екпін немесе
сөз екпіні деп аталады. Сөз ішіндегі арнаулы бір
буынның оқшауланып күшті айтылуын
екпін дейміз. Екпін, негізінде, екі түрлі болады:
1. Фонациялық ауаның қарқынымен (күшімен) байланыс-ты екпін; мұны
лебізді (немесе динамикалық ) екпін
дейміз.
2. Дауыс ырғағымен (дауыс тонымен) байланысты екпін; мұны үнді
(музыкалы немесе тоникалық ) екпін дейміз.
Тілде кей уақыт квантатив (мөлшер) екпін де болуы мүмкін. Мұның ерекшелігі – бұл екпін түскен дауысты дыбыс басқа да-
уыстылардан созылыңқы айтылады. Дауысты дыбыстың созы-лыңқылығы арнаулы бір фонологиялық мәнге ие болмаған
тілде басқа екпінмен барабар квантитативті екпін де бола алады.
Қазақ тілі дауыстылары созылыңқылығының фонематика-лық мәні жоқ. Сондықтан екпін түскен дауысты аздап болса
да кватитативті түрде де айтылады: лебізді (динамикалық) екпін негізгі болады да, кватитатив соған қосымша болады;
өйткені лебізді екпінге ие дауысты дыбыс екпін түспеген дауыстыларға қарағанда сәл созылыңқы айтылады.
Тілдердің көпшілігі лебізді екпін тобына жатады. Бұл топ-қа қазақ және басқа да түркі тілдері кіреді. Лебізді екпінді
экс-пираторлық екпін деп те атайды. Бұл терминологияны жақтау-шылардың пікірінше, екпін түскен буынды айтқанда
фонация-лық ауа мол шығарылуға тиісті. Соңғы кездегі зерттеулер нәти-жесінде бұл пікірдің қате екендігі анықталды.
Лебізді екпінге ие тілдер: екпіні тиянақты тілдерде екпін сөздің, көбінесе, арнаулы буынына түседі, екпіні тиянақсыз
тіл-дерде екпіннің арнаулы (белгілі) буынмен байланысуы шарт болмайды.
Сөз бен сөздің шегін бөліп, жігін ажыратудың бір жолы осы дауыс екпінімен тығыз байланысты. Лебізді екпін кей тіл-
дерде сөздің морфологиялық мағынасын айқындайды: мука –ұн, мука – қайғы, т.б. Қазақ тілінде сөз екпінін өзгерткеннен
сөз ма-ғынасына онша нұқсан келмейді. Тіліміздегі екпінді өзгерткен-нен сөздің дағдылы айтылу мәнері өзгеруі мүмкін,
бірақ сөз ма-ғынасы орыс тіліндегідей бүтіндей өзгере қоймайды. Демек, орыс тіліндегі екпіннің тиянақсыз болып, қазақ
тіліндегі екпін-нің тиянақты болып келуі бұл екі тілдің өздеріне тән ерекшелік-терімен байланысты.
Лебізді екпін мағына айқындаушы, сөз айқындаушы болып екіге бөлінеді.
Қазақ сөзіне тән басты ерекшеліктерінің бірі – сөз ішінде бір буынның басқа буыннан сәл ерекшеленіп, оқшауланып
ай-тылуы. Ғалымдардың пайымдауынша, екпіннің мынадай түрлері бар:
*