қайғы, мұң, қорқу-қобалжу, мою дегендер есіме де келген
емес (Ғ.Мүсірепов). Ғазизаның ұяң, жұмсақ қарайтын қара
көзінде және ылғи шытынған, кірбеңдеген қабағында қалың
уайымның салған ізі бар; Мұңлы кемпірдің шер-уайыммен
сарғайған жүзі анық көрінеді; Өзен кейде тура ағып, кейде
иіріліп, бұраң-шимай жасайды (М.Әуезов). Сондықтан аталас
ағайын іргелерін тым алшақ ұстамай, қанаттас, қатарлас қон-
ғаны мақұл (Қ.Жұмаділов). Көзіме жас бер, жылайын, Сабыр
бер, шыдам қылайын. Адам баласы жылап туады, кейіп өледі
(Абай). Бұлар орыстарға жаны ашып, бүйрегі бұрып, бауыры
езіліп бара жатқан жоқ (К.Смайылов).
Достарыңызбен бөлісу: