«Отырдық тар қапаста күнді санап» – 1952 жылы басталып, 1956 жылы М.Әуезовтің үйінде аяқталған. Ғалым: «Елу алтыншы жылы түрмеден босадым. Мойынты-Шумен келіп, Алматыға түстім”, - дей келе, «Бір сәтте Мұхтар: Қайым, сен түрмеде не ойлап отырдың? – дегені. Бір кісілік камерада отырғанымды, көрген қорлығымды айттым да, мынау өлеңімді оқи жөнелдім», - деп есіне алады. Алғаш рет «Семей таңы» газетінің 1996 жылғы санында жарық көрді.
«Шерубай – Нұра станциясы маңындағы Қуандық – Қареке ауылының ақсақалы Әтімге» - өлең 1953 жылы Карлаг, Құлайғыр лагерінде жазылған. Бас еркіндігі жоқ, айдауда жүрген азаматтар атыннан станция тұрғындарының мінездерін сынап, шенеп айтқан өкпе-назы. «Ауылыңа іздеп барса шулайсыңдар, Секілді жемтік көрген қара қарға», - деген өлең жолдарынан осыны аңғаруға болады.
«Ұстазыма» – Сегіз жасында қолына қалам алдыртып, оқытып, үйретіп, тәрбиелеген ұстазы Тұрлықан Хасенұлына арналған өлеңі. Темірқанат балапандай баулып, Абай атын жазуды үйреттің - деп тебіренеді ақын.Өлең 1936 жылы жазылған.
Достарыңызбен бөлісу: |
