4-тақырып. Дарындылық және танымдық даму процесі 98
Қырық жылдан кейін ғалымдар адамдар ерекше түрде жұ-
мыс істейтін және өзара қарым-қатынаста бола алатын көп-
теген салыстырмалы түрде тәуелсіз «зияткерлік қабілеттер-
ге» ие деген пікірге келді. Пиажені жеке айырмашылықтар
қызықтырмаған, ол «эпистемиялық субъектіні» зерттеген.
Бұл саладағы көптеген соңғы зерттеулер жеке ерекшелік-
терге шоғырланған, мұның өзінде айрықша таланттар мен
кемшіліктер, қабілеттердің өзіндік құрылымына және шек-
теулі мүмкіндіктердің өзіне тән айырмашылықтарына аса
мән берілген. Пиаже жаңа туған нәрестелердің «ана сүтімен
қоректену», айналадағыны аңдау сияқты шектеулі биоло-
гиялық қабілеттермен бірге, оқудың – ассимиляция және
бейімделу деп атаған басты екі үдерістеріне ие екені туралы
да болжаған.
Қазіргі психологтар адам біраз туа біткен қасиеттерге не-
месе жеңіл түрде айқындалатын танымдық қабілеттерге ие
және Пиаже осы туа біткен танымдық құрылымның маңыз-
дылығын жете бағаламаған деген қорытындыға келіп отыр.
Пиаже танымдық дамуды өсіп келе жатқан баланың физи-
калық немесе азын-аулақ дәрежеде әлеуметтік дүниемен
өз бетінше эксперимент жасауы деп қабылдап, тарихи және
мәдени факторлардың маңыздылығын ескермеген. Қазіргі
теорияларға сүйенсек, даму ерте кезеңдерден-ақ басталады,
бұл жағдайда әлеуметтік ортаның дамуға әсері елеулі бол-
мақ. Сонымен бірге Пиаже біртұтас танымдық тетіктердің,
моториканың көріністері ретінде тіл және басқа да графи-
калық, музыкалық бейнелер сияқты таңбалардың жүйесін
қарастырған. Гарднердің зияттың қырлары туралы соңғы