Рауза. Әй, қайдам-ау!
Жамал. Неге күмәнданасың?
Рауза. Өзіңіз де күмәнданып тұрсыз ғой.
Жамал. Солай. Мен бірдеңке білсем, келіншектің Сапардың үйін сұрағаны тегін емес.
Рауза. Дәл таптыңыз. Бұл оларға бала емес, пәле бола ма деп қорқамын.
Алқамбай. Әй, қатындар-ай, пәле іздеп отырасыңдар ә. Қойыңдар, бұл әңгімені енді қайтып ауыздарыңа алмаңдар.
Жамал.Біз үндемейміз ғой. Келіні секем алып, шатақ шығарып жүрмесе.
Рауза. Соны айт. Қазір байыған жігіттер екі әйел алатын пәле болды ғой. Мына келіншек те Сапардың екінші әйелі шығар.
Алқамбай. Қойыңдар, дедім ғой мен сендерге, қойыңдар. Пәленің бәрі осындай қаңқу – саңқу әңгімеден шығады!
Ауланың көше жақ шетінен бірі егделеу, екіншісі жас екі адам кіріп, тұра қалып, аула жаққа қолдарын сілтеп сөйлесе бастайды.
Жамал. Алқамбай, барып білші, мына екеуі неткен адамдар?
