АЛ
М
АТ
Ы
КІ
ТА
П
БА
СП
АС
Ы
79
Жапырақтар мен тамырлар
Жаздың жақсы күнінде бір
Жапырақтар судыр-сыбдыр.
көлеңкесін жайып жерге,
көркін көріп, көңілі өсіп:
«Дала көркі бізде», – десіп,
мақтанды кеп ерке Желге.
– Ағаштардың көркі бізбен,
Жасыл желек киіп бізден
түсіп көзге, түрленеді,
сып-сида боп қалса қурап,
Желкілдеген шашты бұйра
Біз болмасақ, кім береді?
Біз мақтансақ, қанша айып?
төңірекке сая жайып,
көрсетеміз көпке пайда.
мал соңында жүр малшылар,
ыстық күнге қалай шыдар?
Біз бермесек, сая қайда?
көлеңкемде малшы әйелдер
Бой сергітіп, жырлар, билер,
Аз демалып рақаттанар.
таңсәріден бұлбұл менде,
Ерке Желім, кел сен де,
Қамқорлығым саған да бар.
сонда біреу күмбір етті.
түсініп оқы
Бұл ненің даусы болуы мүмкін екенін болжа.
Даусы қандай құдіретті
Жер астынан шыққан жарып.
Деді былай баяу ғана:
– Өз басыңды ойлау – жала,
мына біздер ұмыт қалып.
Достарыңызбен бөлісу: