Төңкеріс болды. Қазақтың көзі ашылды.
Қазақтың көзі ашылған соң,
менің де күнім туды ғой деп қуанушы едім. Оның үстіне
қазақ тілі
мемлекеттік тіл болсын деген заң шықты. Төбем көкке төрт елі жетпеді.
Бірақ, не керегі бар, босқа куанған екенмін… Енді, қайтемін? Бұл мұңымды
кімге
айтамын,
кімге
шағамын!…
Менің ойлап-ойлап тапқаным –
Жалау жолдас, сен болдың.
Сен өкімет
басындағы ақсақалымыз едің. Сен нағыз қазақтың бел баласы едің.
Міржақып Дулатов (Мадияр - бүркеншік аты)
«Ауыл тілі», 27 июль, 1926 ж. №1.
Достарыңызбен бөлісу: