болды. «Әлеуметтік эділеттілік» үранымен большевиктер Ресей империясындағы бай жэне іскер адамдарды кырып-жойды. Жетпіс жыл бойы номенклатура КСРО-дағы бөлініс күралдарын колдарында ұстады. Тендікті жүзеге асыру үшін мемлекеттік биліктің кандай да бір органына қоғамдық өнімді орталыктандырған баскару кұкығын беру керек. Алайда, бүл моральдың салдары адамдардың орасан зор мөлшерінін жойылуына жэне калғандарының кедейшілікке ұрынуына алып келді. «Әлеуметтік эділеттілік» деген тіркес те «халыктык демократия» сиякты жай семантикалык бос сөз ғана. Бөлінуші эділеттілік идеясы - эрбір индивид өз адамгершілік абыройына сай алуы тиіс деген мүндай кеңейтілген адамзат кауымдастығында өз мэнін жоғалтады. Алайда, абстрактілі теңцік пен бөлініс әділетгілігінің жарамсыздығы әділеттіліктің моральдык кағидасының кұнсыздануын білдірмейді. Д. Белл жазғандай, «адамзат санасының табиғатында 235
әділеттіліктің моральдык схемасы барлык элеуметтік тәртіптің кажетті негізі болып табылады: заңдылыктың болуы үшін билік акталуы тиіс. Жэне, акырында, дәл осы адамгершілік идеялар, яғни, калаулы нэрсе туралы көзқарастар адамзат ұмтылыстары аркылы тарихты қалыптастырады». Теңдік туралы идеяның өзі гуманистік элеуетін саркыған жок. Бұкаралық санада теңдіктің үш түрі кездеседі: Құдай алдында, мораль алдында жэне заң алдында. Теориялык ойдағы «мүмкіндіктер тендігі» концепциясы кызығушылык туғызады. «Нәтижелер тендігі» талап ету байлыктың кедецлер пайдасына карай
