Томас Уайт (1503-1543) пен Генри Серрей (1517-1547) және олардың ізбасарлары француз саңлақтар тобына тең келетін поэтикалық мектеп ұйымдастырған. 1557 ж. осы ақындардың өлеңі жинақталған, дәстүрлі түрде құрастырушының есіміне байланысты Тоттелдік деп аталатын бұл жинақ Қайта өрлеу дәуіріндегі ағылшын поэзиясының алғашқы ескерткіші болады.
Терцин, катрин, рондели мен сонет сияқты жаңа еуропалық өлең өлшемдері ағылшын поэзиясының негізінде қалыптаса бастайды. Тек өлең құрылысы ғана емес, сонымен қатар поэтикалық ойлау жүйесі де жаңа дәуірдің талаптарына байланысты өзгеріске ұшырап, азаматтық рух әрбір адамның жүрегінде орын алады. Петрарка жырлаған Лаураның өшпес бейнесін үлгі ете отырып, ағылшын ақындары да жүректерінде сезім отын жаққан өз ғашықтары туралы, жер бетіндегі құдіретті махаббат сезімі сияқты тақырыптарды өз шығармашылықтарына арқау етеді. Олардың өлеңдерінде белгіленген дәстүрлі шектер бұзылып, сағыныш сезімдер мен ынтызарлық жалпы халықтың қайғы-қасіретімен, ал махаббаттан туындаған тәтті, пәк сезімдер елжандылықпен ұштасып жатады.
Келесі тарихи кезең Қайта өрлеу дәуіріндегі ағылшын әдебиетінің гүлдену кезімен тығыз байланысты болып, осы кезде замандастары «ақындардың ақыны» деп атап кеткен Эдмунд Спенсердің (ш. 1552-1599) шығармашылығы үлкен табыстар мен зор жетістікке жетеді. Лондондық қарапайым тігіншінің отбасында дүниеге келген ол өзінің ана сүтімен дарыған табиғи таланты мен дарыны арқылы биік шыңдарға да жетеді. Ол өзінің замандастарына қарағанда әуел бастан «жаңа тұлға» еді.
Достарыңызбен бөлісу: |
