Тантай. Кетсе, келеді.
Көбен. Қайдам, жұлқынып барады ғой.
Тантай (нықтап). Жұлқынар, бұлқынар, бәрібір мені табар.
Көбен (қуланып). Тәке, сенде арман жоқ. Жай қатын бәрімізде бар, біздің тұқымнан ақын қатын алған жалғыз сен боласың.
Тантай (мәз болып). Бәсе, сөйдесейші. Әй, бірақ адамға ақын қатын емес, жақын қатын керек.
Көбен. Сонда да ақын қатынның жөні бөлек шығар. Қара байыр қатын жақсы көрсе, «Байым» деп қарқылдар, ақын қатын: «Ғашығым»,-деп жарқылдар, атыңды өлеңге қосып асқақтатар.
Тантай (кергіп). Өлеңі құрысын. Маған ауызын ырбитып айтатын өлеңі емес, қылымсып көрсететін өнері керек.
Көбен (қуланып). Бәрі болады, Тәке. Ақбөпенің байы. Жұрт енді сені осылай атайтын болады.
Тантай (өрекпіп). Көбен, сен өйтіп менің жыныма тиме. Айттым ғой, құрығанда ақын құрысын! Маған жас қатын керек. Ақбөпе Тантайдың қатыны атанады. Иә, солай болады. Болғызамын.
Көбен. Өйдөйт, шіркін! Ақын әйелі ән айтып, аяғын уқалап отырған байдан бақытты адам бар ма екен?!
