Тәттігүл. Қызым, не жалдғызбысың? Ерлан қайда?
Зәуре. Келе алмады.
Тәттігүл. Немене, ұялып келмеді ме? Дәу де болса, ауылдың баласы болды ғой оның.
Зәуре. Иә, ауылдың баласы.
Тәттігүл. Бәсе-бәсе, өзім де солай ғой деп ойлап едім. Ауылдың баласы де.
Зәуре. Ауылдың баласы болса несі бар?
Тәттігүл. Несі болсын? Ұялшақ, ынжық болады олар. Әке-шешесі текті адамдар болса, бір сәрі, әйтпесе, құрығанымыз. Айтып ауызға алғысыз біреу шығар ол пәле?
Зәуре. Мама, тегін тергеп қайтесіз? Ерлан маған ұнаса, жетіп жатыр емес пе сізге?
Тәттігүл. Сен әлі түкті де білмейді екенсің, қызым. Жігітің кім өзі? Оқи ма, жұмыс істей ме, жоқ, әлде, рэкет немесе ұры ма?
Зәуре. Мама, қай-қайдағы пәлені айтқаныңыз сонша! Ерлан – құрылысшы.
Тәттігүл(кекесімен). Құр-рылысшы!.. Өйтіп әспеттегенше қара жұмысшы демейсің бе оныңды. Қайдан тауып жүрсің сен оны?
