сипаттамаларының дэйекті дэлелдемелерін іздестіруге ұмтылу адамға бұл дүниенің шынайы болмысына сенуге, өзін осы элемнің кұрамдас элементі ретінде сезінуге негіз болады. Ивдуистік дүниетанымдағы мұндай бағдар эзотериялық емес көңіл-күйдегі адамның бұл дүниедегі бар нэрсемен куануға жэне шаттануға ұмтылуын бейнелейді. Даршандардың дүниетанымынан көрінетін рухани жетістік позициясы тек сезімдік лэззат алуға деген кұмарлықка жэне әлемге деген бір жакты гедонистік көзкараска карсы бағытталғанымен, А. Швейцердің пікірінше, өмірді теріске шығармайды, керісінше, өмірге терең ізгі кұрметпен қарайды. Өмірге деген тіршіліктік жэне материалдык мүдде теріске шығарылмайды. Олардың концептуалдык түйіндерінің мэні материалдык әлемде бар затгар мен үдерістердің болмысын жоймау, табигаттын (Брахманның) бекіткен тәртібін бұзбаумен сипатталады, себебі дхармамен орнатылған үйлесімділік бүзылса, адамның бүл іс- әрекеті кауіпті деп саналады. Олардың философиялық ой толғаулары мен апологетикасы, сондай-ак, рухани болмыс күндылыктарын пайымдаумен жэне сезінумен де байланысты. Бүл рухани болмыс адам болмысына кажетті Карма заңдылығын бұзбай, әлемдегі тепе-тендікті сақтауға мүмкіндік береді. Рухани жетістікке жету, бүл әлемде болуыңнын белгілі медитациясын жасау жэне коғамның, отбасыньщ жүктейтін міндеттері мен функцияларын орындау, даршандардың ойынша, индивидтің күнделікті тіршілігінде жетіспей жататын нэрселердің орнын толтырады. Бүкіл ғаламмен салыстырғанда өзінің бұл дүниеде болуының бір мезеттік екенін сезінген адам элемнің өзара
