Нұрмұратов с нұрекеева С. С., Сағымбаев Е. Оқырмандарға ұсынылып отырылған бұл антологияның ерекшелігі «Өзін-өзі тану»
жүктеу/скачать 6,93 Mb.
|
| АДАМ НЕМЕНЕ?
Білімділер сөз жазып, зарлағанда, Ой кезіп, жердің жүзін шарлағанда, Алдаусыз адам өмірін түзетерлік Әділет, ынсап, мейірім бар ма адамда? Әйтпесе мәз боп жүр ме қиянатқа, Зорлықпен бірін-бірі жалмағанға. Мен адамнан таза ақыл таба алмадым, Ойланып, өзеленіп, қармағанда. Көрсеқызар, жалмауыз, бәрі алдағыш, Көп адамның қылығын барлағанда. Өнерпаз, білімді елдің мінезі осы — Аяу, жәрдем, махаббат қалмаған ба? Немесе бұлар бұрын жоқ болса да, Әншейін бар деп бізді алдаған ба? Көрінер ғылымды елдің сырты таза, Тексеріп терең ойға салмағанда. Ақымақ пен айуанның иісі аңқиды, Істерін әбден сынап талдағанда. Кей-кейде «түзелейік, кел» деседі, Кешікпей соғыс ашып, белдеседі. Айласы артық, қаруы сайы жеңіп, Мақтанып «бар ма біздей ел? » деседі. Тамам жан өзін-өзі «мен» деседі, Өзгелерді жатырқап «сен» деседі. «Біз» дейтұғын бір елді таба алмайсың Бұл қайтіп әділетпен теңдеседі? Ойласаң, барша адамзат - туған бауыр, Бірін-бірі шұқылап қылды жауыр. Балалық, айуандықтан шыққан ел жоқ. Бұл сөзім талай жанға тисе де ауыр. Европа білімді жұрт осы күңде, Шыққан жоқ айуандықтан о да мүлде... Бақ-дәулетті мол берді жаратылыс, Пайдаланып, қылсайшы жақсы жұмыс. Табиғаттың таусылмас қасиетін Жұрттың жұмсап жүргені - ақылсыз іс. Қайда кетті жаралыс берген байлық, Ұстанғалы әскер мен қару сайлық? Жаны ашымай әлсізді аңша қырып, Мейірімсіз, озбырлығы осындайлық. Мұнысы айуаннан қалай дейсін, Бір жаңа өнер шықса, «пәлі-ай» дейсің. Ол өнермен өзгені құлданып ал, Аямай өз баурыңды қалай жейсің? Күн көре алмай жақының жатыр өліп, Шіміркенбей жемтігін жейсің бөліп. «Ғылым деген бұл болса, адыра қалсын», Демеске бара жатыр ішім толып. Қанеки, ақ жүрекке қайсың жеттің? Жеттім деп тамам жанды тентіреттің. Жиырмасыншы ғасырдың адамынан Анық таза бір елді көрмей өттім. «Мен - ақ жүрек» деген сөз босқа шығын, Қару, күшпен көрсетіп қасқырлығын, Мылтық билеп тұрғанда әділет жоқ, Алдамай-ақ аулақ өл, жарықтығым. Қару, әскер тастаудың жөні келмес, Неге десең, біріне-бірі сенбес. Тамам адам періште болмай тұрып, «Ал, түзелші» дегенге ешкім көнбес. Айла, күш - айуандықтың ең жаманы, Боқты боқпен жуғанмен ел түзелмес. Ар түзейтін бір ғылым табылмаса, Зұлымдықты жалғанда әділ жеңбес. Құр айтқанмен қолынан түк келмейді, Ақ жүректі таза адам болса кем-кес. Қас түзеймін деп жүріп көз шығарып, «Қалмақ ойын» ойнаумен ештеме өнбес. Жас баланы ұрғанмен шырылдатып, Ойы толмай тұрғанда ақылы өнбес. Араны ашық жалмауыз, арсыз төбет Аулақта жемтік жеуден жиіркенбес. Адамның сыртқы дене жаралысы, Нәпсісі айуанмен анық теңдес. Бөлектігі - жалғыз-ақ таза ақылда, Әлің келсе, жол тап та, осыны емдес! жүктеу/скачать 6,93 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|