Нұрмұратов с нұрекеева С. С., Сағымбаев Е. Оқырмандарға ұсынылып отырылған бұл антологияның ерекшелігі «Өзін-өзі тану»



бет43/56
Дата22.05.2018
өлшемі6,79 Mb.
#40605
1   ...   39   40   41   42   43   44   45   46   ...   56

Дала


http://www.adebiet.kz/index.php?option=com_content&task=view&id=3315&Itemid=23

Арманың ада болмас арна сенің,

Туған жер, бар ма шегің?!

Сен үшін қызыл аяқ қырды кезіп,



 Жалаң аяқ жар кешемін.

Шаттықтан мінген төбем шыңға айналып,

Тамырлар ток жүретін сымдай жанып,

Мен саған қарап тұрмын мың ойменен,

Көзім күліп, тіл байланып.

Ойлай бер мені


http://www.adebiet.kz/index.php?option=com_content&task=view&id=3315&Itemid=23

Тағатсыз күткен ыстық үн,

Жаралы хал ғой – ғашық хал.

Күйсандық көрсең, бір тілін

Мені ойла да, басып қал.



Ойлай бер мені күніге.

Тек қана көзге жас алма

Махаббаттардың қашанда

Ойламау жеткен түбіне.

Жаныма қап ең жақын боп,

Жүректе бүгін сыздау көп.

Мен болсам кеттім ақын боп,

Азырақ бақытсыздау боп...

Жолығар болсам қайта мен

Сағыныш толы сол шақпен.

Бәрін де саған айтар ем

Жалғыз-ақ тамшы моншақпен.


Өсіп келе жатырмын

Кеудесінде таулардың,

Кемесінде арманның,

Жалау етіп ерлікті, (adebiet kz)





 Ф. Оңғарсынова

Дүние сұлық


http://www.adebiet.kz/index.php?option=com_content&task=view&id=3246&Itemid=23

Ойларға жүкті жұмыр Жер жатыр

ай-күні толған күйінде

заманның барлық ауыртпалығын

жалғыздан-жалғыз арқалап.

Тыныштықта да болады екен-ау

үрейіңді алар сұстылық:

соғардай қазір дүлей бір дауыл ышқынып.

Ақтарылардай қатал өмірдің

қатыгездігінен қалған ыза-кек

көкірегіңді кернеп шыға алмай жатқан қыстығып.

Шындықсыз жерде шыдай алмайтын біздің

ұрпақтар секілді

тұла бойларында жататын тылсым күш бұғып.

О, қайран ана - қара Жер!

Жатасың неге түндерде тынып,

қайғылы жандай күрсініп?

Егіліп іштен жылайтындайсың

жадырағанша Күн шығып -

балғын жесірдей тәтті күндері өзегін өртеп, өксіктен

жастығын құшып зар илеп жатқан көздің жасына тұншығып.

Әлде сен мынау перзенттеріңе өкпелісің бе - өзара

келіспей кейде таптағаны үшін

төсіңді тұрған гүл шығып?

Ожар жандардың қанқұйлы қылықтарынан

жылай ма екенсің түндерде ғана,

әлем алдында қымсынып?..

Амалың құрып,

өз қолыңды өзің кесе алмай,

сәріден сонсын жатасың ба екен

қайғысыз жандай тағы да

қайратыңды жиып құлшынып?

Сеземін сенің нәзік жаныңды

қаншалық жаралайтынын

мезгілсіз сынған бір шыбық.

...Тегінде,сені күрсінтіп қойған

ләззатты тымық түндерде

қуанышы мен қайғысы бірдей

мазасыз мынау тіршілік.



Жанашырлар—жақсы аға, жайсаңдарым,


http://www.adebiet.kz/index.php?option=com_content&task=view&id=3254&Itemid=23
Жанашырлар—жақсы аға, жайсаңдарым,

Сендер барда асқақпын

Қайсар жаным

Арқа таңып сендерге, алдарыңда

ерке басып жүруге тайсалмадым.

Сендер барда - үкілеп мінгендеймін

жел ілеспес даланың ай саңлағын.

Сендер бар деп еркінсіп бұлаңдаймын,

жұрт шалқалап қарайтын шынардаймын.

Сендер бар деп жасқанбай Жер басамын,

жанарымнан көшеді тұман-қайғым.

Сендер теңіз шалқыған.

Шағаласын

шарықтатпай көгінде тұрар ма айдын!

Сендерсіз

бұл жалғанда

жоғалардай ізгілік, бүкіл мейірім,

Онда мен декөз түспес үтірдеймін.

Сендер айтқан жалғыз-ақ жақсы сөзден

жамау-жасқау көңілді бүтіндеймін.

Ал сендерден сол салқын қабақ көрсем,

Іштей налып,

өзімді түтіп жеймін.

(Мен, әйтпесе, көк мылжың пенделердің

өсек-аяңдарына түкірмеймін).

Сендер барда

тілемеймін тағдырдың сыйын бөтен,

Көз тігемін сағымды қиырға кең.

Күншуақтың қадірі көлеңкеде

тоңбағанға әшейін бұйымға тең.

Пенделер бар күні үшін көлгірсіген,

ондайлардың достығы тиынға тең.

... Бұл өмірде жанашыр жақсыларсыз

жақсы болу адамға қиын да екен.


Мені пәк деп...


http://www.adebiet.kz/index.php?option=com_content&task=view&id=3416&Itemid=23

Шаш мәңгі шуағыңды, Күн қайнары!

Суарсын мейірімнің нұрлы аймағы.

Онсыз да қыран қанат қатайғанда,

шыңдардың дауылдары шыңдайды әлі!

Ойларым - елім, тілім, ар-намысым,

шығады солар үшін жан дауысым.

Қыран да қара жерден жылу алар

мәңгілік қияларға самғау үшін!

Ішімдегі ойларды тот басуда,

оны аршитын ешкімім жоқ қасымда.

Жарқылдатып шуақтай шашар едім -

мен де, олар да түсеміз отқа, суға:

ойы жоқтар ойлыға үкім айтып

шеттерінен шебер-ақ оттасуға.

Жырақ шығып күнделік құр дүбірден,

жарқылдайын ойыммен - шындығыммен.

Мұңсыздықтан адамзат кердеңдейді,

көмкерейін жан отын мұң жырыммен.

Ақиқаттың әуезін естіген жұрт

сырт айналсын алдамшы былжыр үннен.

Өткіншіге, ойланбай, құр алданышың

жүргендері өзімді сынар да анық.'

Мезгілдердің тотынан ойды аршымай,

болмайды екен отырсам құр арбалып.

Қасаң тартқан тірліктің көк қоржынын

түбі, әйтеуір, шындығым шығар жарып.

Күн жұтады тірлікті, жер екшейді,

күңкілдеумен күні өткен ел өспейді.

Соны ойласам, күңкілдің құрбаны боп

өліп кеткен ойларым елестейді.

Ол ойлардың орнында - тыртық кілең,

сыздатқанда жасымды іркіп, күлем.

Тұла бойда сау тамтық жоқ та шығар -

шұрқ тесік, секілді жыртық кілем.

Ой жетілер тамыры тереңдесе,

тереңдейді топырақ кемелдесе.

Сәбидейін бойыма біткен екен

тууға оны тиіспін мен, ендеше!

Мүмкін ойым арудай Ай мүсінді,

мүмкін зәрлі кесір ме қайғысы улы,

жабыққанның бәріне нұр беретін

мөлдірлік пе әлде бір жайлы, сырлы.

Ана іштегі болашақ баласының

тілейді ылғи жалғанмен жарасымын.

Дана болып туа ма, шала болып -

қорғайды ана өбектеп жан асылын.

Ойран салып есердің, естінің де,

ойларыма хақы жоқ тепсінуге.

Тірі тұрсам - жақсысы, жаманы ма -

шерткізбеймін ешкімге ешбірін де!



Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   39   40   41   42   43   44   45   46   ...   56




©engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет