Курс: 2 Қабылдаған: Сейтбекова Г. А
жүктеу/скачать 120,91 Kb.
|
RashidAlmas
|
Орындаған: Рашид Алмас Курс: 2 Қабылдаған: Сейтбекова Г. А. Тақырыбы: Эмиссиялық спектроскопия Жоспар
Эмиссиялық спектрлік талдау. Негізгі заңдар мен формулалар 4 Атом эмиссиялық спектрлердегі кедергі 5 Эмиссиялық спектрлік талдаудың сандық және сапалық негіздері 9 Қорытынды 11 Атомдық эмиссия-қозған атомдар немесе иондар арқылы электромагниттік сәуле шығару процесі. Атомдық эмиссиялық спектрометрияда сынақ үлгісі жеткілікті жоғары температураға ұшырайды, бұл атомдарға диссоциацияны да, сыналатын үлгінің атомдарының қозуы мен иондалуына әкелетін көптеген соққыларды тудырады. Атомдар мен иондар қозған күйде бола отырып, жылу немесе сәулелену энергиясын беру және электромагниттік сәуле шығару (эмиссия) арқылы негізгі энергетикалық күйге орала алады. Элементтің эмиссиялық спектрі тиісті сіңіру спектріне қарағанда бірнеше сызықтан тұрады. Атомдық эмиссиялық спектрометрия-элементтің атом буының эмиссиялық сызықтарының бірінің қарқындылығын өлшеу арқылы сыналатын үлгідегі химиялық элементтің құрамын анықтау әдісі. Анықтау таңдалған эмиссиялық сызыққа сәйкес келетін толқын ұзындығымен жүзеге асырылады. Көбінесе, әсіресе шетелде, бұл спектрометрлер оптикалық-эмиссиялық спектрометрлер деп аталады (оптикалық-эмиссиялық спектрометрлер немесе OE-спектрометрлер). Бұл атау рентгенофлуоресцентті спектрометрлерден (X-ray fluorescence spectrometers немесе XRF Spectrometers) айырмашылығын атап көрсету үшін қолданылады. Соңғысының жұмыс принципі эмиссиялық спектрді тіркеуге негізделген, бірақ толқын ұзындығының басқа диапазоны — оптикалық емес, рентген. Болашақта барлық жерде "АЭ-спектрометр" деген жалпы атауды қолданған кезде оптикалық-эмиссиялық спектрометр әрқашан дәл айтылады. Сондай-ақ, мұндай құрылғылар кейде жай эмиссиялық спектрометрлер деп аталады. Сонымен қатар, спектрлердің қозу көзінің түрін нақты көрсететін атаулар кеңінен қолданылады. Тарихи тұрғыдан сәуле шығарудың алғашқы бақылаулары алкогольді жалынды қолдану XIX ғасырдың басында Брюстер, Хершель, Талбот және Фуко жасаған; Талбот тіпті жалынның эмиссиялық спектрометриясы "көп уақытты қажет ететін химиялық талдау әдістерін"алмастыра алады деп ұсынды. Олардың нәтижелері Бунсен мен Кирхгофтың одан әрі жұмысына негіз болды және эмиссиялық спектроскопияның нақты бастауы ретінде қарастырылуы мүмкін. XIX ғасырдың екінші жартысында Грукс, Рейх және Рихтер, Янсен, чемпион, Пелле және Грениердің жұмыстары жалынның спектроскопиясына деген қызығушылықтың артқанын растады. 1877 ж. Ги жалынға енгізілетін сынама мөлшерін бақылау үшін пневматикалық бүріккішті құрастырды және сәулелену қарқындылығы 4 сынама санына пропорционалды екенін көрсетті. 1928 жылы Ландергардтың жұмысын спектроскопияның басталуы деп санауға болады, ол ацетилен ауасы мен пневматикалық атомизатордың жалынын қолданды және сандық талдау үшін градуирлеу графигін құра алды. Алғашқы коммерциялық қол жетімді жалынды эмиссиялық спектрометрді Сименс пен Цейз 1930 жылдардың ортасында 1955 жылы шығарды. Рамирес Муньос жазған осы тақырыптағы алғашқы монография – "жалын Фотометриясы" жарық көрді. Жалын фотометриясы әлі де өзгеруде, дегенмен 1960 жылдардың басынан бастап плазма сияқты жаңа сәулелену көздері кеңінен қолданыла бастады. жүктеу/скачать 120,91 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|