Әр тұтынушының салымынан алынатын шекті пайдалылық оның шекті шығындарына тең. Егер тұтынушылардың бірі өзінің пайдалылығын төмендетуді шешсе, ақырғы нәтиже төмендейді және қоғамдық пайдалылық азаяды. Қажетті қоғамдық игіліктер көлемін анықтаудың жоғарыдағы тәсілі тек шағын тұтынушылар арасында ғана қолданылуы мүмкін. Ал жалпыұлттық игіліктер туралы әңгіме қозғалғанда шешім қабылдау ролін мемлекет алады. Мемлекет қоғамдық тауарларды өндіру туралы шешімді азаматтардың талғамдарын анықтаудың негізінде қабылдайды. Бұл дауысқа салу жолымен жүргізіледі. Шешім қабылдау ықтималдығы өзара қолдау көрсету туралы әр түрлі топтардың келісімге келуі нәтижесінде артады. Мұны логроллинг деп атайды. Басым дауысқа ие болған шешім қабылданғанымен мемлекеттің экономикалық шешім қабылдау қызметі ресурстарды тиімді қолданудың кепілі бола алмайды.
