2. Сегундық жүйенің қалыптасуы. Минамото сегунатының құрылуы. Имераторлық билік тез арада өз маңызын жоғалта бастады. Ірі феодалдардың өзара күресінің нәтижесінде императордың қолында тек діни билік қалды. Жоғарғы мемлекеттік билік біршама күшті феодал –сегунның, жоғарғы билеушінің қолына көшті. 1185 жылы Конто ауданынан шыққан Миномото Ёритомо самурайлардан тұратын әскерінің күшімен өзіне қарсы бақталас-феодалдарды жеңіп император астанасы Киотоны бағындырды. Соғыс барысында елдің шығысында кейіннен үлкен қалаға айналған Камакурада 3 ведмоствадан:
Самурай ведмоствасы (докоро)
Әкімшілік ведмоствасы (мандокоро)
Сот ведмоствасынан (монтюдзё) тұратын әскери үкімет құрылды.
Астана ретінде Камакура қаласы таңдап алынды. Миномото Ёритомо ерекше титул сёгун (яғни “әскери басшы”) деген ат алды. Ол басқару мен бақылаудың өзіндік жеке аппаратын құрды. Дзито – жер иеліктерін басқарушы, Сюго – провинциялардың әскери губернаторларын тағайындады. Бұл әскери-әкімшілік жүйені император сарайы іс-жүзінде тек 1185 жылы мойындайды.
Дзитоның қызметтері:
Алғашқы сегундар автократиялық саясат ұстанды. Алғашқы сегун Миномото Ёритомо өлімінен соң және оның мұрагерлері Ёринэ мен Санэтомодан соң билікті олардың туысқаны Ходзё әулеті тартып алды. Олар “сиккен” титулымен ел басқарды. Сиккен тұсында жергілікті феодаолдар арасында қарам-қайшылықтар болғанмен, билеушінің диктатурасы айқын көрініс бермеді, жоғарғы вассалдардың кеңесі пайда болды. Вассалдарды гокэнин деп атады. Камакур сегунаты 1333 жылға дейін өмір сүрді.
