Балқия. Дайындаймыз. Бір баладан аярымыз жоқ біздің.
Тәттігүл(разы болып күліп). Қайран менің Балқия тәтем, бәрінің жөнін біледі.
Балқия. Сен де ешкімнен қалмайсың, жасауын жақсылап сайла қызыңның.
Тәттігүл. Сөз бар ма, әлдеқашан әзірлеп қойғанмын бәрін.
Балқия. Білемін ғой, білемін, Зәуре десе, сен ішкен асыңды жерге қоясың.
Тәттігүл. Біздің бір қыздан аярымыз жоқ. Үйдей көшіріп ұзатамыз біз Зәурені.
Балқия. Тілеуіңе жет! Мен енді үйге барайын, Тәтті.
Тәттігүл. Барасыз ғой. Отыра тұрыңыз, шәй ішіңіз. Есікпе-есік отырып несіне асығасыз?
Балқия. Шаруа бар. Жездеңе кешкі ас дайындауым керек.
Тәттігүл. Мейліңіз онда.
Балқия. Жақсы.
Балқия кетеді. Тәттігүл(өзіне-өзі). Балқия тәте, сені қойшы! Әлім жездем үшін бәрі! Сол кісі болмаса, етік тұрмақ калош ұстатар ма едім мен сенің қолыңа? Ал, жезде, алдымен етік кетті үйіңізге, енді Зәуре барады келін болып. Оспанға оқтын-оқтын дүрдиіп қалатыныңыз болушы еді, түстіңіз-ау ақыры қолға. Бізді енді ешқандай құдай алмайды.
