2) істің занды негізін анықтау; бұл кезде құкыққолданушы осы
қоғамдық қатынасты реттейтін құқықтың саласын, институтын
жэне нормасын тандайды;
3) істі шешу; бұл кезде құқық нормасының негізінде ресми
мағынадагы биліктік сипаттагы жеке акт қабылданады. ІІІешім
қабылдау қорытынды эрі негізгі кезең болып табылады. Ьұдан
кейін шешім орындалуы жэне нақты қоғамдық қатынас іс жүзінде
реттелуі тиіс.
3. Зацды қарама-қайшылықтар.
Екінші кезеңде, яғни, нақты
құқық нормасын таңдауда, нормалардың қарама-қайшылығы жэне
қуқықтағы олқылықтар сияқгы
құбылыстарды
кездестіруге
болады.
Заңды қарама-қайшылықтар - бұл бір қоғамдық қатынастарды
реттеуші құқықтық актілер арасындағы қарама-қайшылықтар.
Олар қуқықтық жүйеге келіспеушіліктерді, кемшіліктерді әкеледі,
қүқыққолдану тәжірибесінде ыңғайсыздықтар туғызады, заңнаманы
қолдануды қиындатады.
Қарам а- қай н і ы л ы қтард ы ң түрл ері:
1) Конституция мен басқа барлық актілер арасындагы: басым-
дылық Конституцияға беріледі;
2) заңдар мен заңға сәйкес актілер арасындағы: заңдарға ба-
сымдылық беріледі;
3) бір органның актілері арасындағы: уақыты бойынша ксйін
қабылданған актіге басымдылық беріледі;
4) әр түрлі органдар қабылдаған актілер арасындагы: жоғары
түрған органның актісіне басымдылық беріледі.
жүктеу/скачать
Достарыңызбен бөлісу: