Комиссар єаббасов

(Ғабдолла Тоқайдан)

Көрсетіп көзден аққан мен жасымды.

Жасырмай ақтарамын қайғы шерді,

Сөйлеймін бүкпей ішке бар.

Болады мән бергендей әр сөзіме.

Көзіне көзім тігіп қадаламын,

Шығады нұры балқып ақ жүзіне.

Дүниеде сенбе ешкімге бәрі жалған!

Сен оның құр сыртына мәз боп тұрсың,

Алдамшы үміт елес беріп саған.

Іші арам, аяғаны құр сырты тек.

Жүзінен көріп тұрсаң мейрімді нұр,

Ол нұрға мағана бер басқаша деп.

Ақтардың түгел бәрін қайғы, шердің.

Жарқ етіп ашылғанда ақ көңілің,

Соның сен шашыраған нұрын көрдің.

Көз жасың мен шашылған көңілден нұр,

Ол қарабет, іші арам әрқашанда,

Махаббат, кісілік жоқ онда ешбір.

Үн келген жаққа қарап қалып қайран:

- Періште ме, жоқ сайтан айғайлайма?

Ей дауыс, естілесің әлде қайдан?!

Менің атым қаһарлы қарт тәжірибе.