Күнімбала. Қуантыңыз. Бірақ Ақбөпе қуанар ма екен?
Мақұлбек (лып етіп). Қуанады. Ноқаңның келіні болу – шанда біреудің маңдайына жазылған бақыт.
Күнімбала. Ноқаңа келін болу үшін алдымен баласына жар болу керек шығар.
Мақұлбек. Әрине.
Күнімбала (селқос). Сол жағы келіспей тұр ғой. Ақбөпе ініңізді сүймейді.
Мақұлбек (шалқайып). Сол да сөз екен. Сүю деген еркек пен ұрғашының басы төсекте түйіскен сәттен басталады. Қой, кеттім.
Мақұлбек кетеді.
Ақбөпе (басын көтеріп). Апа, мен бақытсыз боламын.
Күнімбала (шошып). Қой, күнім, о не дегенің? «Жақсы сөз – жарым ырыс»,- бақытты боламын де, сонда бақытты боласың.
Ақбөпе. Маған енді бәрі белгілі. Бәріне көнемін, Құдай басқа салғанды көтеремін.
Күнімбала. Сөйт, қызым, орныңнан тұр.
Ақбөпе (төсектен түсіп). Апа, кірісе беріңіздер ұзатуға. Мені Тантайдың уысынан ешкім ажыратып ала алмайды екен.
Жетінші көрініс
Құмдағы құдық басы.
Солтай қауғамен науаға, енді су толтырып болып, еңсе көтеріп, бойын тіктеп тұра береді.
Сауытбек шығады.
Солтай байқамай қалады.
Сауытбек. Ау, Солтайжан, аманбысың!
Солтай (жалт қарап). Аға! Ассалаумағалейкум! Сіз... Сіз кешіктіңіз. Ақбөпені алып кетті!
Сауытбек (мең-зең тұрып қалады). Ақбөпе!.. Арман!.. Ақбөпе жоқ, өмір бос! Солтай, Ақбөпе маған сәлем айтқан жоқ па? Мен білсем, Ақбөпе: «Маған жеткіз»,- деп саған сәлемін айтып кетті.
Достарыңызбен бөлісу: |
