функционалдық тәуелділіктер.
Олар жүйенің
немесе компоненттің айнымалыларының және параметрлерінің жүріс-тұрысын
бейнелейді. Әдетте олар экзогендік (х) және эндогендік (у) айнымалылар немесе
айнымалылар және олардан тәуелді параметрлер (р) арасындағы ішкі қатынастарды
орнатады:
а)y= φ(p,x),
б) р = ψ(x,y).
φ функциясы
көбінесе
операторлық (немесе оператор), ал ψ функциясы – параметрлік деп аталады.
Жүйенің жұмысының заңы аналитикалық, графикалық, кестелік, т.б. түрде
берілуі мүмкін . Модельдердің соңғы құрамдастырушысы –
шектеулер D
.
Қарапайым кезде шектеулер деп модель аргументтерінің векторының өзгеру аймағын түсінеді x
x
D
.
Модель параметрлері де кейбір рұқсат етілген аймақта берілуі мүмкін p
p
. Көбінесе
модельденетін жүйе қоршаған ортаға әсер етпейді деп белгіленеді.
Қолданудың
әртүрлі аспектілерін қанағаттандыратын жалпы универсалды
модельді жасау мүмкін емес. Басқарылатын объекттің кейбір қасиеттерін қамтып
көрсететін ақпаратты алу үшін модельдерді классификациялау қажет.
Классификациялаудың
негізінде
φ оператордың
ерекшеліктері
жатады.
Уақыттық және кеңістіктік белгілері бойынша басқару объекттердің барлық түрлерін
келесі кластарға бөлуге болады: статикалық немесе динамикалық; сызықты немесе
сызықты емес; уақыт бойынша үздіксіз немесе дискретті;
стационарлы немесе
стационарлы емес
; параметрлері кеңістік бойынша өзгеретін процестер және параметрлі
кеңістік бойынша өзгермейтін процестер. Математикалық модельдер сәйкес объектілерді
суреттейтін болғандықтан, оларға да осы кластарды қолдануға болады. Модельдің толық
атауына айтылған белгілердің барлығы кіруі мүмкін. Осы белгілер модельдердің сәйкес
типтер атауларының негізі болып табылды.
Жүйеде зерттелетін процестер сипаттарына сәйкес модельдердің барлығын келесі
түрлерге бөлуге болады.
Процесте кез келген кездейсоқ әсерлер жоқ деп есептелсе, процесс
детерминерленген (анықталған) деп аталады; осындай процестерді бейнелейтін
модельдер –