Сауытбек (елең ете қалып). Сонда сіз кімсіз?
Сақ. Күнту Балқыбектің баласы Сақ деген ағаң мен боламын.
Сауытбек (қуанып). О-о, Сақ аға, мен сіздің есіміңізге сыртыңыздан әбден қанықпын. Сіздің сүйгеніңізді алмақ болған байды жайратып салып, он бес жыл Сібірде болып келгеніңізді де білемін. Мен - сіздің сөзіңізді жаттап, әніңізді айтып өскен ініңізбін. Сіздің абақтыда жатқанда әкеңіз бен шешеңізге, сүйгеніңізге жолдаған өлеңдеріңізді әнімен талай-талай айтқанмын.
Сақ. Сауытбек қарағым, мен жасым алпыстан асқан, жетпіске қадам басқан, әнім баяу, көңілім қаяу тарланмын, кезінде талай бәйге алғанмын, бұл күнде аяқтан қалғанмын. Сауытбек, сені көріп, жастығым еске түсіп, екі құлағым елеңдеп, арқам қозып отырмын. Бір-екі ауыз өлеңді әнге қосып айтып көрейін, тыңдағын.
Сынап көрші, Сауытбек, тарлан бозды,
Аяғы кем, тұралап қалған бозды.
Естен шығып, елеусіз қалған едім,
Дүбіріңе, Сауытбек, арқам қозды.
Құрдасың қайда, Жамал-ау,
Таппадым іздеп амал-ау,
Кетпейсің естен,
А-а, аһ-аһ, Дәмелі-ау.
Балқыбектің баласы Сақ едім,
Қыз сүйетін жасымда кісі-ақ едім.
Дәмеліден айырылып, алас ұрып,
Тура саған, Сауытжан, құсап едім.
Құрдасың қайда, Жамал-ау,
Таппадым іздеп амал-ау,
Кетпейсің естен,
А-а, аһ-аһ, Дәмелі-ау.
Достарыңызбен бөлісу: |