sulcus п. ulnaris, орналасады. Айдаршык үсті араларында білек сүйектермен
буындасу үшін қажет буындык беті (дисталды эпифиз) орын алады. Ол
екі бөлікке бөлінеді: ортасында тілігі бар көлденең орналасқан кішкене
жал түріндегі шығыршык,
trochlea, медиалды жатады; ол шынтак
жілікпен буындасу үшін керек және оның тілігімен,
incisura trochlearis, қаусырылады. Шығыршыктан жоғары, бір-бірден шүңқыр жатады:
алдынан тәждік шүңқыры,
fo ssa coronoidea, артынан шынтақ өсіндісі
шүңқыры,/о.?ла
оіесгапі. Бүл шүңқырлардың тереңдігі сондай, оларды
бөлетін сүйекті қалқа көбіне ар жағы көрінетіндей болып жүкарған, ал
кейде тіпті әр жерінен тесілген. Шығыршықтан латералды шар кесіндісі
түрінде буындық беті, тоқпан жіліктің айдаршығының басы,
capitulum humeri , орналасады, ол кәрі жілікпен буындасу үшін қажет. Алдыңғы
жағынан capitulum үстінде кішкентай кәрі жілік шүоекыры,/о55а
radialis жайғасады.
Сүйектену. Туатын кезде тоқпан жіліктің проксималды эпифизі әлі
де шеміршектен тұрады, сондықтан жаңа туған нәрестенің иык буыны
рентгенограммасында тоқпан жіліктің басы байкалмайды десе де
болады.
Одан әрі бірте-бірте үш нүктенің пайда болуы байқалады:
1) иық басының медиалды бөлігінде (0-1 жас) (бүл сүйекті ядро жаңа
туған нәрестеде де болуы мүмкін);
2) тоқпан жілік басының үлкен төмпешігі мен латералды бөлігінде
(2-3 жас);
3) tuberculum minus (3-4 жас). Бүл ядролар токпан жіліктің бірыңғай
басына айналып (caput humeri), 4-6 жаста қосылып бітісіп кетеді, ал
бүкіл проксималды эпифиздің диафизбен синостозы тек 20-23 жаста
аяқталады. Сондықтан балалар мен жасөспірімдердің иық буыны
рентгенограммасында осы жастағыларға сәйкес тоқпан жіліктің
проксималды шығыршығының әлі қосылып-бітіспеген бөліктерін
бір-бірінен бөлетін шеміршек орнында ақшыл жерлер байқалады.
Жасқа байланысты қалыпты белгілер болып табылатын бүл ақшыл
жерлерді тоқпан жіліктің шытынаған немесе сынған жерлерімен
шатастырмау керек.
145