ақынырақ,
ӛйткені ол жҥрекке жақынырақ.
Ел-жҧртқа қалды десек, қалай ҧнап
Кҥшті ақын кҥрделі де жабайырақ... (Қ. Мырзалиев)
Қаламгер кейде жаңа сӛз жасайды және оның себебі әр тҥрлі:
мамырстан, кҥлкі тоқ жолаушы, мҥрдехана, биойнақ (О.Б.), айкезбе (Д.Д.),
тырыли арық (Ә.Н.), тырақы арық (Д.Д.).
Фразеологизмдерді қолдануда да уәжді, уәжсіз ӛзгертулер бар:
Таба болман табыспайтын қасыма,
Біраз қылау қосқанымен шашыма.
Қанша қайғы, қанша қорлық кӛрсем де,
Қарағам жоқ
бәтеңкемнің басына
(Ж. Жақыпбаев).
Аршалы отау бояуы ӛңге, әрі ӛңге,
Бай еді ғой жан тербетер әуенге.
Биікте өстім, биікте өстім,
білмей мен
Аласалық бар екенін әлемде....
(Ж. Жақыпбаев).
Жайсаң елім, биік елім, ӛр елім,
Тек сен айтқан даналыққа сенемін.
Иілгенге иіл деген сен едің,
Шалқайғанға шалқай деген сен едің (Ж. Жақыпбаев).
Ішке тартып біреуді, ал біреуді сырт ҧстап, сырғақтаған тірлігің сынға
тҥсті бҧл тҧста; ант етемін нан тістеп, ант етемін бҧлт ҧстап, тағдыр –
шҥберек емес тҥсетҧғын жыртысқа
Достарыңызбен бөлісу: |
