Тілдік ғылымның бұл бөлімі тілдік тәжірибеге байланысты мәселелерді шешуге тікелей қатысады:
Тілдік және шетел тілдерін оқытуда әдістемелік құралдарды жетілдіру;
Әртүрлі деңгейде және оқыту сатысында қолданылатын өздігінен оқулықтар, анықтамалық, оқу және тақырыптық сөздіктерді құру;
Таза, дәл, анық, сенімді (риторика) сөйлеу және жазу әдістемесі;
Тілдік нормлар бойынша навигациялау, жазуды меңгеру (сөйлеу мәдениеті, ортофея, емле және пунктуация);
Жазбаша е тілдер үшін жазба, алфавит жазуды жетілдіру (мысалы, 1930- 1940 жылдардағы КСРО-ның жеке халықтарының тілдері үшін), соқырларға арналған хаттар мен кітаптар жазу;
Шортанды және транслитерация әдістерін оқыту;
Терминологииқ стандарты құру (ГОСТ);
Аударма дағдыларын дамыту, әртүрлі типтегі екі және көп тілдік сөздіктерді құру;
Автоматандырылған машина аудару практикасын дамыту;
Дауысты танудың автоматтандырылған жүйелерін құру, ауызша сөзді баспа мәтініне (инженерлік немесе компьютерлік лингвистика) түрлендіру;
мәтіндер, гипертекстер, электронды дерекқорлар мен сөздіктер корпусын қалыптастыру және оларды талдау және өңдеу әдістерін әзірлеу (British National Corpus, BNC, Орыс тілінің мемлекеттік корпуса);
Әдіснаманы, копирайтерді, жарнаманы және ПР-ны дамыту және т.б