212
бойынша ерекшеленеді: біліктілік дәрежесі,
оларға сенім дәре-
жесі, жауапкершілікке дайындық. «Ин-топтық» мүшелер бұл
сипаттар бойынша «плюс» таңбасымен, ал «аут-топтық» мүше-
лер «минус» таңбасымен сипатталады. Жетекші біріншілер-
ге қатысты партисипативтік және демократиялық стильдер-
мен әрі бейресми әдістермен, ал екіншілеріне қатысты рес-
ми әдістермен және авторитарлық стильмен жұмыс істеуі ке-
рек.
Жетекші мен қарамағындағылар
арасындағы арақашықтық
айқын болуға тиіс, бірақ тым аз немесе тым үлкен арақашықтық
тиімділігі әлдеқайда төмен (С. Грин және Т. Митчелл).
Р. Лорд пен Д. Филипс келесіні анықтады: қарамағында-
ғылар басқару әсерлерінің мазмұнын емес, жиілігін бәрінен
жақсы қабылдайды. Осы байқалу бойынша олар жетекшілік-
тің стилі мен сапасын бағалайды. Басқару әсерлердің басқа
жақтарының барлығы екінші және
одан кейінгі орындарда бо-
лады. Бұл – экспектация (қарамағындағылардың күткені-
мен сәйкестік) жетекшінің заңнамалық және әлеуметтік норма-
ларды сақтауы.
Қазіргі кезде Д. Надлер мен Дж. Хакманның «биліктер ба-
лансы» теориясы деп аталатын тұжырымдамасы ең танымал
болып табылады. Оның негізгі тезисі – билік екі жақты құбы-
лыс болып табылады. Жетекшілік стилі – жетекші мен қара-
мағындағылардың қарама-қарсы ықпалдарының өзара іс-әре-
кет өнімі. Осы екі биліктің балансы (тепе-теңдігі)
жетекшінің
басқару стилін таңдауын анықтайды. Басқарудың авторитар-
лық стилі мен әдістері баланс жетекші билігі жағына қарай
ауғанда үстем болады, ал баланс қарамағындағылар билігі
жағына ауғанда, жетекші демократиялық стильді қолдануға
мәжбүр болады [33, 34].
Егер қарамағындағылар билігі максимумға жетсе,
жетек-
ші басқарудың либералдық әдісіне жүгінеді. Ұтымды жетек-
ші биліктердің сапалы балансын ұстанады. Бұл тұжырым-
дама басқару теориясының үш маңызды санатының – же-
текшіліктің, көшбасшылықтың және басқару іс-әрекеті тиім-
ділігінің өзара әсерлесуінің заңдылықтарын ашып көрсе-
теді.