Күрестің шығуының дерегі. Адам қоғамының дамуының алға серпілуі, садақты ойлап табуына (12000ж. б.з.д.), тайпалардың өмірде үлкен отырықшылығымен, жаңа атылу қару-жарағын иеленуімен байланысты аталды. Сол жерде тұрақты жайғасуына, жануарлар байлығы дүниесімен, өзендер аңғарымен, солармен бірге аңшылық сахнасымен адамдардың бір-бірімен күресу бейнелері шыға бастады.
Мезолит және пеолит дәуірінде (8000-3000ж.ж. б.з.д.) отырықшылық өмірлік бейнесіне ауысуында, халықтардың дене тәрбиесінде басты бейне жер шаруашылығы және малшаруашылығымен айналыса бастауымен, бірінші жоспарға жауынгерлік дайындықтарымен мінезделетін және әсіресе әр түрлі жекпе-жек түрлері, атқа мініп жүру, ауыр заттарды көтеру сияқты дене жаттығулары енгізіле бастады. Ертедегі халықтардың ең үлкен белгілісі күресту пайдалану болды. Бұл кезеңде, ежелгі құрылыстан таптық қоғамға көшу заманында, көптеген халықтардың дене және рухтың табиғи тылсым күштерден жаратылған, басқа бағыттағы күштермен жекпе-жекке шығуға батылы бар аңыздардағы батырлардың идеалары шықты. Барлық осы батырлар – вавилондықтардың Гильгамесі, египеттердің Озиримі, гректердің Гераклі, Прометені және Ахиллесі, қытайлықтардың Ұлы Юсі, германиялықтардың Зигфриді, персілердің Рустемі, тибеттердің Кешары – жеңілмеген күрес шеберлері болды.
Археологтарға белгілі күрес әдістерінің бейнелері б.з.д. VI-IV мыңжылдыққа қатысы бар.
