106
керек және
б
дыбысы буын құрамында анық естілетін болсын.
Одан соң
дыбыс буында, сөзде бекітіледі.
Б
дыбысын игеру
Д
дыбысына негіз болады. Ең алдымен бұрынғы
сәйкестікке сүйеніп, баланың қолын тамағына қойып, мынадай буын
жұптарын айтқызады:
фа-ва, са-за, ша-жа, па-ба, та-да.
Егер одан
Д
дыбысы алынбаса да
Б
дыбысы бар буынды
онымен қатарластыра айтады
/
бабабабда/
және тамақ тербелісін бақылайды. Сонда
Д
дыбысы қайталау
екпінімен айтылып кетеді.
Оған да болмаса басқа жағынан оралып келу керек. Ол мынадай:
ба-ба-
ба
буыны айтқызылады. Содан соң осы буын тіс арасына жалпағынан
сұғылған тіл арқылы айтылады. Сөйтіп
Д
мен
Б
арасындағы дыбысқа ұқсас
ерін аралык
Д
пайда болады. Бұл артикуляцияны дауыстылары бар буынмен
/да, до, ды, ада, ады/
бекітіледі. Содан
кейін тісаралық
Д
дыбысына көшеді.
Ол үшін ерін аралық артикуляциямен
да-да-да
буындарын айтқанда
суасақпен жоғары ерінді көтереді. Сонда тіл жоғарғы тістерге автоматты
түрде жабысады да тіс аралық
Д
пайда болады, одан әрі тісті алдын-ала қысу
арқылы тіс аралық дұрыс дыбыс шығады.
Жоғарғы тістер сирек болса, ауа сол арқылы өтіп,
тіс аралық Д алу
қиындайды. Бұндайда тіс аралық
Д
дыбысынан тісарты
Д
дыбысына тікелей
көшу керек.
Д
дыбысының дұрыс айтылуы үнді қопармалы
Г
дыбысына алғы
шарт. Ол көбінесе айтулы бұрынғы сәйкестік бойынша мынадай буын
жұптарын салыстырудан алынады:
па-ба, та-да, ка-га
.
Г
дыбысын буын қатарларын айтумен талаптану да теріс емес /бадаға,
дадаға/.
Барлық жаттығулар қолды тамаққа қойып, тербелісті бақылаумен
жургізіледі.
Егер екі тәсіл де жарамаса шпательді пайдаланып
Г
дыбысын
Д
дыбысынан механикалық әдіспен алу керек.
Үнді қопармасы дауыссыздарды айтуды қалыптастырған соң оны түрлі
буындар, сөз тіркестері арқылы бекітеді және жұбынан ажыратады /
п-б, т-д,
к-г/.
Достарыңызбен бөлісу: