Лекция тақырыбы : Отбасы тәрбиесінің негіздері ролі Лекцияның оқыту нәтижелері



бет2/4
Дата16.03.2022
өлшемі60,08 Kb.
#135944
түріЛекция
1   2   3   4
Байланысты:
11 лекция

Лекция мәтіні:


Отбасы дегеніміз — кішкентай ғана әлеуметтік-психологиялық топ, оның
мүшелері некелік немесе туысқандық қатынастармен, ортақ тұрмыспен және өзара моральдық жауапкершілікпен байланысқан, ал ондағы әлеуметтік қажеттілік қоғамның халықты нақты және рухани өсіріп-өндіруге деген қажеттілігінен туындайды.
Үлкен энциклопедиялық сөздікте мынадай анықтама берілген: «Отбасы — некеге немесе туысқандыққа негізделген шағын топ, оның мүшелері өзара
ортақ тұрмыспен, өзара көмекпен, моральдық және құқықтық жауапкершілікпен байланысқан».
С.И.Ожеговтың «Орыс тілі сөздігінде» бұл ұғымға келесідей анықтама беріледі: «Отбасы —бірге тұратын жақын туысқандар тобы. Ортақ мүдделермен топтасқан адамдардың бірлестігі».
Əлеуметтанушылық тұрғыда «отбасы» ұғымы, әдетте, ортақ өмір, ортақ мүдде, өзара қамқорлық сипатындағы адамдардың неке, туыстық, тәрбиелеуге балаларды отбасына қабылдауы арқылы құрылған одағы деп қабылданады.
И.В.Злобинаның «отбасы» ұғымына деген көзқарасы да назар аударарлық, ол: «Отбасы дегеніміз ерлі-зайыптылықты, туыстықты, туғандықты, бірге өмір сүруді, ортақ шаруашылық жүргізуді, бірлесіп тәрбиелеуді, асырап-сақтауды қамтитын күрделі құқықтық ахуал болып табылады», дейді.
Осылайша, отбасы келесідей төрт сипаттамасы бар күрделі құрылым болып табылады, ол қоғамның шағын әлеуметтік тобы; жеке тұрмысты ұйымдастырудың аса маңызды түрі; ерлі- зайыптылық одақ; ерлі- зайыптылардың туыстармен, яғни бірге тұратын және ортақ шаруашылық жүргізетін ата-аналармен, аға-інілермен, әпке-сіңлілермен, ата-әжелермен және басқа да туысқандармен, көптарапты қарым-қатынастары.
Отбасы «неке» ұғымымен тамырлас. Бұл ұғымдар ортақ болғанымен, олар синонимдер емес. Мысалы, орыс тіліндегі «брак» сөзі көне славяндарда «слюб»

  • салтанатты түрде уәде ету,«слюбитись» — яғни ортақ келісімге келу деген мағынаны білдіреді екен.

Неке (ерлі-зайыптылық) — ерлі-зайыптылардың арасында мүліктік және жеке мүліктік емес құқықтар мен міндеттерді туындататын, отбасын құру мақсатында Қазақстан Республикасының заңымен белгіленген тәртіппен тараптардың еркін және толық келісімімен құрылған әйел мен еркектің арасындағы тең құқылы одақ.
Отбасының атқаратын функциялары дегенде осы қатынастар жүйесіндегі (отбасындағы) қандай да бір субъектінің ерекшеліктерінің көрініс беруі, қажеттіліктерді іске асыру жөніндегі белгілі бір әрекеттер деп түсіну керек.
Функция отбасылық топтың қоғаммен байланысын, оның қызметінің бағытын білдіреді. Алайда, функциялардың бір бөлігі өзгерістерге ұшырай қоймайды, яғни тұрақты қалпын сақтайды, бұл ретте оларды қалыптасқан немесе дәстүрлі деп атауға да болады. Олардың қатарына мына функциялар жатады:

    • репродуктивтік – өмірге бала әкелу, халықтың өсіп-өну функциясы;

    • шаруашылық-экономикалық функция отбасының өмірі мен тұрмысын ұйымдастыру, отбасылық бюджетті қалыптастыру мен жұмсау мәселелерін қамтиды;

    • генеративтік (латынша regeneratio — қайта түлеу, жаңару) функциясы белгілі бір мәртебені, ата-тегін, мүліктерді, әлеуметтік жағдайды мұрагерлікке алу дегенді білдіреді;

    • оқу-тәрбие (әлеуметтену) функциясы — әкелік немесе аналық қажеттіліктерді қанағаттандыру, балалармен тығыз байланыста болу, оларды тәрбиелеу, балалардың өмірдегі өз орнын табуы;

    • бастапқы әлеуметтік бақылау саласы — отбасы мүшелерінің өмірдегі әр түрлі салалардағы тәртібінің моральдық тұрғыдағы реттелуі, сонымен қатар ерлі-зайыптылардың, ата-ана мен баланың, аға және орта буын ұрпақтар арасындағы өзара қарым-қатынастардағы жауапкершілік пен міндеттердің реттелуі;

    • рекреативтік (латынша recreatio – қалпына келтіру, жаңғырту) функция демалысқа, бос уақыт өткізуді ұйымдастыруға, отбасы мүшелерінің денсаулығы мен амандығы туралы қамқорлыққа байланысты;

    • рухани қарым-қатынас функциясы отбасы мүшелерінің тұлға ретінде дамуын, рухани байлықты молайту дегенді білдіреді;

    • әлеуметтік-мәртебелік функция – отбасы мүшелеріне белгілі бір әлеуметтік мәртебенің берілуі, әлеуметтік құрылымның өсіп-өнуі;

    • психотерапевтік функция отбасы мүшелеріне өздерінің жақсы көру, құрметтеу, мойындау, эмоциялық қолдау, психологиялық көмек сияқты қажеттіліктерін қанағаттандыруға мүмкіндік береді;

    • қалпына келтіру функциясы жұмыс күнінен кейін адамның күш- қайратын, психологиялық, эмоциялық және рухани қуатын қалпына келтіруге бағытталады;

    • отбасының коммуникативтік функциялары – отбасының өз мүшелері мен бұқаралық ақпарат құралдарымен (теледидар, радио, мерзімді баспасөз), әдебиетпен және өнермен байланыстарына делдалдық етуі, отбасы ішінде бірлестіктер ұйымдастыру;

    • бос уақытты өткізу функциясы бос уақыттың тиімді өткізілуін ұйымдастыруды жүзеге асырады және уақыт өткізу саласында бақылау жасайды, сонымен қатар жеке-дара тұлғаның бос уақытты өткізуге деген белгілі бір қажеттіліктерін қанағаттандырады;

    • эмоционалдық функция эмоциялық қолдауға ие болуды, психологиялық көмек алуды, сондай- ақ жеке-дара тұлғаның эмоциялық тұрғыдан тұрақтануы мен оның психологиялық терапиясын білдіреді.

Отбасының құрылымы — отбасылық өзара әрекеттерді сипаттау кезінде қолданылатын негізгі ұғымдардың бірі. Отбасы құрамының, немесе құрылымының көптеген нұсқалары бар:

    • «нуклеарлық отбасы» — күйеуі, әйелі және балаларынан тұрады;

    • «толықтырылған отбасы» — өзінің құрамы жағынан ұлғайған одақ: бірге немесе бір-бірімен тығыз жақындықта тұратын және отбасының құрылымын түзетін ерлі-зайыпты жұп және оларың балалары, оған қоса алдыңғы буын ата- аналар, мысалы, әжелер, аталар, нағашы аға-әпкелер;

    • «аралас отбасы» — ажырасқан адамдардан тұратын «қайта құрылған» отбасы болып табылады. Аралас отбасы бірге тумаған ата-аналар мен бірге тумаған балаларды қамтиды, өйткені бұрынғы некеден қалған балалар отбасының жаңа бірлігі болып енеді.

Ғалымдар түрлі көзқарастар мен ерекшеліктері бойынша отбасылардың 40-тан астам түрлері мен нысандарын анықтаған. Отбасының сипаттары келесідей.
Бірге тұратын және ортақ шаруашылық жүргізетін, балалар тәрбиелейтін отбасылық жұптардың саны мен сипаттамасы бойынша:

    • кеңейтілген (күрделі) отбасы — бірге тұратын отбасылық жұптардан және ересек балалардан құралады;

    • нуклеарлық (қарапайым) — бір ғана отбасылық жұптан тұрады, балалары болуы да мүмкін. Ата-аналарының болу-болмауына қарай:

    • толыққанды отбасы (отбасылық жұптың екеуі де бар);

    • толық емес (балаларды ата-аналардың біреуі ғана тәрбиелейді). Балалардың санына қарай:

    • баласыз;

    • бір балалы;

    • балалары аз (екі бала);

    • көпбалалы (үш немесе одан да көп бала). Жас ұзақтығына қарай:

    • жас жұбайлардың отбасы (жаңадан құрылған, ресімделген);

    • жас отбасы (күтпеген қиындықтарға алғаш тап болған отбасы). Билік иерархиясына қарай:

    • патриархалдық немесе патерналдық (ер адамның үстемдігі);

    • матриархалдық немесе материалдық (әйел үстемдігі);

    • еквалиталық (екеуінің тең болуы). Отбасындағы басшылыққа қарай:

    • эгалитарлық (демократиялық) — айрықша өміршеңдікпен, өмірге құштарлықпен, мықты достық пен отбасылық қарым-қатынаспен ерекшеленеді;

    • авторитарлық. Қатыгездік орнаған отбасы.

Өзара қарым-қатынастардың сапасы мен отбасындағы жағдайға қарай:

    • қолайлы;

    • тұрақты;

    • тұрақсыз;

    • берекесі кеткен.

Үй ішіндегі міндеттердің бөлінуіне қарай:

    • дәстүрлі (міндеттерді негізінен әйелі атқарады);

    • ұжымшылдық (міндеттерді біруақытта немесе кезектесіп атқарады). Бос уақытты қалай өткізуіне қарай:

    • ашық (ашық-жарқын араласуға және мәдени мекемелерге бағдарланған);

    • жабық (үйде көңіл көтеруге бағдарланған). Қоныстануына қарай:

    • қалалық;

    • ауылдық.

Отбасы-қоғамның ажырамас бөлігі және оның маңызын төмендету мүмкін емес. Бірде-бір отбасы, ұлт емес, бірде-бір өркениетті қоғам сәл ғана емес. Қоғамның болашағын отбасысыз елестету мүмкін емес. Əр адам үшін отбасы- бұл барлық бастамалардың басы. Барлық адамдар бақыт ұғымын ең алдымен отбасымен байланыстырады: бақытты адам – өз үйінде тұратын адам.
Тұлға отбасында қалыптасады, бала қоғамға ауыртпалықсыз бейімделу үшін қажетті әлеуметтік рөлдерді меңгере бастайды. Отбасы алғашқы тәрбиелеу институты ретінде әрекет етеді, онымен байланыс адам өзінің бүкіл өмірін сезінеді, отбасында баланың қоршаған ортаға деген пікірі реттеледі, отбасында алғашқы адамгершілік сабақтарын алады.
Отбасы сондай-ақ қоғамның даму барысына әсер етуі мүмкін. Қоғамның дамуындағы іргелі экономикалық, әлеуметтік, демографиялық процестер отбасы өмірінде айқын.
«Отбасы өмірді неғұрлым толыққанды етеді, отбасы бақыт әкеледі, бірақ әрбір отбасы, әсіресе қоғам өмірінде орасан зор мемлекеттік маңызы бар үлкен іс болып табылады», — деген А.С.Макаренко.
Отбасы бірі болып табылады ең ұлы құндылықтардың құрылатын барлық тарихи болмыс адамзат. Ол қоғамның немесе оның жекелеген мүшелерінің мүдделерін жинақтайтын, отбасының рөлі мен маңызын білдіретін өзіндік әлеуметтік институт болып табылады.
Отбасы-бұл мемлекеттің негіздері, мораль және азаматтың құқықтары көрсетілген бастауыш ұйым.
Ең мықты және қалыптасқан мемлекет, егер отбасы өмірі мен тәрбиесінің берік тәртібі болмаса, дағдарыс бастан кешіп, соңында, отбасы мықты және тәрбиелеу жолға қойылса, онда мемлекет өмірінің құлдырауы кезінде халық өзінің өмір сүру қабілетін сақтай отырып, мемлекеттің күші мен бірлігін қалпына келтіре алады.
Мемлекет отбасын нығайтуға, оны сақтауға, оң дамуға мүдделі.
Функцияның айтарлықтай өзгергеніне қарамастан, ата-аналардың балаға деген махаббаты өмір бойы адаммен бірге болады. Өмірдің алғашқы жылдарында ол баланың өмірі мен қауіпсіздігін қамтамасыз етеді. Ата-ана мұқтаж махаббат-адам өмірінде өте маңызды, әрине, бұл кішкентай қажеттілік. Бірақ жыл сайын ата-ана махаббаты баланың ішкі, эмоционалдық және психологиялық әлемін сақтау және қолдау функцияларын атқарады. Ғалымдар ата-ана махаббатын бірауыздан мойындайды: бұл адамның эмоциялық тұрақтылығының, денсаулығы мен рухани денсаулығының көзі мен кепілі.
Ата-ана махаббатында әртүрлі ауытқулар болуы мүмкін, кейде ол тіпті қилы көрініске түседі. Мұндай жағдайларда оны мағынасыз, көзсіз махаббат деп атайды, ол жеке табиғат ретінде нормативтен тыс ауытқуға көшеді, ол туралы чех психологы З.Матейчик бейнелі түрде былай деп айтқан: "ата- аналардың өзімшілдік басымдылығы". Мұндай отбасыларда баланың құндылығы оның рөліне байланысты бағаланады ("Отбасы сәні", "қиқар бала" және т.с.с.).
Бақытты отбасы-баланың эмоционалдық дамуына қолайлы жағдай жасайды. Бірақ сезімдерді тәрбиелеу өз бетінше келмейді, қандай да бір тәрбие сияқты үлкен күш-жігерді талап етеді.
«Сезінуді үйрету дегенің тәрбиедегі қиынның ең қиыны», — деп жазды В.А.Сухомлинский. Ол отбасында баланың сезімталдығын тәрбиелеудің мынадай жолдарын ұсынады:

    • балаларды игілікті істерге өзгеге деген құрмет, жанашырлық, сүйспеншілік арқылы тарту(жақын адамдарға деген қамқорлық, олар үшін толқу, алаңдау);

    • басқа адамдарға, әсіресе көңілге зәру адамдарға — кішкентайларға, қарияларға деген жүректің сезімталдығын дамыту («Ол бүгін көп жылады. Неге? Сен барып себебін білдің бе? Көмектестің бе?», «Бүгін әже сүйікті киносын неге көрмей жатыр? Мүмкін, ол өзін нашар сезініп отырған шығар?»);

    • баланың ішкі эмоциялық әлемін байыта түсу үшін өнер туындыларын, табиғатты пайдалану.

Сүйіспеншіліктің түпкі негізінде белгілі бір нысанға бағытталушылық жатыр: ата-аналар өз баласына деген сүйіспеншіліктің арқасында оның алаңсыз өсіп-өнуі турасындағы қамқорлықты күнделікті бағып-қағу, күтім жасау арқылы іске асырады (шомылдыру, тамақ әзірлеу, кітап оқып беру, серуенге шығару, ойнату және т.б.). Егер ата-ана баласына енжар қараса, ол, ең алдымен, олардың қимылсыздығынан мезі болады: бұнымен ешкім шұғылданбайды, күтім болмағандықтан, кейпі де сүйкімсіз. Əкенің немесе шешенің жүрегінде бола тұрса да ешқандай әрекет арқылы көрініс бермеген сезім ешкімді бақытты ете алмайды, керісінше, мұндайда бала өзін «ешкімге керек емеспін»деп сезініп, жаны қиналады.Баланың өмірінде болып жатқан әр нәрсеге болсын, баланың түкке тұрғысыз болса да проблемаларына ата-ана тарапынан шынайы алаңдаушылық сезіліп тұратын болса — міне, ата- ананың балаға деген махаббатының көрінісі осы болмақ. Осы махаббаттың негізінде адамгершілікке тәрбиелеуге болады. Сүйіспеншілік қана сүйіспеншілікке үйрете алады.
Отбасы басқа да әлеуметтік институттар сияқты дәстүрлерді сақтаумен және қайта жаңғыртумен, қызметтің белгілі бір нысандарын ұстана отырып, онсыз отбасының дамуы мүмкін емес.
Ұрпақтан ұрпаққа берілетін дәстүрлер өзгереді және уақыт ағымына бейімделеді. Олардың адам қоғамындағы мәні: олар отбасылық — туыстық байланыстар мен қарым-қатынастарды нығайтуға қызмет етеді, олар адамның махаббат, мейірімділік, жақын адамға апат, өзара түсіністік, көмек тарту сияқты жеке-маңызды қасиеттерін сіңіру тетігі ретінде әсер етеді.
Отбасылық дәстүрлер-бұл, әдетте, отбасында қалыптасқан өлшемдер, мінез-құлық стилі, ұрпақтан ұрпаққа берілетін әдет-ғұрыптар мен пікірлер. Бір жағынан, отбасылық дәстүрлер мен әдет-ғұрыптар сау (в. Сатирдің айтуынша) немесе функционалдық (Э. Г. Эйдемиллердің айтуынша) отбасының белгілері болып табылады. Екінші жағынан, отбасылық дәстүрлердің болуы отбасының болашақ буындарына отбасы өмірінің барлық салаларында рөлдерді бөлу, отбасы шегінде қарым-қатынас, оның ішінде жанжалдарды шешу, қиындықтарды еңсеру ережелері сияқты отбасының ішкі өзара іс-қимыл қағидаларын жеткізудің маңызды тетіктерінің бірі болып табылады.
Отбасылық дәстүрлер қоғамдық, діни және тарихи дәстүрлерге негізделген, дегенмен олар қайта құрылып, толықтырылып отырады, сондықтан әрбір отбасы үшін ерекше, бірегей.
Отбасылық тәрбие мәселелерінің негізінде бала мен ата-аналар арасындағы түсініспеушілік жатыр. Балалардың (жасөспірімдердің) тілегі өсіп келеді, ал ата-аналары оған рұқсат бермейді, балалар бұған ашуға шақырады, қақтығыстар басталады. Отбасылық тәрбие балаға деген сүйіспеншіліктен басталады. Егер бұл құбылыс анық байқалмаса немесе мүлдем сезілмейтін болса, онда бұл отбасында ерте ме, кеш пе проблемалар туындайды.
Отбасында қараусыз, қадағалаусыз адамдар жиі кездеседі. Бұл ата- аналардың қолдары жұмыстан босатылмаған және балаларға назар аудармаған жағдайларда орын алады. Ақыр соңында, балалар өздері қалады, көшелерде жүреді және жағымсыз ортаға түседі.
Кейде, керісінше, бала гиперпигментация деп аталатын шамадан тыс қорғауда. Мұндай баланың өмірі тұрақты бақылауда болады, ол өзінің қалауын жасай алмайды, әрдайым бір нәрсе күте алады, дегенмен бұйрықтан жасырынды. Нәтижесінде өзіне сенімсіздік пен жүйке пайда болады. Мұның бәрі, ақырында, жүйке ауытқуына әкеледі. Баланың жүрегінде реніш пен ашкөздер жиналуы мүмкін, ақырында бала өз үйін айдап әкете алады. Мұндай балалар қасақана тыйым салуларды бұзуға тырысады.
Кейде бала не істегісі келетін мысалда тәрбиеленетін жағдайлар болады. Мұндай балалар не істесе де, оның айналасына көңілі толмаса да, ол әрқашан назар аударуға үйренеді және ол не істейді. Бұл бала өсіп келе жатқан кезде өз мүмкіндіктерін дұрыс бағалай алмайды. Мұндай, әдетте, ешкім ұнамайды, оған араласудан аулақ болуға тырысады, ешкім түсінбейді.
Кейбір ата-аналар балаларды эмоциялық алшақтық пен суық жағдайында тәрбиелейді. Бала оның ата-анасы (немесе олардың біреуі) оны ұнатпайтынын сезінеді. Бұл оның жаны жейді. Ал егер отбасының біреуі бұған қарағанда жақсырақ көретін болса (бала оны анық сезінеді), бұл балаға қиын әсер етеді. Мұндай отбасылардың балалары жұқа нервтермен, аштықпен өсе алады.
Жазалайтындарға арналған кез келген ұсақ-түйектер, баланы тәрбиелеуші отбасылар қатаң болады.
Оларда өскен балалар әрдайым қорқынышпен өседі.
Жоғары моральдық жауапкершілік тұрғысынан баланы тәрбиелеп отырған отбасылар болады. Ата-аналар баланың санасында ата-аналардың шексіз үміттерін ақтауға, сондай-ақ оған бала ретінде көптеген ауыр міндеттер
жүктеуге міндетті. Осының салдарынан, бала қорқыныш ұялады және өзінің және жақын туыстарының денсаулығы үшін алаңдаушылықтан құтыла алмайды. Дұрыс емес тәрбие баланың мінез-құлқын бұзады, оның жүйкесіне әкеледі, оның айналасындағылармен қарым-қатынасын қиындатады.
Көп жағдайда отбасылық тәрбие проблемаларының себебі ата-аналардың өздері болып табылады. Мысалы, бала арқылы ата-аналардың жеке мәселелерін шешу. Бұл жағдайда тәрбиенің бұзылуының түбірінде қандай да бір, жиі орынсыз қажеттілік жатыр. Дәл осы қажеттіліктерді ата-аналар баланы тәрбиелеу есебінен қанағаттандыруға тырысады. Бұл ретте ата-аналарға оның дұрыс еместігін түсіндіруге және тәрбиелеу стилін өзгертуге тырысу көбінесе ешқандай нәтиже бермейді. Бұл сондай-ақ бала мен ата-аналардың арасындағы проблемаларды тудырады.
Қазіргі замандағы отбасылық тәрбие ойшылдық педагогика принциптеріне негізделген:

    • креативтілік – балалардың қабілеттерінің еркін дамуы;

    • гуманизм (ойшылдық) — жеке тұлғаны абсолютті құндылық ретінде тану;

    • демократизм — үлкендер мен балалардың арасындағы тең құқылы рухани қарым- қатынастарды орнату;

    • азаматтылық – қоғамдық-мемлекеттік жүйеде өз орныңды сезіну;

    • ретроспективтілік — тәрбиені халықтық педагогика негізінде жүзеге асыру;

    • жалпыадамшылық, адамгершілік нормалар мен құндылықтардың басымдылығы.

Отбасылық тәрбие проблемаларын зерттеушілер (Т.А.Куликова, В.В.Чечет және тағы басқалар) отбасылық тәрбиенің принциптерін анықтаған:

    • балаға гумандық тұрғысынан қарау;

    • балаға көмек көрсету, оның жан-жақты дамуы үшін жағдай жасауға әзір болу;

    • баланы отбасының өмір тіршілігіне тең құқылы қатысушы ретінде тарту;

    • отбасылық тәрбиенің әлеуметтік бағдарлануы;

    • келешекке деген сенімділік, отбасындағы қарым-қатынастардың ашықтығы мен сенімділігі;

    • ата-ананың балаға қоятын талаптарының кезеңділігі және келісімділігі;

    • баланы күшпен жазалауға, моральдық тұрғыдан намысын таптайтын жазалауға жол бермеушілік.

Қазіргі замандағы отбасылық тәрбиенің аса маңызды принциптеріне мыналарды жатқызуға болады:

    • белгілі бір мақсатқа ұмтылушылық принципі;

    • ғылыми принцип;

    • гумандылық (ойшылдық) принципі. Отбасылық тәрбиенің түрлері:

    • «детоцентризм» баланы басты назарға қоюшылық — әсіресе отбасында бір ғана бала болғанда, баланы шамадан тыс өбектеу. Мұндай баладан көбіне өзімшіл, іс жүзіндегі өмірге икемделмеген адам өсіп шығады;

    • кәсіпқойлық — ата-аналар бала тәрбиесі жөніндегі ауыртпашылықтың барлығын балабақшаларға, мектептерге, лицейлерге, колледждерге артып қояды. Келешекте ондай бала суық, ата-анаға, үлкендерге деген қайырымдылықтан ада болып өседі;

    • прагматизм — тәрбиенің бар мәні өмір сүре білу, материалдық пайда табу сияқты қасиеттерді қалыптастыруға бағытталады.

Баланы отбасында тәрбиелеу мәнерлерінің жіктемесі төмендегідей түрде болады.
Г.Крайг ата-аналық бақылау және ата-ананың жылуы сияқты отбасындағы балаға ықпал етудің екі факторына сүйене отырып, ата-аналардың мінез- құлықтарының толық жіктемесін жасап шыққан:

    • беделді үлгі;

    • либералдық үлгі (бақылау деңгейі төмен, жылы қарым-қатынастар);

    • индифферентті үлгі балалардың тәртібін бақылау деңгейінің төмендігімен және олармен қарым-қатынастардағы жүрек жылуының жоқтығымен ерекшеленеді.

Э.Г.Эйдемиллер мен В.Юстицкис отбасылық қатынастардың жекелеген үлгілерін зерттеген:

    • икемделушілік гиперпротекция;

    • басымдылық гиперпротекция;

    • қатал қараушылық;

    • эмоционалдық қабылдамаушылық;

    • көтеріңкі моральдық жауапкершілік;

    • қадағалаусыздық.

Педагогикада А.В.Петровский жасаған жіктеме кеңінен тараған. Ол отбасылық тәрбиенің төрт тактикасын бөліп көрсетеді:

    1. Үстемдік (диктат).

    2. Қамқоршылық.

    3. Татулықта болу.

    4. Бірлесіп еңбек ету.

Қарым-қатынастың «Ана – бала» жіктемесін С.Броди ұсынады:

    • қолдаушылық, рұқсат етушілік тәртіптер;

    • баланың қажеттіліктеріне икемделу;

    • парызды сезіну және балаға деген қызығушылықтың болмауы.

    • ретсіз тәртіп.

Тәрбие практикасында үлкен адам мен баланың арасындағы өзара әрекеттесудің үлгілері анықталған: авторитарлық; демократиялық; либералдық (бетімен кетушілік).
Қазіргі ата-аналар көбіне баламен қарым-қатынастың демократиялық моделіне бейім болып келеді.
Адамдардың отбасындағы қарым-қатынастары түрлерін С.В.Ковалев қарастырған: бірлесе еңбек ету; ерлі-зайыптылардың тең әрекеттенушігі; ерлі- зайыптылардың жарыса әрекет етуі; ерлі- зайыптылардың бәсекелестігі; ерлі- зайыптылардың антагонизмі; агрессия.
М.И.Буянов отбасылық тәрбиенің мынадай кемшіліктерін бөліп көрсетеді: орыс ертегісіндегі «Золушканың» үлгісі бойынша тәрбиелеу, гиперқамқорлық (гиперпротекция), гипоқамқорлық (гипо-протекционизм), бетімен жіберу.
Л.Д.Столяренко «қате тәрбиенің» келесі түрлерін қарастырған: қадағалаусыздық, бақылаусыздық, гиперқамқорлық, орыс ертегісіндегі
«Золушканың» үлгісі бойынша тәрбиелеу, қатал тәрбие — болмашы нәрсе үшін балаға қатал жаза қолдану және баланың үнемі үрейде өсуі.
Бала өмірдің алғашқы сабақтарын отбасында алады. Оның ең алғаш ұстаздары мен тәрбиешілері әке мен шеше. Бала үшін отбасындағы күнделікті қуанышты сәттер мен реніштер, сәттіліктер мен сәтсіздіктер — мейірімділік пен сезімталдықты, адамдарға деген қайырымдылық сезімдерін қалыптастыратын бастаулар болып табылатыны ежелден-ақ дәлелденген. Отбасында баланың бойында адалдық пен зұлымдық, адамгершілік өлшемдері, еңбекке бейімділіктің бастапқы сабақтары туралы алғашқы ұғымдар қалыптасады. Өмірлік жоспарлар мен адамның идеалдары да дәл осы отбасында қалыптасады.
Баланың тұлғасын қалыптастыруда мектепке дейінгі мекемелер мен мектеп, лагерь, еңбек отрядтары, кітаптар, театр, ғаламтор, кино және теледидар, өмірдің жалпы құрылымы белсенді роль атқарады.
Солай болғанымен, отбасының ықпалының орны бөлек, ол баланың алғаш басқан қадамдарынан бастау алады. Сондықтан да ата-ананың адамгершілік мәдениетінің деңгейі, олардың сенім-түйсігі, өмірлік жоспарлары мен мақсаттары, әлеуметтік қарым-қатынас тәжірибесі, отбасылық дәстүрлер мен мінез-құлық нормалары, бір сөзбен айтқанда, отбасындағы атмосфера баланың тәрбиесінде шешуші маңызға ие.
Білім мен тәрбие беру нәтижесінің қажеттігін педагогтар мен ата- аналардың бірдей түсінуі, ата- аналармен өзара әрекеттестікте болу келесі бағыттарда жүзеге асырылады: балалардың денсаулығы және тұлғаны қалыптастыру мәселелері бойынша ата-аналардың барлық санаттарымен профилактикалық, түсіндіру жұмыстары және жеке-жеке тәрбиелік жұмыстар. Проблемалық отбасыларды анықтау. Педагогикалық көмек көрсету. Балалардың құқықтарын қорғау.
Жалпы білім беретін мектептің негізгі бағыттары педагогтардың отбасыға көмек көрсетуін күшейтуге, отбасының жеткіншек ұрпақты тәрбиелеудегі жауапкершілігін арттыруға, ата-аналарды оқушылармен тәрбие жұмыстарын жүргізу ісіне кеңінен тартуға бағдарланған.
«Қазіргі замандағы мектеп пен отбасының байланысы бұрынғы замандағы сияқты бастама атаулының барлығы мектептен бастау алып, ата-аналар мен оқушыларға не істеу керектігін мектеп бұйырып отыратындай, бір ғана бағытты ұстанбау керек екенін жақсы түсінеді. Қазіргі мұғалімдер ата-аналардың көмегіне, әралуан деңгейлердегі өзара әрекеттістікке жүгінбей тұра алмайды»

  • бұл осы мәселе бойынша даниялық педагог Эйгил Кьяэргард пен литвалық педагог Рима Мартинененің айтқаны.

Бұл ойды ресейлік педагог И.П.Подласый былай өрбітеді: «Қазіргі мектептер отбасындағы және мектептегі тәрбиені қоян-қолтық жүргізуге көшті,
«отбасы — мектеп» кешендері қалыптасуда». Мұндай кешендердің басты ұстанымы мектептің қызметіндегі барлық бағыттардың ата-аналар назарынан тыс қалмауын қамтамасыз ету болып табылады.
Мұғалім ата-аналармен және жұртшылықпен байланыс орната отырып, келесі мәселелерді шешеді:

    • Оқушының отбасын танып білу.

    • Оқушының тұлғасына әсер ететін әлеуметтік ортаны жүйелі түрде зерделеу.

    • Балаларды оқыту мен тәрбиелеудегі мектеп пен отбасының бірлескен педагогикалық қызметін ұйымдастыру.

    • Ата-аналарға баланы үйде тәрбиелеуге көмектесу.

    • Ата-аналардың педагогикалық сауаттылығын арттыруды ұйымдастыру.

    • Отбасының балаға кері әсерін болдырмау.

Мұғалімнің ата-аналармен жұмысының нысандары әрқилы болып келеді:

    • жеке: оқушылардың үйіне, отбасыларына бару, ата-аналармен мектепте әңгімелесу, ата- аналардың мектепке келіп кеңес алу күндері;

    • топтық: ата-аналар өздерінің білімдеріне, педагогикалық мәдениетіне, балаларының үлгерімі мен тәртібінің көрсеткіштеріне қарай топтарға біріге алады. Сабақ кездерінде мұғалім мен ата- аналардың бірлесе жұмыс істеуі, бұл ретте ата-аналар мұғалімнің сабақты өткізуіне көмектеседі; белсенділермен, ата-аналар комитетімен жұмыс жүргізу;

    • ұжымдық: сынып жиналыстары, жалпымектептік ата-аналар жиналысы, тәрбие тәжірибесімен алмасу жөніндегі ата-аналар конференциялары, кеңесу, сұрақ-жауап кештері, сыныптан тыс бірлесіп өткізетін шаралар т.с.с.;

    • мектептің отбасымен жүргізетін жұмыстарының барлық түрлерінің мазмұны белсенді түрде тәрбиелеу және бірлесіп жұмыс істеу болып табылады, бұл жұмыстардың барлығы да жеткіншек ұрпақты жан-жақты дамытуға бағытталады».

Педагогикалық ағартушылықтың келесі түрлерін ерекше бөліп атауға болады:

    • дәстүрлі: ата-аналар жиналысы, дәрістер, сұрақ-жауап кештері, диспуттар

«ашық есіктер» күндері;

    • дәстүрлі емес: іскерлік ойындар, реттелген пікірталастар.

В.А.Сухомлинский: «Тәрбие сәтті болуы үшін отбасы мен мұғалімнің арасындағы қарым- қатынастар қандай негіздерге сәйкес болуы керек?» — деген сұраққа жауап бергенде, балаларды жөнге салу мақсатындағы ата- аналарды мектепке шақыртулар неғұрлым аз болуы керек, бала мен ата-ананың арасындағы рухани сырласу неғұрлым көп болуы тиіс, осының өзі әке мен шешеге қуаныш сыйлайды», — деген.
Ата-аналармен өзара байланыс келесі реттерде нығая түседі:

    • мұғалім ата-анаға олардың өзінен де талап етілетін жайларды жеткізуге тырысады (олардың проблемаларын мұқият тыңдайды, бөліседі, түсіністік білдіріп, олардың балаларына жылышырай танытады);

    • мұғалім ата-аналар мектепке баланың көзімен қарауы керек екенін естен шығармайды (алдымен балалармен байланыс орнатады, кейін олардың ата- аналарымен);

    • бала тәрбиелеудің жекелеген тұстарында ата-ананың мүмкіндіктерін аша түсуге ұмтылыс жасайды;

    • мұғалім ата-анаға жөн сілтеуге, олардың балаларына дауыс көтеруге мүлдем болмайтын естен шығармайды;

    • мұғалім баланың жүрегіндегі мейірімділік жеңіп шығатынына үміт артады;

    • мұғалім өзінің жинақтаған педагогикалық тәжірибесімен бөліседі т.с.с. 1–2 сынып оқушыларының ата-аналары үшін тәрбиелеу белсенділігі және

мектеппен өзара қарым-қатынастың анағұрлым жоғары деңгейі тән болып
келеді. Олар мектепке жиі-жиі келіп, баласының үлгерімін қадағалап жүреді. Осы алаңдаушылықты мұғалім де түсініп, оларға неғұрлым көбірек ақпарат беруге міндетті.
Мектеп пен ата-ана арасындағы қарым-қатынастың маңызды аспектілері:

  1. Əңгімені балаларға қатысты проблемалардан емес, ортақ жағымды мәселерлерден бастап, проблеманы шешуге асықпау керек.

  2. Ата-аналарға назар аударып, олардың жұмысы, үйдегі жағдайы туралы сұрастыру.

  3. Мектепке, мұғалімге, балаларға байланысты туындайтын эмоцияларды талқылау.

  4. Ата-аналардың айтқандарын мұқият тыңдау, олардың пікірін сынға алмай, керісінше, олардың бұлай ойлауының себебін түсінуге тырысу.

  5. Ортақ мақсат-мүдделер жөнінде келісімге келіп, ата-аналар жиналысында барлығы үшін маңызды мәселелер туралы сөз қозғау.

  6. Қанша қажет болса, сонша уақыт бөлу.

  7. Өз аргументтеріңізді негіздей біліңіз: айтып отырғаныңыз барлығымыз үшін маңызды, оны көпшілік қолдап отыр.

  8. Ата-аналарға хабар бергенде тікелей өзіңіз, хат-хабар арқылы немесе жеке әңгімелесу арқылы білдіріңіз. Ата-аналарға арналған ақпаратты балалар арқылы жолдамаңыз».

Педагогикалық әдебиеттерді талдау нәтижесінде келесі қорытындылар жасауға болады:

    • Отбасылық тәрбие баланың тұлғасын қалыптастыру мен тәрбиелеуде айтарлықтай рөл атқарады, сондықтан отбасылық тәрбиеге ата-аналар ғана емес, сонымен қатар осы ата- аналармен жұмыс істейін мұғалімдер де назар аударуы тиіс. Отбасылардың тұрмысындағы қиындықтар баланың мектептегі сабағы мен тәрбиесіне де ықпал етеді.

    • 6–8 жас аралығындағы балалардың бойында олардың өздеріне ғана тән психологиялық және физиологиялық ерекшеліктер болады. Олар мектепке оңайлықпен үйренісе алмайды. Мұғалім мен ата-ананың міндеті — осы жағдайды барынша жеңілдету.

    • Мектеп пен отбасы баланы оқыту мен тәрбиелеуде бір ғана ортақ мақсатқа ұмтылады, сондықтан олар бірлесе жұмыс істеуі керек. Əр баланың

қабілеттерін мектепте де одан тыс жерде де дамытқымыз келсе, онда мектеп пен ата-ананың арасындағы өзара байланыс міндетті түрде болуы шарт. Мұғалім мектеп пен отбасының арасындағы байланыстырушы буын болып табылады.
1–2 сыныптарда ата-аналармен жұмыс жүргізгенде мұғалім балалардың жеке ерекшеліктеріне, әр отбасындағы ата-аналар мен балалардың қарым- қатынастарына, сыныптағы оқушылар мен мұғалімнің арасында, балалар мен ата-аналардың арасында қалыптасқан психологиялық ахуалға көңіл аударуы қажет. Бірінші сыныпта, бастапқы кезеңде қалыптасқан байланыстар мен қарым- қатынастарға алдағы бар жұмыстың нәтижесі байланысты болады.




Достарыңызбен бөлісу:
1   2   3   4




©engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет