касиеттерін мойындайды. Субстанцияның бар екендігін онын болмысы мен козғапысы, көп кырлы атрибуттары аркылы аңғаруға болады. Субстанцияны жэне оны кұрайтындарды, оның атрибуттарын білу адамға рухани парасаттылыкка жету барысында дұрыс өмір сүруге септігін тигізеді. Егер чарвактар бул парасаттылыкты бірігуден, адамгершілік пен материалдылык үйлесімділігінен, адамгершілік жэне сезімдік гедонизмге жетуден, өз болмысында өзіңді толық айкындаудан көрсе, ал джайндар өлімді болымсыздык ретінде толық карсы алуды да ұмытпау керек деп санайды, себебі бұл дүниедегі өз болмысың ертелі-кеш болымсызға да айналады. Өлім туралы ұмытпаудың кажеттілігі бұл өмірдің кызыкшылығына еніп кеткен адамның кенетген келген болымсыздык алдында дайын болуынан көрінеді. Индивид өлімді өзінің болмысына тэн емес нэрсе ретінде емес, болымсыздык о баста өзінің болмысына тэн нэрсе ретінде адамгершілік турғыда кабылдауға дайын болуы тиіс, өйткені адам болмысының шынайылығы болумен де, болымсыздықта болумен де сипатгалады, бейболмыстың бар екенін «осы болмыста» да сезінумен ерекшеленеді. Материалдылыктың, сезімділіктің өз орнын бағалай отырып, заттар әлемі мен адамдар әлемінде өз парызын атқара отырып, адам өзінің калған өмірін ой- толғанысқа, өлімді болмыс пен бейболмыс катар өмір сүретін мэңгі айналымға өтудің бір кезеңі ретінде қабылдауға арнай отырып, күйбең тіршіліктен бас тартады. Сондыктан, өлімді бейболмыска өтудің табиғи жолы ретінде ешқандай коркынышсыз, саналы түрде карсы алады. Шыгыс аймактардың философиялык жүйелеріндегі шығыс адамының белсенділігі оның тікелей адамга бағытталғандығымен
