәнтілу) тәсілдері тәжірибелік физиологияның қалыптасуына бастама болды.
Әбу Насыр Әл-Фараби(870-950) – “дәрігер әрбір ағзаның саулығын анықтау үшін, оның жаратылысына қарай қызметін білуге тиіс” – деп жазды.
Абу Али Әл-Хусейн ибн Сина (980-1037) – әлемге латынша аты Авиценна деп танылған дәрігер, философ, ақын, шығыс ғылымының кемеңгері. Абу Али ибн Синаның баға жетпес еңбектері осы күнгі медицина, физиология, гигиена, валеология, санология ғылымдарына мызғымас негіз болып отыр
