Еңбекқорлық адамды тағы қандай қасиеттерге баулиды?
Өзіңді еңбекқормын деп санайсың ба? Неліктен?
Дәйексөз
Еңбек – қуаныш, жалқаулық- айырылмас азап.
Абай
Әңгімелеу
Еңбексүйгіш пен Еріншек деген егіз туған ағайынды екі адам болған екен. Еңбексүйгіш таңның атуы мен күннің батуына дейін жұмыс істейді, ал Еріншек күн шыққанша ұйықтайды. Ал күн шыққан кезде бір жамабасынан екінші жамбасына қарай аунап түсіп жата береді, сәске түстің кезінде оянады... Сөйтіп қос бауыр өмір бойы осылай тіршілік етеді. Қартаяды, олардың да ажал сағаты жақындайды. Оларды әулие өзіне шақырып алып: «Сендер неше жыл жарық дүниеде өмір сүрдіңдер?» – деп сұрайды. – «Тоқсан тоғыз жыл өмір сүрдік,» – деп жауап берді ағайындылар. «Жарайды, маған да келетін кездерің жетті,» – дейді әулие. – «Кәне, маған өмірді қалай өткізген жылдарыңды көрсетіңдерші».
Еңбексүйгіш: «Менің өмір сүрген жылдарым», - деп ну орманды көрсетеді. Өз өмірінде ол күн сайын бір ағаштан отырғыза беріпті, содан орман өсіпті. Әулие орманмен бір күн жүріп өтіпті, ал орман болса, қалыңдаған үстіне қалыңдай түсіпті. Бір апта жүріпті, бір жыл бойы жүріпті, ал орманның қиыр шеті көрінбепті. Әулие шаршап, жерге отыра кетіпті, сондай қауқарсыз шал, ал Еңбексүйгіш: «Тағы да ілгері жүре түсейік» – дейді. Әулие қолын бір-ақ сілтейді де, Еріншекке қарап: «Сен көрсетші өзіңнің өткізген жылдарыңды» – дейді. Ал Еріншектің көрсетері жоқ. Еріншектің ұнжырғасы түсіп, тұрып қалады... Әулие аһлап-үһлеп, орнынан әрең тұрып: «Енді әулие мына – Еңбексүйгіш болады», - дейді. Әлемнің бар сұлулығын осы жасайды. Ал Еріншек, тағы да тоқсан тоғыз жыл өмір сүресің. Содан кейін әулиеге – өзіңнің бауырыңа келесің. Еңбексүйгішке өзің өткізген жылдарыңды көрсетесің».
